ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ – ROMAIN GARY

Έκλεισα το τηλέφωνο, ξεπακετάρησα τα πράγματά μου και μπήκα στο μπάνιο. Άδειασα το τσαντάκι με τα ξυριστικά και στο βάθος του βρήκα ένα χαρτί. Το ξεδίπλωσα. Ήταν μια συνταγή. Την πέταξα στο καλάθι των αχρήστων. Είπα μέσα μου πως ποτέ δεν θα 'παιρνα κανένα “τονωτικό” τέτοιου είδους. Άλλωστε δεν είχα πάει γι' αυτό στον Τριλλάκ. Είχα πόνους στους βουβώνες που σίγουρα θα οφείλονταν σε ρευματισμούς.

-'Εχετε ελαφρά πρησμένο προστάτη.

-Ναι;

-Ουρείτε καλά;

-Όχι κακά;

-Σηκώνεστε τη νύχτα;

-Μερικές φορές, όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ.

-Για να ουρήσετε εννοώ.

-Δεν το έχω προσέξει...

-Η ροή των ούρων είναι ζωντανή;

-Τι είπατε;

-Όταν ουρείτε, η ροή είναι δυνατή, σε σαφές τόξο, ή βγαίνει σταγόνα-σταγόνα από το στόμιο της ουρήθρας, σε αδύνατο και λεπτό ρυάκι και σταματά για να ξαναρχίσει, και δεν ξαναρχίζει παρά ύστερα από μια προσπάθεια από μέρους σας;

-Δεν έχω προσέξει τίποτα τέτοιο. Ουρώ, χωρίς φασαρίες. Βέβαια, δεν το έχω παρακολουθήσει, αλλά...

-Βρέχετε το σλιπ σας;

Τον κοίταξα εμβρόντητος.

-Ναι, όταν περνάμε τα πενήντα, συνήθως, εκεί που νομίζομε πως τελειώσαμε να ουρούμε και τον βάζομε μέσα, υπάρχουν πάντα μερικές σταγόνες που στάζουν, γιατί επέρχεται μια εξασθένηση του μυικού ελέγχου, οι σφιγκτήρες σκληραίνουν, καταλαβαίνετε, και αυτό αφήνει έναν κίτρινο λεκέ στο σλιπ. Και το ίδιο συμβαίνει και πίσω.

-Το ίδιο; Τι θέλετε να πείτε για το όνομα του Θεού;

-Τα ανακλαστικά του πρωκτού αδρανούν κάπως.

-Δεν το έχω προσέξει.

-Συνήθως, στην αρχή, δεν το προσέχομε. Μου λέτε, λοιπόν, ότι νιώθετε πόνους και βάρος στους βουβώνες...

-Ναι, μερικές φορές.

-Σαν χτύπημα γροθιάς;

-Όχι, ένα βουβό πόνο.

-Μετά από εκσπερμάτωση;

-Ναι, αλλά το ίδιο μου συμβαίνει και όταν είμαι κουρασμένος. Έχω πάντα, μια αίσθηση βάρους.

-Είναι ο προστάτης και οι σπερματικοί αγωγοί. Δεν είναι σοβαρό, αλλά υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σε χρόνιο. Ο μηχανισμός είναι κάπως φθαρμένος. Βάζετε αυτό το υπόθετο μετά από κάθε επαφή.

-Τι εννοείτε γιατρέ ένα υπόθετο μετά από κάθε επαφή; Θέλετε με άλλα λόγια να πείτε ότι... μετά από καθε ερωτική περίπτυξη θα πρέπει να σηκώνομαι και να...

-Πολύ καλά, αν δεν θέλετε, κάνετε ένα μπιντέ με παγωμένο νερό. Θα σας ανακουφίζει.

-Ακούστε, αν πρέπει να ψάχνω για ανακούφιση μετά από την κάθε ερωτική στιγμή...

-Αγαπητέ μου κύριε, εδώ μιλάμε για τον οργανισμό, για τα όριά του για τα πόσα μπορούμε να του απαιτήσουμε... Εδώ δε μιλάμε για ποίηση. Δεν υπάρχουν προβλήματα; Κατορθώνετε να έχετε στήση;

-Αλλά δεν συζητείται γιατρέ! Υπάρχει στήση, αυτό είναι γεγονός.

-Με ποιά συχνότητα; Οι πόνοι σας προέρχονται από μια καθαρά μηχανική κατάχρηση, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Έχουν καταπονηθεί οι βλεννογόνοι σας. Ναι, θα πρέπει να το καταλάβετε, αγαπητέ κύριε, όσο η ποσότητα του σπερματικού και του προστατικού υγρού είναι άφθονη, τα πράγματα εξελίσσονται φυσιολογικά, μετά όμως από μια ορισμένη ηλικία παρατηρήται μια μείωση της ποσότητας των εκκρίσεων, συχνά μάλιστα και μια απόλυτη έλλειψη σπέρματος, με έκκριση, αποκλειστικά προστατικού υγρού κατά την εκσπερμάτωση... Έχομε μια τάση να χύνομε “στεγνά” όπως λέγεται. Οι αγωγοί δεν είναι πια λαδωμένοι, ο προστάτης συμπιέζεται δίχως ν' αδειάζει, προκαλώντας μια χρόνια συμφόρηση των ιστών και αυτό είναι που σας προξενεί τους πόνους... Όχι καταχρήσεις. Πρέπει να φερόμαστε με σεβασμό στον οργανισμό μας... Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σας ρώτησα για τη συχνότητα των επαφών...

Είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι. Για άλλη μια φορά ένιωθα να με πνίγει αυτός ο ψυχρός και αμείλικτος κυνισμός, που δεν ήταν του γιατρού, αλλά μιας έμμονης και απροσδιόριστης εχθρικότητας που με τη ζωή, τον έρωτα και το πάθος έπαιζε το μνησίκακο παιχνίδι της περιφρόνησης και της χλεύης. Τόσο αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή την απόγνωση, τη διάψευση, την εξέγερση, που η ειρωνεία, αντί για αμυντικό όπλο έγινε δίκοπο μαχαίρι μέσα στα χέρια μου.

-Ποιά συχνότητα γιατρέ; Αυτό εξαρτάται από τις απαιτήσεις που αντιμετωπίζομε... Στην αρχή μιας σχέσης, ξέρετε, αναλωνόμαστε για να δημιουργούμε καλές εντυπώσεις, να παγιώνουμε το δεσμό... μετά, είναι όπως έχομε μάθει, και όταν καταλαγιάζει το πάθος και έχομε πια επιβεβαιωθεί, όπως και πρέπει, και όταν φθάνει ο κόρος, και πάλι βιάζομε τους εαυτούς μας σε μια άλφα συχνότητα από λεπτότητα, αλλά και για να τελειώνει ο δεσμός μέσα σε μια ομορφιά...

-Ναι, ξέρω, οι γυναίκες τα λένε όλα η μια στην άλλη.

-Δεν μιλούσα γι' αυτό. Δεν πρόκειται πάντα για το σεξουαλικό γόητρό μας που κινδυνεύει... Είναι, πάντα, πολύ λυπηρό το τέλος ενός δεσμού. Προσπαθούμε λοιπόν να πείσομε τους εαυτούς μας ότι θα μπορούσε και να σωθεί, κρεμιόμαστε απ' αυτόν...

-Ναι, κρεμιόμαστε όπως πολύ σωστά το λέτε, και μετά έχομε κρίσεις. Στα πενήντα εννιά σας, σας συμφέρει να μην κρεμιέστε και τόσο πολύ. Έχετε κάποιο δεσμό αυτή τη στιγμή; Γιατί σε τελευταία ανάλυση, οι σπερματικοί αγωγοί σας και η επιδιδυμίς σας βρίσκονται εδώ, στο χείλος των όρχεων...

-Αου!

-Βλέπετε; Πονάει! Οι αγωγοί και η επιδιδυμίς σας είναι ερεθισμένα. Και δε μιλώ για τον προστάτη σας που είναι σκληρός σαν του σκύλου. Έχετε κάποιον δεσμό αυτή τη στιγμή;

-Ναι.

-Κακόν;

-Τι θέλετε να πείτε;

-Θέλω να πω, της παίρνει πολλή ώρα; Κρατιέται; Για να πάρατείνει την ηδονή; Γιατί ξέρετε, το να κρατιέσαι είναι βέβαια όμορφο, είναι βέβαια όμορφα να παρατείνεις την ηδονή όπως συμβουλεύουν και τα βιβλία του σεξολογικού σάβουαρ-βιβρ, μπορεί να είναι πολύ ευγενικό, ακόμα και ευπρεπές αν το θέλετε, αλλά-κουράζει-τον-προστάτη. Δεν έχετε αιμορραγήσει ακομη;

-Γιατρέ, εγώ... Μιλάτε κυριολεκτικά ή μεταφορικά;

-Μεταφορικά, δεν είναι κάτι που το συνηθίζω. Δε σας μιλώ για συναισθηματισμούς, σας μιλώ για προστάτη και για αιμοφόρα αγγεία. Ορισμένες φορές, επειδή πασχίζομε να συγκρατηθούμε, τα αγγεία σπάζουν και αιμορραγούν μέσω της ουρήθρας. Σας έτυχε ποτέ κάτι τέτοιο;

-Όχι, ποτέ. Μερικές φορές, όταν κρατιέμαι για αρκετή ώρα, βγαίνω γδαρμένος...

-Καλά, αυτό οφείλεται στην τριβή.

-Ναι, είναι από την τριβή. Είναι αρκετά οδυνηρό. Τέλος πάντων, a la guerre comme a la guerre.

Δεν είχε μεγάλη ευαισθησία στο χιούμορ. Ήταν ένας φανατικός υποστηρικτής του προστάτη.

-Αγαπητέ κύριε, ακούστε με, όταν μια γυναίκα σας λέει: “όχι ακόμα, όχι ακόμα” ή “περίμενέ με”, εσείς να μην την ακούτε.

-Να μην την ακούω;

-Αμυνθείτε. Εκσπερματώστε. Τα όργανά μας έχουν πλαστεί για μια φυσιολογική λειτουργία, φυσιολογική όπως το θέλησε η φύση και όχι για ακροβασίες και ας τις ονομάσουμε καλλιτεχνικές επιδείξεις. Αφεθείτε και εκσπερματώστε με ηρεμία. Δεν σας μαθαίνω τίποτε το καινούργιο όταν σας λέω πως υπάρχουν γυναίκες ευνουχίστριες που θέλουν να μας αδειάζουν απ'τις δυνάμεις μας. Οι γυναίκες δεν καταλαβαίνουν τίποτα από πέος. Νομίζουν ότι είναι ένα είδος αυτόματου μηχανικού εργαλείου που μπορούμε που μπορούμε να ρεγουλάρουμε κατά βούληση. Δεν θα δείτε ποτέ μια γυναίκα να μεριμνήσει για τον προστάτη σας. Οι περισσότερες μάλιστα ούτε καν ξέρουν σε τι χρησιμεύει. Στην ηλικία σας θα πρέπει να το κάνετε σαν παπούς.

Ασυγκράτητος πια πετάχτηκα ορθός, κοπάνησα δυνατά τη γροθιά μου πάνω στο γραφείο του.

-Μιλάτε σοβαρά γιατρέ, ή μήπως μου κάνετε πλάκα;

Με παρατηρούσε ατάραχος, μ' ένα χοντρό τσιγάρο στο στόμα, με το κεφάλι χωμένο στους ώμους, με γυαλί ταρταρούγα, μια γέρικη ασπριδερή κουκουβάγια.

-Είμαι παλιός γιατρός του Στρατού, κύριε. Ήμουν γιατρός της Πρώτης Μεραρχίας και της Λεγεώνας των Ξένων. Γνωρίζω καλά τον προστάτη, κύριε. Ήρθατε να με συμβουλευθείτε. Σας δίνω την ιατρική συμβουλή μου. Αυτό είναι όλο. Εσείς τώρα θα πράξετε αυτό που θεωρείτε ορθό. Αλλά πρόκειται για θέμα υγείας.

-Καλύτερα να ψοφήσω.

-Δεν θα ψοφήσετε, όπως το θέσατε, αν όμως συνεχίσετε τις υπερβολές η μάχη θα σταματήσει, λόγω ελλείψεως πολεμιστών.

-Περίεργα αντιμετωπίζετε το θέμα, σαν έναν πόλεμο.

-Ε, λοιπόν, ναι. Δέστε σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο αδένας σας μετά από μια επαφή και τα ξαναλέμε αν πρόκειται ή όχι για μάχη. Έχετε την ατυχία να έχετε μια σεξουαλικότητα αφύσικη για την ηλικία σας, υπερβολική για τα όργανά σας, που αυτά είναι φυσιολογικά, που σηκώνουν όμως όλα τα βάρη της λίμπιντό σας. Πόση ώρα, κατά μέσο όρο, διαρκεί κάθε συνουσία με τη συμπαίκτριά σας;

-Δεν είναι συμπαίκτρια, είναι η γυναίκα που αγαπώ...

-Δεν έχει καμιά διαφορά από την ιατρική σκοπιά. Πόση ώρα απάνω κάτω;

-Δέκα, δεκαπέντε λεπτά την πρώτη φορά... Δεν ξέρω. Αληθινά δεν θα μπορούσα να πω...

-Τι θα πει την πρώτη φορά; Γιατί υπάρχει και δεύτερη;

-Μόνο για κείνην.

-Τι θέλετε να πείτε μ' αυτό;

-Θέλω να πω ότι μερικές φορές τα καταφέρνω και μου σηκώνεται για δεύτερη φορά, αλλά δεν καταφέρνω να χύσω.

-Τρέλα! Καθαρή παραφροσύνη! Σκάβετε το λάκκο σας. Δεν σκέφτεστε τι τραβά ο προστάτης σας, τα αιμοφόρα αγγεία σας, όταν πηγαινοέρχεστε για μισή ώρα σαν μηχανικό πριόνι; Δεν τα λυπάστε; Αυτές είναι ναζιστικές μέθοδοι κύριε. Και φυσικά θα σας γλείφει και από πάνω.

-Ποτέ! Ένα μεγάλο ποτέ. Δε “με γλύφει”. Εγώ δε δίνω διαταγές. Να πάρει και να σηκώσει χίλιες πουτάνες γιατρέ, θα μου συγχωρέσετε την έκφραση μια και ήσασταν γιατρός του στρατού, αλλά εγώ δεν έχω πει ποτέ σε γυναίκα “γλύψε με”. Ποτέ!

-Καλώς. Όταν όμως αυτή το κάνει αυθόρμητα, το αρνιέστε;

-Και βέβαια όχι.

-Και έχετε σκεφτεί σε ποια δοκιμασία βάζει αυτό τα όργανά σας, αυτά τα όργανα που δεν μπορούν πια και που τα εξαναγκάζει αυτή; Η fellatio είναι φυσική όταν αποτελεί μέρος των θωπειών μιας ομαλής συνεύρεσης, όχι όμως σαν μέθος αναζωπύρωσης. Σας το λέω, σκάβετε το λάκκο σας...

-Ο τάφος δεν με φοβίζει, το αντίθετο, φθάνει να φθάσω σ' αυτόν με όλες μου τις αισθήσεις.

-Και ασφαλώς θα σας τυχαινει και να τελειώνετε έτσι, στοματικά. Μετά από μια ηλικία η fellatio σκοτώνει δυο φορές γρηγορότερα από τη φυσιολογική πράξη. Είναι ένας τρομακτικός κλονισμός για το νευρικό σύστημα και για τον εγκέφαλο και οι σχέσεις της με τις ημιπληγίες είναι γνωστές. Έχετε προβλήματα με τη μνήμη σας;

-Ναι, ολοένα και περισσότερα. Καπνίζω πολύ.

-Μπορεί να καπνίζετε πολύ αλλα υποψιάζομαι ότι σας καπνίζουνε και πολύ – σας μιλώ σαν ένας παλαιός συμπολεμιστής – και η απώλεια του φωσφόρου δεν αντικαθίσταται στην ηλικία σας όπως στους νέους. Με λίγα λόγια τινάζετε το νευρικό σας σύστημα στον αέρα. Νιώθετε κάποιο σπαστικό τρέμουλο στα μέλη σας μετά την πράξη;

-Είμαι βέβαιος πως όχι.

-Θα σας κάνω μια ένεση αδενικού εκχυλίσματος αλλά...

Σηκώθηκα.

-Δε θέλω. Μου συστήσατε ήδη παγωμένα μπιντέ και υπόθετα μετά την πράξη, μου αυτά για καταπραϋντικά...

Με καλοκοίταξε και πάλι ατάραχος για μερικά λεπτά και μου είπε, σε πιο ήπιο τόνο:

-Βασικά, αποτελείτε μέλος της παλιάς καλής γαλλικής γενιάς, αυτής που πιστεύει ακόμα στην αρετή της προσπάθειας... θα σας δώσω μια συνταγή και θα μου πείτε τα νέα...

Ποτέ δεν τα κατάφερα να δώσω τη συνταγή στο φαρμακοποιό γιατί ήμουν γνωστός στη γειτονιά.

Ξάπλωσα μέσα στο ζεστό νερό με κλειστά τα μάτια, χαμογελώντας στην ανάμνηση του υπερασπιστή του προστάτη ενάντια στις φονικές προθέσεις των γυναικείων ορδών. Ίσως είχε φτάσει και η δική μου η ώρα της “τιμής των όπλων”. Πόσοι άντρες δεν εγκαταλείπουν μια “πολυ απαιτητική” γυναίκα μόνο και μόνο για την “τιμή των όπλων”, δηλαδή από δειλία, γιατί έχουν συναίσθηση της ανεπάρκειάς τους και νιώθουν να πλησιάζει η στιγμή που θ' αποκαλυφθούν; Πόσοι δεν είναι οι άντρες που “ελευθερώνονται” έτσι και θεωρούνται “μεγάλοι κατακτητές” ενώ εξαρτώνται απόλυτα από την ποικιλία για να ξυπνάνε μέσα τους οι μικρές τους ανάγκες; Το καρνέ του γυναικοκυνηγού είναι πάντα φτιαγμένο από πολλή ανασφάλεια. Αυτό το “δεν μου σηκώνεται πια μαζί της” που με τόση νωχέλεια περνά την κατωτερότητα στη γυναίκα, δημιουργώντας της την πεποίθηση ότι δεν βρίσκεται πια στο ύψος του, ότι δεν είναι αρκετά ερωτική, αρκετά γαμισερή, είναι μια χαρακτηριστική φράση όλων αυτών των αινιγματικών μαιτρ της ερωτικής τέχνης που το μόνο μυστήριο που κρύβουν είναι ένας σάλιαγκας που φτύνουν αίμα να τον κάνουν να βγει από το καβούκι του. Και πόσες φορές δεν άκουσα να χαρακτηρίζουν σαν “ψυχρές” γυναίκες που δεν έχουν οργασμό σαν τον άντρα, αλλά που η ηδονή τους είνα μιας απόλυτα διαφορετικής ποιότητας; Μια συνέχεια θαυμαστή, που δεν τελειώνει παρά από τον ίδιο τον άντρα και που αυτός δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει στον ατέρμονα δρόμο της. Αν μ' ενδιέφερε η φήμη μου θα εγκατέλειπα τη Λάουρα και αργότερα, πολύ αργότερα, κάποιο βράδι που γερασμένη πια θα καθόταν πλάι στο τζάκι κουβεντιάζοντας και πλέκοντας, θα θυμότανε τα παλιά, τις μέρες που ήτανε όμορφη, και θα μουρμούριζε: στα εξήντα του, ήταν, ακόμα, ένας εξαίσιος εραστής... Γιατί είναι πολύ εύκολο, αλλάζοντας γυναίκες συχνά και κυρίως εγκαίρως, να κερδίσεις τις δάφνες του γυναικοκατακτητή. Αλλά να, τίποτε δεν με αφήνει πιο αδιάφορο απ' ό,τι δεν είσαι εσύ, αγάπη μου. Ναι, θέλω να ολοκληρώνω την ερωτική πράξη, αλλά μόνο στην αγκαλιά σου. Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως έρθει μια στιγμή όπου η κατανόηση θα μεταβληθεί σε συμπόνια και η τρυφερότητα, η φροντίδα για μένα, θα πλησιάσει τόσο επικίνδυνα τον οίκτο και τη μητρική φροντίδα που θα κινδυνέψει η σχέση μας να αλλάξει χαρακτήρα. “Όχι, όχι, δεν πρέπει αγάπη μου. Μόλις πριν από οκτώ μέρες κάναμε έρωτα, θα σε κουράσει... Πρέπει να συγκρατείσαι αγάπη μου... Ναι, ναι, μα ναι, το ξέρω αγάπη μου, και βέβαια το ξέρω ότι μπορείς άλλη μια φορά, ακόμα και δύο, αν στο ζητήσω, είσαι ένα στοιχείο της φύσης, ύστερα όμως θα πρέπει να μείνεις ξαπλωμένος με μια κομπρέσα, άκουσες τι σου 'πε ο γιατρός... Όχι πριν απ' το Σάββατο, αγάπη μου το είχες παρακάνει την τελευταία φορά... είσαι, αλήθεια, αχόρταγος”.

Έπρεπε, να σου 'χα μιλήσει ανοιχτά από την αρχή. Φοβόμουνα, όμως, μήπως επισπεύσω τα πράγματα ονομάζοντάς τα. Ήξερα, επίσης, πόσο είναι όλα μεταδοτικά στις σχέσεις ενός ζευγαριού. Μια επικίνδυνη συμμετρία όπου το άγχος το ενός γεννά την ανασφάλεια και την ανησυχία του άλλου: και έτσι όλα προχωρούν από το κακό στο χειρότερο μέχρι την τελειωτική έλλειψη κάθε επικοινωνίας... Και στο κάτω-κάτω “κρατούσα” ακόμα. Δεν αποκλειόταν, να κέρδιζα κανα-δυό χρόνια.

ROMAIN GARY

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΑΣ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΙΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΝΤΡΕΑ Β. ΒΑΧΛΙΩΤΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΗ