Πουλιά του Προύθου - Ανδρέας Εμπειρίκος,

1

 Ἡ κρᾶσις τῆς λυσίκομου παιδίσκης
Μεταβιβάζει τὴν αἰθρία
Στὸ πλήρωμα τοῦ ταξειδιοῦ.

2
Τὸ βλύσμα τῆς εὐχῆς
Τὸ ράπισμα τοῦ περασμένου
Ἀλληλουχία ποδισμένων καραβιῶν
Μέσα σε φωτεινὲς λεκάνες μὲ ἀνεμῶνες.

3
Τῆς φύσεως τὰ δόρατα
Μπροστὰ στὴ σάρκα τῶν ἱππέων
Κλώθουν κατάστηθα τὸ μέγα
Βιβλίο τῆς ἀκηλίδωτης μανίας.

4
Ἡ λῆξις εἶναι μιὰ ἑσπέρα
Στὰ χόρτα της τὸ διάστημα στενεύει.

5
Μετὰ τὴν ὀμορφιά της
Στέκει καὶ παρατηρεῖ τοὺς θαυμαστάς.

6
Ἔμφυτη ἡ κλίσις τῶν γυμνῶν ἀνθρώπων
Ἡ ὀπτασία τῆς σιγῆς μοιάζει μὲ κάκτους
Ποὺ στέκουν ἐμπρὸς σὲ κύπελλο γιομάτο.

7
Χάρτης ἀμέριμνος
Καὶ σπόγγος ἑορτῆς
Πηγαίνουν κ' ἔρχονται μὲ τεντωμένα τόξα.

8
Φεύγουν οἱ νουνεχεῖς δρομάδες
Τὰ βήματά τους εἶναι πολίχνες ἀνομβρίας.

9
Ὁ σπῖνος ποὺ μᾶς περιμένει
Εἶναι συνάμα τρυγητὴς.

10
Θὰ πάρω μέσ' στὰ δίχτυα μου τὴ βάρκα
Ποὺ θὰ μὲ φέρῃ σήμερα κοντά σου.

11
Ἡ θερμὴ λειτουργία
Τώρα ἐκπέμπει τολύπες.

12
Τοῦ φλοίσβου τὰ ψηλὰ βουνὰ
Κεχριμπαρένια ἀλόγατα
Στὸ βάθος μιᾶς σακκούλας.

13
Ὑπάρχουν ἄνθη ποὺ μοιάζουνε μὲ χέρια
Τὰ δάχτυλά τους ψαύουν κ' εὐωδιάζουν.

14
Ἡ θάλασσα κρυφομιλᾶ καὶ πλέχει
Καμιὰ φορὰ σηκώνεται κι' οὐρλιάζει
Μὰ πάντοτα τὰ ὕδατά της παραμένουν
Θάλασσα τῆς θαλάσσης.

15
Οἱ λογισμοὶ τῆς ἡδονῆς εἶναι πουλιὰ
Ποὺ νύχτα-μέρα διασχίζουν τὸν ἀέρα.

16
Εἶναι τὰ βλέφαρά μου διάφανες αὐλαῖες
Ὅταν τἀνοίγω βλέπω ἐμπρός μου ὅ,τι κι' ἄν τύχει
Ὅταν τὰ κλείνω βλέπω ἐμπρός μου ὅ,τι ποθῶ.

Ανδρέας Εμπειρίκος

Ενδοχώρα (1934-1937)

Εκδόσεις Αγρα