ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ – Γ. Μ. ΧΙΡΑΜ

Οι Εβραίοι έχουν μια Παγκόσμια Μοναδικότητα. Είναι ο μοναδικός Λαός ο οποίος δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει μια Θρησκεία, ενώ όλοι οι άλλοι Λαοί δημιούργησαν τις Θρησκείες των. Ιδρυτής της Εβραϊκής Θρησκείας θεωρείται ένας Αρχιερέας της Θεάς “Ισσις”, ο “Οσαρσίφ” γνωστός με το όνομα “Μωυσής”. Σύμφωνα με τους μελετητές ο “Οσαρσίφ” ήταν υιός της πριγκήπισας αδελφής του Βασιλεα “Ραμσή του Β'”, αλλά δεν είναι βεβαιωμένο εάν ήταν πραγματικό παδί της ή υιοθετημένο. Από μικρό παιδί ήταν αφιερωμένο στην “Ισσιδα”, ζούσε εντός των Ναών, μυήθηκε σε όλα τα Αιγυπτιακά Μυστήρια, τα οποία υπηρέτησε ανυψούμενος έως και τον βαθμό του Αρχιερέα. Η ισχύς την οποία είχε ως Αρχιερέας και η πριγκηπική καταγωγή του, προκάλεσαν τον φθόνο αλλά και τον φόβο του βασιλέα, ο οποίος αποφάσισε να τον αφανίσει. Ο “Οσαρσίφ” όμως κατάφερε να διαφύγει και να καταφύγει στο όρος Σινά, όπου έζησε για μια μεγάλη χρονική περίοδο, κοντά σε έναν Χαλδαίο “Μύστη”, ο οποίος τον μύησε στα “Μυστήρια του Ζωροάστρη” και στην “Αρχαία Χαλδαϊκή Δοξασία” τη γνωστή “Καμπαλά”.

Στο διάστημα αυτό, με τις παρεμβάσεις της Πριγκήπισας μητέρας του και των Ιερέων της “Ισσιδας”, άλλαξε και η διάθεση του Βασιλέα απέναντί του. Επέστρεψε έτσι στην Αίγυπτο, στον Ναό της “Ισσιδας” στην πόλη “Ηλιούπολη” ως Ιερέας, παρά το ότι είχε παντρευτεί με την κόρη του Χαλδαίου Μύστη του Σινά, και την οποία έφερε μαζί του και την εγκατέστησε στην πόλη όπου την επισκεπτόταν μυστικά.

Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη: “Ο Βασιλιάς “Ραμσής” προσέφυγε στον Ναό της “Ισσιδας” στην “Ηλιούπολη” και ζήτησε από τον Θεό “Αμμων Ρα” χρησμό. Ο χρησμός του Θεού, του υποδείκνυε να εκδιώξει από την Αίγυπτο, όλους τους μολυσμένους απο την ασθένεια.

Αρχισαν τότε φοβεροί διωγμοί κατά αυτών των Νομάδων κυρίως. Παρουσιάστηκε τότε ένας Ιερέας της “Ισσιδας”, ο οποίος ονομαζόταν “Οσαρσίφ”, και έπεισε τον Βασιλέα να του χορηγήσει την άδεια να συναθροίσει όλες τις Νομάδες και τους άλλους μολυσμένους και να τους οδηγήσει εκτός Αιγύπτου. Άρχισε λοιπόν η συνάθροιση αυτών κάτω από την επίβλεψη του “Οσαρσίφ”, ο οποίος κατάφερε να πείσει τους Νομάδες, να τον ακολουθήσουν αφού τους υποσχέθηκε ότι θα τους οδηγούσε σε εύφορη περιοχή, όπου θα ζούσαν ευτυχισμένοι χωρίς διωγμούς. Οι Νομάδες αυτές απετέλεσαν τον Εβραϊκό Λαό”.

Οι Αιγύπτιοι Ιερείς και συγγραφείς του 3ου μ.Χ. Αιώνα “Μανέθων” και “Χαιρέμων” σε μια μελέτη των αναφέρουν: “Οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από την Αίγυπτο, διότι ήταν μολυσμένοι με την Λέπρα, και εξέλεξαν ως αρχηγό των κάποιον Ιερέα της “Ισσιδας” από την Ηλιούπολη, ο οποίος οναμαζόταν “Οσαρσίφ” και αργότερα πήρε το όνομα “Μωυσής”.

Μελετώντας τα διάφορα στοιχεία, επιφανείς ερευνητές κατέληξαν στην άποψη ότι: “Μετά την επιστροφή του στην Αίγυπτο, ο “Οσαρσίφ” ο οποίος είχε μυηθεί και στα “Μυστήρια του Ζωροάστρη” και στην “Αρχαία Χαλδαϊκή Παράδοση” κατά την παραμονή του στο όρος Σινά, άρχισε να ενοχλείται από την Δογματική Νοοτροπία του Αιγυπτιακού Ιερατείου. Προσπάθησε λοιπόν να εμπλουτίσει τα “Αιγυπτιακά Μυστήρια” με στοιχεία των άλλων Μυστηρίων εις τα οποία είχε μυηθεί. Αυτό όμως προκάλεσε την αντίδραση των Ιερέων, οι οποίοι δεν ήθελαν καμιά αλλαγή στις Τελετουργίες ή στις Ερμηνείες των Συμβόλων και των Συμβολισμών. Ο “Οσαρσίφ” τότε αφού είχε χάσει την υποστήριξη του Ιερατείου, κινδύνευε άμεσα με αφανισμό από τον Βασιλέα ο οποίος δεν είχε πάψει να τον θεωρεί διεκδικητή του Θρόνου. Άρχισε να μελετά την διαφυγή του από την Αίγυπτο και την δημιουργία άλλων Μυστηρίων και Θρησκείας σύμφωνα με τις απόψεις του. Η ευκαιρία της πραγματοποίησης αυτής της σκέψης του δόθηκε κατά την περίοδο της επιδημίας, όταν ο Βασιλέας προσήλθε στον Ναό, και ζήτησε Χρησμό. Ο “Οσαρσίφ” τότε έδωσε την ανάλογη με την επιθυμία του ερμηνεία στον χρησμό και προσφέρθηκε μάλιστα να οδηγήσει ο ίδιος τους μολυσμένους εκτός εδάφους της Αιγύπτου. Υποσχέθηκε δε τα εδάφη τα οποία θα κατακτούσε με τον στρατό που θα σχημάτιζε με τους μολυσμένους να τα έθετε υπό την κυριαρχία του Βασιλέως της Αιγύπτου.

O “Οσαρσίφ” βέβαια είχε άλλους στόχους. Σκόπευε με αυτόν τον τρόπο να αποκτούσε εδάφη εκτός Αιγύπτου, πέραν της ερήμου Σινά όπου είχε μάθει από τον Πέρση πεθερό του ότι υπήρχαν εύφορα αραιοκατοικημένα εδάφη, τα οποία εύκολα θα μπορούσε να κατακτήσει, και να σχηματίσει ένα Λαό, εις τον οποίον θα μετέδιδε τα Μυστήρια και την Θρησκεία τα οποία ήθελε. Ο Βασιλέας δέχθηκε αμέσως αφού σύμφωνα με την πρόταση του “Οσαρσίφ” θα απαλλασσόταν από τους μολυσμένους, θα αποκτούσε ανέξοδα περισσότερα εδάφη, αλλά θα απομάκρυνε και αυτόν το οποίον θεωρούσε κίνδυνο για τον θρόνο του. Αργότερα βέβαια όταν πληροφορήθηκε τις πραγματικές διαθέσεις του “Οσαρσίφ” απέστειλε όπως αναφέρεται και στην Βίβλο, στρατεύματα προς καταδίωξή του”.

Ο “οσαρσίφ” μετονομάσθηκε σε “Μωυσή” που σημαίνει “Απελευθερωτής”, σύμφωνα με τους Εβραίους, αλλά σύμφωνα με άλλους ερευνητές είναι Αιγυπτιακό προσωνύμιο το οποίον είχαν και οι “Τούθμωσις” και “Ραμσής”. Με την συγκατάθεση πλέον του Βασιλέα, άρχισε να συναθροίζει τους Νομάδες σε στρατόπεδα όπου κατάφερε να τους εμφυσήσει την πεποίθηση ότι είχαν κοινή καταγωγή, με την δημιουργία ενός Συμβολικού Μύθου τον οποίον παρουσίασε σαν ιστορία του Λαού του Ισραήλ. Δικαιολόγησε την ανομοιότητα των σε χρώμα, χαρακτηριστικά, γλώσσα, Θρησκεία, και έθιμα με την εξήγηση ότι οι πρόγονοι των ανήκαν σε δώδεκα διαφορετικές Φυλές. Παρουσίασε την Θρησκεία την οποία είχε εμπνευσθεί ως Θρησκεία των προγόνων των. Υποσχέθηκε τέλος να τους οδηγήσει να επιστρέψουν στην “Γη της Επαγγελίας” όπως ονόμασε την χώρα της υποτιθέμενης καταγωγής των, την οποία και περιέγραφε σύμφωνα με τις περιγραφές που είχε ακούσει από τον πεθερό του.

Η μοναδική όμως πορεία την οποία γνώριζε ο “Μωυσής”, ήταν αυτή προς το όρος Σινά. Ξεκίνησε λοιπόν την πορεία του δια μέσου της ερήμου προς την Ερυθρά Θάλασσα, την οποίαν και διήλθε εκμεταλευόμενος το φαινόμενο της παλίρροιας το οποίον είχε μάθει από τους κατοίκους της περιοχής κατά την παραμονή του εκεί, στην διάρκεια της περιπλάνησής του προτού κατάλήξει στο όρος Σινά, όταν διέφυγε την πρώτη φορά από την Αίγυπτο. Το φαινόμενο αυτό της παλίρροιας τον βοήθησε να διαφύγει και από τα Αιγυπτιακά στρατεύματα που τον κατεδίωκαν.

Αφου διήλθε την Ερυθρά Θάλασσα προχώρησε προς το όρος Σινά, όπου συναντήθηκε με τον πεθερό του. Κατά την διάρκεια όμως αυτής της πορείας παρουσιάσθηκαν πολλά προβλήματα που οφειλόντουσαν κυρίως στην ανομοιότητα του τρόπου ζωής και των ηθών αυτών που τον ακολουθούσαν. Κατέστη λοιπόν απαραίτητη η θεσμοθέτηση νόμων οι οποίοι θα επέβαλαν την ειρηνική συμβίωση στα ανόμοια αυτά πλήθη. Τους νόμους αυτούς χάραξαν μαζί με τον πεθερό του σε δύο πέτρινες πλάκες, τις γνωστές “Δέκα Εντολές”. Αφού αναχώρησε απο το όρος Σινά, συνέχισε την πορεία σύμφωνα με τις οδηγίες του πεθερού του. Η πορεία όμως στην έρημο είναι πολύ δύσκολη όταν δεν γνωρίζεις την περιοχή. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να περιπλανηθούν επί 40 έτη, μέσα στις ερήμους σινά και Μωάβ. Οι ταλαιπωρίες αυτής της πορείας κλόνισαν την υγεία του ήδη γέροντα “Μωυσή”. Δεν μπόρεσε έτσι να εκπληρώσει την επιθυμία του για δημιουργία μιας Χώρας, ενός Λαού και μιας Θρησκείας σύμφωνα με τα πρότυπα τα οποία είχε ονειρευτεί. Είχε προλάβει όμως να μυήσει στα Μυστήριά του, να μεταδώσει ένα μεγάλο μέρος της Γνώσης του σε λίγους εκλεκτούς και να σχηματίσει Ιερατείο. Τον “Μωυσή “ διαδέχτηκε ο “Ααρών”, ο οποίος επικεφαλής του Ιερατείου οδήγησε τους Εβραίους στην Γη των Φιλισταίων, μέρος της οποίας κατέκτησαν και δημιούργησαν τον κράτος των Εβραίων.

Ο Μωυσής κατά τα Αιγυπτιακά πρότυπα χρησιμοποίησε δια τις διδασκαλίες του την αλληγορία και τα Σύμβολα. Εάν κάποιος μελετήσει σε βάθος τα Βιβλία που αποδίδονται στον “Μωυσή”, το γένεσις, Εξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί και το Δευτερονόμια, δεν θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει το Συμβολικό έργο ενός Αιγυπτίου Ιερέως. Με αυτόν τον τρόπο τα Ιερά Κείμενα είχαν διαφορετική ερμηνεία, άλλη για τους Ιερείς και άλλη για τον Λαό. Δυστυχώς λόγω του μεγάλου μυστικισμού που κάλυπτε τα Μυστήρια αυτά, αλλά και της διασποράς των Εβραίων σε ολόκληρο τον κόσμο ελάχιστες πληροφορίες διασώθηκαν. Ενδεικτικό σημείο του μεγάλου μυστικισμού υπάρχει και στην Τελετή “Εξιλεασμού” η οποία λάμβανε χώρα την 13η ημέρα του μηνός “Τίσρη”, και ειδικότερα την στιγμή που ο Αρχιερέας πρόφερε το όνομα του “Υψίστου”, οι Λευϊτες Ιερείς κάλυπταν την φωνή του με ήχο σαλπίγγων. Ο Ραβίνος του 12ου αιώνα Μαϊμονίδης εις το σύγγραμά του “Μόρε-Νεβοχίμ” χαρακτηρίζει ένοχο μεγάλου εγκλήματος, οποιονδήποτε αποκαλύψει οτιδήποτε για τα μυστήρια αυτά, τα οποία ονομάζει “Τα Απόρρητα του Νόμου”. Η κύρια πηγή άντλησης πληροφοριών, είναι η περιβάλλουσα τα Μυστήρια αυτά Εβραϊκή Θρησκεία, και η προσπάθεια ερμηνείας των Συμβόλων και των Αλληγοριών που εμπεριέχονται σε αυτή.

Πολλοί ερευνητές και συγγραφείς μεταξύ των οποίων ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Φίλων, ο Ιώσηπος, και οι Θεολόγοι Ταλμουδιστές χαρακτήρισαν πολλά εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης ως αλληγορίες, και έδωσα ανάλογες ερμηνείες. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές, ο “Μωυσής” αν και υπήρξε Αιγύπτιος Αρχιερέας, πίστευε ότι ήταν τερατώδες σφάλμα, να απεικονίζεται η Θεότητα με την μορφή ζώων όπως έκαναν οι Αιγύπτιοι, ή με την μορφή ανθρώπων όπως έκαναν οι Ελληνες, και οι Αφρικανοί. Αποκήρυξε οποιοδήποτε είδος “Ειδώλου”, και υποστήριξε ότι η Θεότης πρέπει να λατρεύεται μόνο με “Συμβολικές Παραστάσεις” της ίδιας Αυτής Φύσης. Ο Ναός εις τον οποίον λάτρευαν Τον Θεό, και τα Κοσμήματα των Λειτουργών υποστηρίζουν αυτή την ερμηνεία.

Ο Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηππος αναφέρει! “Οι αναλογίες και οι διαστάσεις της “Σκηνής” είναι απομίμηση του συστήματος του Κόσμου, και διαιρείται σε τρία διαμερίσματα. Τα “Αγια των Αγίων” εντός των οποίων υπήρχαν και οι τέσσαρες “Στήλες”, θεωρούντο ο “Ουρανός του Θεού”, και ούτε οι Ιερείς δεν είχαν το δικαίωμα εισόδους στον χώρο αυτόν. Τα Παραπετάσματα τα οποία κάλυπταν τα “Αγια των Αγίων”, αποτελούντο από τέσσαρα είδη υφασμάτων, και συμβόλιζαν τα τέσσαρα στοιχεία της Φύσεως. Το Λευκό συμβιζε την Γη γιατί αυξάνεται σε αυτήν, το Πορφυρό συμβόλιζε το Υδωρ της Θάλασσας γιατί το χρώμα αυτού παράγεται από ένα είδος θαλάσσιου όστρακου, το Κυανούν συμβολίζει τον Αέρα από το χρώμα του Ουρανού, και το Ερυθρό λόγω του χρώματος του το Πυρ”.

Αξιοσημείωτη είναι μια ερμηνεία των Μυστηρίων αυτών από τον “Σάρχη” και η οποία υπάρχει στο έργο του “Μυστήρια των Εβραίων”, και η οποία πιθανολογείται από πολλούς μελετητές ότι αποτελεί το Τελετουργικό και τον Συμβολικό Μύθο των “Εβραϊκών Μυστηρίων”. “Οι Εβραίοι δεν γινόντουσαν δεκτοί στην “Ακτινοβόλο Ανατολή” του Ιερού Ορους (υπονοεί το όρος Σινά), παρά μετά από τρεις μυστηριώδεις οδοιπορίες. Πρώτος μετέβει ο “Αβραάμ”, μετά ο “Ιωσήφ” και κατόπιν ο “Ιακώβ” με τους απογόνους των οι οποίοι ανερχόντουσαν εις τον μυστηριώδη αριθμό των εβδομήντα. Οι απόγονοι αυτών εργάσθηκαν ως “Μαθητές” εις τον “Ακατέργαστον Λίθον” επί Τριανταεπτά έτη. Οταν ήλθε η στιγμή της απελευθέρωσης, οι Εβραίοι Μαθητές δεν πέτυχαν “Αύξηση της Μισθοδοσίας” των, έως ότου περατώσουν τις “Μυστηριώδεις Οδοιπορίες” εις την έρημο, και διέλθουν μεταξύ των “Δύο Στηλών”, μία του “Πυρός” και μία της “Νεφέλης”. Κατά τις οδοιπορίες των συνάντησαν “Δώδεκα Κρήνας”, εμβλήματα των “Δώδεκα Καθάρσεων”. Οταν τέλος έφθαναν στο όρος Σινά για την τελική Μύησή των, αύτη αποτελείτο από καθαρμούς δια των τεσσάρων στοιχείων της Φύσεως, του Αέρα, του Πυρός, του Υδατος και της Γης”.

Σύμφωνα πάντα με τον Σάρχη, “Την τρίτη ημέρα του τρίτου μηνός, οι υποψήφιοι συγκεντρώνονταν στους πρόποδες του όρους εκείνου απο του οποίου κατέβηκε “ο Μέγας Διδάσκαλος Μωυσής”. Οι προετοιμασίες και οι “Καθαρμοί” διαρκούσαν τρεις ημέρες. Την τρίτη ημέρα τους αποκαλυπτόταν η βαθύτερη ερμηνεία του “Νόμου της Αλήθειας”, τον οποίον είχε δώσει στον “Μωυσή” ο Θεός, και ο οποίος αποτελεί την πηγή όλων των Θρησκειών, και των Νομοθεσιών, καθώς και την βάση της Ηθικής. Ο Ιερός αυτός Νόμος εμπεριέχει τους τρεις μυστηριώδεις Ιερούς αριθμούς, το “Τρία”, το “Πέντε” και το “Επτά”. Δέκα Εντολές διαιρούμενες δια του Πέντε σε κάθε Πλάκα, Τρεις Εντολές Θετικές, και Επτά Αρνητικές”.

Ενα από τα διακριτικά σημεία των μυημένων στα “Αιγυπτιακά Μυστήρια”, ήταν η “Περιτομή”. Ο “Μωυσής” επέβαλε αυτήν σε όλους τους Εβραίους, σαν ένδειξη ότι ήσαν εκλεκτοί διότι δίδασκε εις αυτούς το Δόγμα του Μονοθεϊσμού, το οποίον γνώριζαν εις την Αίγυπτο μόνο οι μυημένοι στα Μυστήρια. Οι Εβραίοι Ιερείς κατά το πρότυπο των Αιγυπτίων Ιερέων, σχημάτιζαν μια ιδιαιτέρα φατρία και ήσαν οι μόνοι που κατείχαν τις επιστήμες, καλύπτοντας από τους υπόλοιπους τις βαθύτερες γνώσεις των Ιερών Βιβλίων.

Τα “Εβραϊκά Μυστήρια” ατόνησαν λόγω της διασποράς των Εβραίων. Πιθανόν να διατηρήθηκαν σε ορισμένες περιοχές όπου υπήρχαν πολυπληθείς Εβραϊκές Κοινότητες. Λόγω όμως του μεγάλου μυστικισμού τον οποίον προαναφέραμε, το πιθανότερο είναι να έχει χαθεί ή αλλοιωθεί το μεγαλύτερο μέρος της αρχαίας γνώσης.

Γ. Μ. ΧΙΡΑΜ

ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ