.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

ΠΑΡΑΔΟΣΗ – SEBASTIANO CARACCIOLO



Πολλοί συγχέουν την Παράδοση με τα ήθη και τα έθιμα που αποτελούν επαναλήψεις συμπεριφορών που συνδέονται με ιστορικά περιστατικά και εθνικές καταστάσεις όπου το υπερβατικό στοιχείο δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο, αφού, άλλωστε, μεταβάλλονται μέσα στο χρόνο.
Παράδοση είναι αυτό το σύμπλεγμα αιωνίων αρχών – αξιών υπεράνω του χρόνου και του χώρου που είναι πάντοτε και παντού σύγχρονες και αμετάβλητες. Αυτή είναι μοναδική και συμπαντική, έστω και εάν στους διάφορους λαούς εκδηλώθηκε με παραλαγές και με επικατασκευές που προήλθαν από την ιδιαιτερότητα των φυλών, των λαών, των ατόμων.
Ας διακρίνουμε, ωστόσο, τις Παραδόσεις των διαφόρων λαών από την Μοναδική Παράδοση. Τούτη αναβλύζει δρέποντας από τις διάφορες Παραδόσεις τα συνεχή και συμπαντικά, αμετάβλητα στοιχεία της ουσίας τους, που αποτελούνται από θέματα και σημασίες που είναι συνεχώς παρόντα και επανασυνδέονται με μια και μοναδική Γνώση, προγενέστερη και ανώτερη από τον προϊστορικό άνθρωπο, με χαρακτήρα υπερβατικό και με ουσία μέσα στην οποία είναι εγγενής η ιερότητα των θείων πηγών και των απόλυτων αξιών.
Η Παράδοση είναι καρπός του Πνεύματος του Ανθρώπου. Δεν είναι παράγωγο της ανθρώπινης σκέψεως, είναι, αντιθέτως, μια εκ των άνω Γνώση, μια ρυθμική δόνηση σε αρμονία με τις ρυθμικές δονήσεις του Κόσμου. Υπάρχει, όντως, μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου μια αδιαχώριστη σχέση ομοιότητας και συμβιώσεως.
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την ουσία της Παραδόσεως, είναι ανάγκη να αναλύσουμε μύθους, διηγήσεις και σύμβολα συλλέγοντας τις βαθύτερες σημασίες τους αφού προηγουμένως ξεκαθαρίσουμε το πνεύμα τους από τις εθνικές, λαϊκές, λογοτεχνικές, ιστορικές και ατομικές προκαταλήψεις, για να τις εσωτερικεύσουμε κατόπιν, έκφραση δε των θεμάτων τους είναι αυτή τούτη η Παράδοση.
Η Αρχή, η Πτώση, οι Τέσσερις Εποχές, η έκδηλη Ιερότητα του Τύπου, η Θειότητα του Ανθρώπου, η Μύηση, η Παραδοσιακή Νοοτροπία, αυτά είναι τα θέματα που μου φαίνονται ως τα πιο σημαντικά.
Για την Παράδοση, δεν είναι δυνατόν να καταστρώσουμε μια χρονολόγηση με διαδοχή ημερομηνιών με τις οποίες συνδέονται συγκεκριμένα γεγονότα, διότι, όπως είπαμε, αυτή προέκυψε κατά τις απαρχές του ανθρώπου και, όντας καρπός του πνεύματος του και όχι της σκέψης του, συνδέεται με την εσωτερική θειότητά του.
Όταν μιλάμε για την Παράδοση, δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε αφηρημένα ή για τα γενικά χαρακτηριστικά των διαφόρων πολιτισμών που εμφανίστηκαν πάνω στον πλανήτη, άλλες φορές διαδοχικά, άλλες φορές ταυτόχρονα, που χαρακτηρίζονται από μια μεταφυσική επαφή με τον θείο κόσμο και που εκδηλώνονται στην εμπειρία του χρόνου περισσότερο ως ρυθμός παρά ως χρονολογία.


SEBASTIANO CARACCIOLO
Η ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ALDEBARAN
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: