"Μου φαίνεται, ότι οι άνθρωποι ποσώς δεν έχουν κατανοήσει την πραγματικήν δύναμιν του Έρωτος, διότι άλλως θα του είχον κτίσει ιερά και βωμούς και θα ετέλουν υπέρ αυτού θυσίας και μάλιστα τας μεγίστας, ενώ τώρα δεν γίνεται τίποτε από αυτά. διότι είναι ο φιλανθρωπότατος, των Θεών, αφού προστρέχει επίκουρος των ανθρώπων και ιατρός, η δε θεραπεία που τοις παρέχει αποτελεί την μεγίστην ευδαιμονίαν εις το ανθρώπινον γένος, θα προσπαθήσω λοιπόν να σας αποκαλύψω την φύσιν και δύναμιν του Θεού αυτού".
"Πρώτα - πρώτα όμως είναι ανάγκη να μάθετε την ανθρωπίνην φύσιν και τα παθήματά της, διότι τη αληθεία η παλαιά ημών φύσις δεν ήτο ομοία, προς την σημερινήν, αλλά αλλοία. Διότι τρία ήσαν τα γένη των ανθρώπων, όχι όπως τώρα, δύο, άρρεν και θήλυ, αλλά και τρίτον υπήρχεν ιδιαιτέρως(1), κοινόν από τα δύο, ανδρόγυνον δηλ. η ερμαφρόδιτον, και του οποίου μέχρι σήμερον παρέμεινε το όνομα αυτού μόνον, ενώ το είδος εξηφανίσθη. Και μάλιστα οι μεταχειριζόμενοι το όνομα, σήμερον, το χρησιμοποιούν προς όνειδος και καυτηριασμόν. Μάθετε περαιτέρω, ότι ανήρ και γυνή απετέλουν ένα όλον, ένα σύνολον με στρογγυλά νώτα και κυκλικάς πλευράς. Είχε τέσσαρας χείρας και ίσους πόδας προς τας χείρας. Και δύο πρόσωπα επάνω στον αυχένα, όστις ήτο κυκλοειδής, ομοιάζοντα καθ' όλα το εν προς το άλλο, ενώ η κεφαλή, επί της οποίας υπήρχον τα δύο αυτά πρόσωπα, τα αντικρύζοντα άλληλα, ήτο μια. Τέσσαρα ήσαν τα ώτα και δύο τα αιδοία και τα άλλα κατά την αυτήν αναλογίαν, όπως ευκόλως δύναται τις να εικάση. Επεριπάτουν δε είτε όπως σήμερον προς τα εμπρός, ή προς οιανδήποτε άλλην συνήθη κίνησιν, ή, όταν ήθελον να τρέξουν, κατά τρόπον κυκλικόν και σφαιρικόν, όπως πράττουν σήμερον οι σχοινοβάται και γελωτοποιοί. Στηριζόμενοι δε επί των τεσσάρων χειρών και των τεσσάρων ποδών των, τάχιστα επροχώρουν. Η δε αιτία δια την οποίαν υπήρχον τρία γένη και τοιαύτης μορφής, οφείλεται εις το γεγονός, ότι το μεν άρρεν, ήτο έκγονον(2) του Ηλίου, το δε θήλυ της Γης, το δε “ανδρόγυνον” ή “ερμαφρόδιτον” της Σελήνης, επειδή η Σελήνη μετέχει και του Ηλίου και της Γης. Εάν δε το ερμαφρόδιτον γένος ήτο σφαιρικόν, τούτο οφείλεται εις το σφαιρικόν της προελεύσεως των γονέων των (του Ηλίου δηλ. και της Γης και Σελήνης)”. Ήσαν κατά ταύτα οι ερμαφρόδιτοι φοβερά ισχυροί και ρωμαλέοι(3), συγχρόνως δε μεγαλόφρονες. Τα έβαλαν μάλιστα και με τους Θεούς, και τα όσα περί των Εκατόγχειρων Ώτου και Εφιάλτου αναφέρει εις την Νέκυιαν του ο Όμηρος:
“Ους δε μηκίστους θρέψε ζείδωρος άρουρα”. (Που ήσαν οι υψηλότατοι πάντων των άλλων ανθρώπων που η μητέρα μας Γη έχει θρέψει ποτέ στη ζωή της).
Αναφορικώς με την προσπάθειάν των να αναβούν και να κατακτήσουν τον Ουρανόν, θέσαντες το όρος Πήλιον επί της Όσσης, σχετίζονται με αυτούς και αναφέρονται εις εκείνους.
“Ο Ζευς λοιπόν και οι άλλοι Θεοί συνεζήτουν πως έπρεπε να αντιμετωπίσουν την αυθάδειαν και ασέβειαν αυτών των Εκατογχείρων και ηπόρουν. Διότι δεν τοις ήτο δυνατόν να τους φονεύσουν, και, όπως έπραξαν με τους Γίγαντας, να εξαφανίσουν το γένος, κεραυνοβολούντες αυτό (διότι θα έπαυαν υφιστάμεναι αι τιμαί και τα ιερά, που οι άνθρωποι απένειμον και κατεσκεύαζαν υπέρ αυτών) ούτε όμως και να τους αφήσουν να ασελγούν. Μόλις και μετά βίας ο Ζευς κατώρθωσε τέλος να εύρη την ενδεικνυομένην λύσιν και επρότεινεν εις τους λοιπούς Θεούς τα ακόλουθα: “Μου φαίνεται ότι ανεκάλυψα το τέχνασμα, δια του οποίου, όχι μόνον θα εξακολουθούν υφιστάμεοι άνθρωποι, αλλά και να καύσουν την ασέλγειαν και ακολασίαν, καθιστάμενοι συγχρόνως και ασθενέστεροι. Διότι προτίθεμαι να τους χωρίσω εις δύο, τοιουτοτρόπως και ασθενέστεροι θα είναι και χρησιμώτεροι εις ημάς, διότι θα διπλασιασθή ο αριθμός των. Και θα βαδίζουν ορθοί, επί δύο σκελών. Αν όμως θα εξηκολούθουν να ασελγώσι και να μη ησυχάζουν, τότε και πάλιν θα τους κόψω στα δύο, και τότε θα βαδίζουν απάνω σε ένα μόνο πόδι, πηδώντας”. Αφού είπε αυτά ο Ζευς ήρχισε να τέμνη τους ανθρώπους δίχα, όπως κάμουν οι ψαράδες κόβωντας σε δύο το αυγοτάραχο, για να το ταριχεύσουν.
“Αφού λοιπόν η ανθρωπίνη φύσις ετμήθη εις δύο, έκαστον των δύο μελών του προτέρου “ανδρογύνου”, επόθει το έτερον ήμισυ, και έτρεχε προς αυτό. Και αγκαλιαζόμενα τα δύο ήμισυ με τα χέρια και συμπλεκόμενα, επεθύμουν να συμφυούν και μη επιθυμούντα, παρά την συνένωσιν των, να χωρισθούν, εγκατέλιπον κάθε άλλην ασχολίαν και απέθνησκον από την πείναν. Και, όταν τα εν των ημίσεων επέζει, έτρεχε να συνενωθή με ένα άλλο ήμισυ, ώστε συμπληρωθεί το “ανδρόγυνον”. Κατόρθωσεν όμως ο Ζευς, καταλλήλως τοποθετήσας τα αιδοία, να απαλλάξη το ανθρώπινον γένος της τελικής καταστροφής. Δια το γεγονός αυτό έκτοτε ο έρως ενυπάρχει έμφυτος εις την ψυχήν κάθε ανθρώπου, και ούτος είναι ο συναγωγεύς και ενωτής εις εν της αρχαίας φύσεως, και διαρκώς αυτός προσπαθεί να ποιήση εν τας δύο χωριστάς σήμερον φύσεις, και να τας επαναγάγη εις την αρχικήν ενιαίαν υπόστασιν: παίζει επομένως, όπως αρχικώς είπον, τον ρόλον ευεργετικωτάτου ιατρού, θεραπεύων την έμφυτον έλξιν προς το έτερον ήμισυ”.
Την προϊστορικήν ταύτην αλήθειαν περιέχουν αι ανωτέρω εξηγήσεις αι τόσον προς την πραγματικότητα και την φύσιν του έρωτος προσφυείς.
Τα περί Σοδόμων και Γομόρρων αλληγορούμενα εις την Βίβλον,έχουν στενωτάτην σχέσιν με τον χωρισμόν αυτόν των Γενών, οπότε, λόγω της προσφάτου ακόμη “ενότητος”, που διέκρινε το ανθρώπινον γένος προ του χωρισμού, και της ορμής της έλξεως, του εις δύο χωρισθέντος ανδρογύνου, έλαβον χώραν σοβαρώταται ακολασίαι και ασέλγειαι, αι οποίαι και προεκάλεσαν “την δια πυρός και Θείου” καταστροφήν του Τρίτου γένους, “την κατακεραύνωσιν αυτών υπό του Διός δι' αστραπών, βροντών και κεραυνών, τη συνεργασία των Κυκλώπων”, κατά την Ελληνικήν Μυθολογίαν και τον Ησίοδον (όστις δια της απλότητος του περιεκτικώτατου “μύθου”, διέσωσε την Προϊστορίαν της Ανθρωπότητος δια την Ευρώπην(4)), ιστορεί, με περισσήν ακρίβειαν, ο Απολλόδωρος εις την δευτέραν σελίδα της Μυθολογίας του, εις δε την πρώτην, εις μίαν και μόνην σελίδα (!!!) ολόκληρον την προϊστορίαν των Τεσσάρων Γενών. Τόσον περιεκτικός και απλούς είναι ο “μύθος”. Μια και μόνη λέξις: “Εκατόγχειροι” υποκρύπτει το Μυστήριον της Δευτέρας Φυλής. Οι δε τρεις Εκατόγχειροι: Βρυάρεως, Γύης και Κόττος, τρεις ολοκλήρους παμμεγίστας Χώρας, αι οποίαι απετέλουν την κολοσσιαίαν Ήπειρον επί της οποίας έζων οι Ερμαφρόδιτοι και τετράχειροι και τετράποδες Εκατόγχειροι. Μια και μόνη πάλιν λέξις: “Ιαπετός”, καλύπτει ολόκληρον το Μυστήριον του Τρίτου Γένους ή Μαύρης Φυλής, όπως επίσης μια λέξις: “Καλυψώ”, τον κατακλυσμόν του Νώε και την υπό τα ύδατα καλυφθείσαν Ατλαντίδα. Και αυτό το “ιερογλυφικόν” σύστημα διασώσεως της Ιστορίας, ως και την δια μύθων εξάσκησιν του νου “να ερευνά προς εύρεσιν της δυσθηράτου Αληθείας”, ηχρήστευσαν οι φωτοσβέσται, οι καταφερθέντες κατά των μύθων, της θρησκείας, φιλοσοφίας και αυτού του ονόματος “Έλλην”, μωροί και παραπαίοντες άνθρωποι και μεταξύ αυτών ο μέγιστος, ως είπομεν των φωτοσβεστών, ο Ιουστινιανός, ο κλείσας το 529 μ.Χ. τας φιλοσοφικάς Σχολάς, και αυτήν την Ακαδημίαν και τον Περίπατον! Τούτο δ' αποτελεί το μέγιστον έγκλημα των αιώνων!
____________
1.Ο Αριστοφάνης ομιλεί περί επιστημονικής, πράγματι, αληθείας, επιβεβαιουμένης υπ' αυτής ταύτης της Βίβλου. Όταν κατά τα μέσα του Τετάρτου Γένους ήρχισεν ο χωρισμός του “Ανδρογύνου” ή “Ερμαφροδίτου” ανθρώπου εις άρρεν και θήλυ, υπήρχον πράγματι τρία είδη ανθρώπων: το Ερμαφρόδιτον, το άρρεν και το θήλυ, συν τω χρόνω όμως, όλοι οι Ερμαφρόδιτοι άνθρωποι εξηλείφθησαν και τελικώς παρέμειναν μόνον τα δύο σημερινά φύλα.
2.Φυντάνι
3.Ενταύθα ο Πλάτων, ο πλήρως μεμυημένος εις την Προϊστορίαν της Ανθρωπότητος, αποκαλύπτει το μυστήριον των Εκατογχείρων, (-διότι αυτό σημαίνουν τα οκτώ μέλη: 4 χείρες και 4 πόδες), των Τιτάνων και Γιγάντων, ως και της “Πτώσεως” διαδοχικώς ενός εκάστου των τριών αυτών γενών, επί της εποχής α').Του δυνάστου των Εκατογχείρων Ουρανού, β').-Του δυνάστου των Τιτάνων, Κρόνου, και γ').του δυνάστου των Γιγάντων ή Κυκλώπων Ατλαντίνων, Διός.
4.Αι Ινδίαι, η θεμελιώδης Φυλή του Πέμπτου Γένους, εις το οποίον ανήκομεν, κατέχουν όλας τας λεπτομερείας της προϊστορίας της Ανθρωπότητος, ως και τα χειρόγραφα των Ατλαντίνων και υπάρχουν εις αποκρύφους κρύπτας, βιβλιοθήκαι ολόκληροι, απρόσιτοι εις τους βεβήλους.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΧΑΛΑΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου