Ίσως για να ξαναθυμηθώ τον πατέρα μου, περνάω ατέλειωτες ώρες στη σοφίτα, πάνω από τα μυθιστορήματα που είχε αφήσει και καταφέρνω να υπεξαιρέσω, μιας και είχε έρθει με το ταχυδρομείο όταν πια αυτός δεν μπορούσε να το διαβάσει, το Ιωσήφ Μπάλσαμο του Δουμά.
Αυτό το θαυμαστό βιβλίο εξιστορεί, όπως ξέρει ο καθένας, τις περιπέτειες του Καλιόστρο και πως έστησε την υπόθεση του περιδέραιου της βασίλισσας, ταυτόχρονα καταστρέφοντας ηθικά και οικονομικά τον καρδινάλιο ντε Ροάν, εκθέτοντας τη βασίλισσα, γελοιοποιώντας ολόκληρη την Αυλή, τόσο ώστε πολλοί να πιστεύουν ότι η απάτη του Καλιόστρο είχε συντελέσει βαθύτατα στην υπονόμευση του κύρους του θεσμού της μοναρχίας, με αποτέλεσμα να προετοιμαστεί εκείνο το κλίμα της απαξίωσης που θα οδηγούσε στην Επανάσταση του '89.
αλλά ο Δουμάς κάνει κάτι περισσότερο και βλέπει τον Καλιόστρο, ή μάλλον τον Ιωσήφ Μπάλσαμο, σαν εκείνον που οργάνωσε συνειδητά, όχι απλώς μιαν απάτη, αλλά μια πολιτική συνωμοσία υπο τη σκιά της παγκόσμιας Μασονίας.
Με είχε μαγέψει η ouverture*. Σκηνή: το Μον Τονέρ, το Βουνό της Βροντής. Στην αριστερή όχθη του Ρήνου, λίγες λεύγες από τη Βορμς, ξεκινάει μια σειρά από ζοφερά βουνά, ο Θρόνος του Βασιλιά, ο Βράχος των Γερακιών, το Λοφίο του Φιδιού και ψηλότερο απ' όλα, το Βουνό της Βροντής. Στις 6 Μαΐου του 1770 (είκοσι σχεδόν χρόνια πριν από το ξέσπασμα της μοιραίας Επανάστασης), ενώ ο ήλιος έπεφτε πίσω από το καμπαναριό του καθεδρικού του Στρασβούργου, που θαρρείς τον χώριζε σε δύο πυρακτωμένα ημισφαίρια, ένας Άγνωστος έρχεται από τη Μαγεντία και ανεβαίνει τις πλαγιές αυτού του βουνού, παρατώνταςσε κάποιο σημείο ακόμα και το άλογό του. Ξαφνικά, αιχμαλωτίζεται από κάποιους μασκοφόρους που, αφού του δένουν τα μάτια, τον οδηγούν πέρα από το δάσος, σε ένα ξέφωτο, όπου τον περιμένουν τριακόσια φαντάσματα, τυλιγμένα σε σάβανα και αρματωμένα με σπαθιά, που αρχίζουν να τον υποβάλλουν σε έναν καταιγισμό ερωτήσεων.
Τι θέλεις; Να δω το φως. Είσαι έτοιμος να ορκιστείς; Και δώστου ξεκινάει μια σειρά δοκιμασιών, όπως το να πιεί το αίμα ενός προδότη που μόλις τον σκότωσαν, να αυτοπυροβοληθεί στο κεφάλι για ν' αποδείξει την υπακοή του και άλλες τέτοιες μπούρδες, που θυμίζουν μασονικές τελετές κατώτατης υποστάθμης, γνωστές ακόμα και στους λαϊκούς αναγνώστες του Δουμά, μέχρι που ο ταξιδιώτης αποφασίζει να τους κόψει το βήχα και απευθύνεται αγέρωχα στη συγκέντρωση, ξεκαθαρίζοντάς τους ότι γνωρίζει όλες τις τελετές και τα κόλπα τους και, επομένως, να πάψουν τους θεατρινισμούς μαζί του, γιατί είναι κάτι παραπάνω απ' όλους τους και είναι θείω δικαιώματι ο αρχηγός εκείνης της μασονικής συνάθροισης.
Και καλούσε, για να τους θέσει υπό τις διαταγές του, τα μέλη των μασονικών στοών της Στοκχόλμης, του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης, της Ζυρίχης, της Μαδρίτης, της Βαρσοβίας και διάφορων ασιατικών χωρών, που όλοι τους είχαν προφανώς συγκεντρωθεί στο Βουνό της Βροντής.
Γιατί είχαν μαζευτεί εκεί οι Μασόνοι όλου του κόσμου; Ο Άγνωστος τώρα μας το εξηγεί: ζητούσε σιδερένιο χέρι, πύρινο σπαθί και αδαμάντινη ζυγαριά για να διώξει τον Ρυπαρό από τον κόσμο, δηλαδή να εξευτελίσει και να καταστρέψει τους δύο μεγάλους εχθρούς της ανθρωπότητας, το θρόνο και τον άμβωνα ( ο παππούς μου είχε πει ότι το σύνθημα του ελεεινού Βολτέρου ήταν ecrasez l' infame**). Ο Άγνωστος υπενθύμιζε, στη συνέχεια, ότι, σαν κάθε καλός νεκρομάντης της εποχής, ζούσε εδώ και αμέτρητες γενιές, πριν από το Μωυσή και ίσως και τον Σαρδανάπαλο, και είχε έρθει από την Ανατολή να ανακονώσει ότι είχε φτάσει πια η στιγμή. Οι λαοί συντάσσονται σε μια τεράστια φάλαγγα που προχωρεί ασταμάτητα προς το φως και η Γαλλία βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτής της φάλαγγας. Έπρεπε να πάρει στα χέρια του τον αληθινό δαυλό αυτής της πορείας και μ' αυτόν να πυρπολήσει τον κόσμο με νέο φως. Στη Γαλλία ήταν στο θρόνο ένας γέρος και διεφθαρμένος βασιλιάς, που δεν του έμεναν ακόμα πολλά χρόνια ζωής. Παρόλο που ένας από τους συγκεντρωθέντες – που εντέλει ήταν ο Λαβετέ, ο εξαιρετικός φυσιογνωμιστής – παρατηρεί ότι τα πρόσωπα των δύο νεαρών διαδόχων του (του μελλοντικού Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της γυναίκας του, της Μαρίας Αντουανέτας) δείχνουν φύσεις καλές και σπλαχνικές, ο Άγνωστος (στον οποίο οι αναγνώστε πιθανότατα θα έχουν αναγνωρίσει τον Ιωσήφ Μπάλσαμο που στο βιβλίο του Δουμά δεν έχει ακόμα κατονομαστεί) υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει θέση για την ανθρώπινη ευσπλαχνία, όταν πρέπει να προωθηθεί ο δαυλός της προόδου. Μέσα σε είκοσι χρόνια, η γαλλική μοναρχία θα πρέπει να σβηστεί από προσώπου γης.
Και σε αυτό το σημείο κάθε εκπρόσωπος κάθε στοάς κάθε χώρας κάνει μπροστά, προσφέροντας ανθρώπους ή πλούτη για το θρίαμβο της δημοκρατικής και μασονικής υπόθεσης με το σύνθημα lilia pedibus destrue, ποδοπάτησε και κατέστρεψε τον κρίνο της Γαλλίας.
Δεν αναρωτήθηκα μήπως μια συνωμοσία των πέντε ηπείρων ήταν υπερβολική μόνο και μόνο για ν' αλλάξουν οι συνταγματικές διατάξεις της Γαλλίας. Κατά βάθος, ο Πιεμοντέζος εκείνης της εποχής θεωρούσε ότι στον κόσμο υπήρχαν μόνο η Γαλλία, ασφαλώς η Αυστρία, ίσως η Κοχιγκίνα*** κάπου πολύ μακριά, αλλά δεν υπήρχε καμία άλλη χώρα άξια προσοχής, εκτός βέβαια από το Παπικό Κράτος. Μπροστά στη σκηνοθεσία του Δουμά (και με σεβασμό απέναντι στο μεγάλο εκείνο συγγραφέα), αναρωτήθηκα μήπως ο Βάρδος, εξιστορώντας μια μόνο συνωμοσία, αποκάλυπτε την Καθολική Μορφή κάθε πιθανής συνωμοσίας.
Ας ξεχάσουμε το Βουνό της Βροντής, την αριστερή όχθη του Ρήνου, την εποχή – έλεγα μέσα μου. Ας σκεφτούμε συνωμότες που προέρχονται από κάθε γωνιά του κόσμου και εκπροσωπούν τα πλοκάμια της σέχτας τους που είναι απλωμένα σε κάθε χώρα, ας τους συγκεντρώσουμε σ' ένα ξέφωτο, σε μια σπηλιά, σ' ένα κάστρο, σ' ένα κοιμητήριο, σε μια κρύπτη, αρκεί να υπάρχει το απαιτούμενο σκοτάδι. Ας βάλουμε κάποιον απ' αυτούς να μιλάει αποκαλύπτοντας δολοπλοκίες και την επιθυμία να κατακτήσουν τον κόσμο... Πάντα γνώριζα ανθρώπους που φοβούνταν τις συνωμοσίες κάποιου κρυφού εχθρού, των Εβραίων ο παππούς, των Μασόνων οι Ιησουίτες, των Ιησουιτών ο Γαριβαλδίνος πατέρας μου, των Καρμπονάρων οι βασιλείς της μισής Ευρώπης, των βασιλέων που υποκινούνταν από τους ιερείς οι Ματσινιανοί συμφοιτητές μου, των Πεφωτισμένων της Βαυαρίας οι αστυνομίες του μισού κόσμου και ούτω καθ' εξής. Ποιος ξέρει πόσοι ακόμα άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο που νομίζουν ότι απειλούνται από κάποια συνωμοσία. Εδώ έχουμε μια φόρμα που μπορεί να συμπληρωθεί κατά βούληση, στον καθένα και η συνωμοσία του.
Ο Δουμάς ήταν στ' αλήθεια βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής. Σε τι αποσκοπεί ο καθένας, πολύ δε περισσότερο όταν είναι δύστυχος και απόκληρος της τύχης; Στο χρήμα και μάλιστα στο εύκολο χρήμα, στην εξουσία (αυτό τον πόθο να κουμαντάρεις και να ταπεινώνεις έναν όμοιό σου) και στην εκδίκηση για κάθε άδικο που έχει υποστεί (και ο καθένας στη ζωή του έχει υποστεί τουλάχιστον ένα άδικο, όσο μικρό κι αν ήταν). Και να που ο Δουμάς τον Μοντεχρίστο δείχνει πως μπορείς ν' αποκτήσεις αμύθητα πλούτη που θα σου χαρίσουν υπεράνθρωπη δύναμη και θα κάνουν τους εχθρούς σου να πληρώσουν κάθε τους χρέος. Αλλά, αναρωτιέται ο καθένας, γιατί εγώ να μην έχω ευνοηθεί από την τύχη (τουλάχιστον όσο θα ήθελα), γιατί να στερούμαι χάρες που αντίθετα παραχωρήθηκαν σε άλλους λιγότερο άξιους από μένα; Μιας και κανείς δεν σκέφτεται ότι οι ατυχίες του μπορεί να οφείλονται σε κάποια έλλειψη του, αναγκάζεται να εντοπίσει έναν ένοχο. Ο Δουμάς προσφέρει στην απογοήτευση (τόσο των μεμονομένων ατόμων όσο και των λαών) την εξήγηση της αποτυχίας τους. Έφταιγε κάποιος άλλος που πήγε σε μια συγκέντρωση στο Βουνό της Βροντής για να σχεδιάσει την καταστροφή σου...
Αν το καλοσκεφτούμε, ο Δουμάς δεν επινόησε τίποτα: απλώς έδωσε αφηγηματική μορφή σε όσα, σύμφωνα με τον παππού, είχε αποκαλύψει ο αβάς Μπαρουέλ. Αυτό μου έβαλε την ιδέα ότι, για να πουλήσω με οποιοδήποτε τρόπο την αποκάλυψη μιας συνωμοσίας, δεν έπρεπε να προσφέρω στον αγοραστή τίποτα πρωτότυπο, αλλά μόνο και αποκλειστικά αυτό που ήδη ήξερε ή θα μπορούσε εύκολα να μάθει από άλλες πηγές. Ο κόσμος πιστεύει μόνο σε όσα ήδη ξέρει και αυτή είναι η ομορφιά της Καθολικής Μορφής της Συνωμοσίας.
_________________
*Εισαγωγή
**Συντρίψτε τον άτιμο
***Το νότιο τμήμα του Βιετνάμ, κατά τη διάρκεια της γαλλικής αποικιακής περιόδου
ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ
ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΦΗ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου