Δεν ανήκω εις καμμίαν εποχήν, ουδέ σε κανένα τόπον. Εκτός χρόνου και χώρου, το πνευματικόν μου Είναι ζη την αιωνίαν του ύπαρξιν και εάν βυθίζομαι εις την σκέψιν μου ανερχόμενος την πορείαν των εποχών, εάν εκτείνω το πνεύμα μου προς ένα τρόπον υπάρξεως απομεμακρυσμένον εκείνου τον οποίον σεις διακρίνετε, καθίσταμαι τότε ό,τι επιθυμώ να είμαι. Μετέχων ενσυνειδήτως του Απολύτου είναι, ρυθμίζω την δράσιν μου αναλόγως του περιβάλλοντος εις ο ευρίσκομαι. Το όνομά μου είναι το του λειτουργήματός μου (DE MA FONCTION) και το διαλέγω, όπως και το λειτούργημά μου, διότι είμαι ελεύθερος! Η πατρίς μου είναι εκείνη επί της οποίας σταθμεύουν προσωρινώς τα βήματά μου... Είμαι αυτός ο Ων!
Έχω ένα μόνον πατέρα: διάφοροι συνθήκαι της ζωής μου με έκαμον να υποψιασθώ επί του προκειμένου μεγάλας αληθείας και συνταρακτικάς αποκαλύψεις. Αλλά, τα μυστήρια της καταγωγής μου ταύτης και αι σχέσεις αι οποίαι με συνδέουν μετά του αγνώστου αυτού πατρός, είναι και θα παραμείνουν το μυστικόν μου. Εκείνοι που εκλήθησαν να τα μαντεύσουν, να τα διϊδουν, όπως και εγώ έπραξα, με εννοούν και συμφωνούν μαζύ μου. Όσον δια τον τόπον και την ώραν που το υλικόν μου σώμα, προ 40 περίπου ετών, εσχηματίσθη επί της γης ταύτης, όσον δια την οικογένειαν την οποίαν εξέλεξα προς τούτο, θέλω να τα αγνοώ. Δεν θέλω να αναμιμνήσκωμαι του παρελθόντος, δια να μη αυξήσω τας ευθύνας, ήδη αρκετά βαρείας, εκείνων που με εγνώρισαν, διότι γέγραπται: “Δεν θα ρίψης χαμαί τον τυφλόν”.
Δεν εγεννήθην εκ σαρκός ανθρώπου, ούτε με την θέλησίν του: εγεννήθην εκ πνεύματος. Το όνομά μου, εκείνο που μου ανήκει και με χαρακτηρίζει, εκείνο που εξέλεξα δια να παραστώ ενώπιόν σας, αυτό παραμένει κτήμα μου. Εκείνο που μου έδωσαν κατά την γέννησίν μου, εκείνο που μου έδωσαν κατά την νεάνικήν μου ηλικίαν, εκείνα υπό τα οποία εις άλλους τόπους και εποχάς εγενόμην γνωστός, τα εγκατέλειψα, όπως θα εγκατέλειπα ενδύματα απηρχαιωμένα και εφθαρμένα.
Ιδού λοιπόν εγώ ενώπιόν σας: είμαι ευγενούς καταγωγής και πειηγητής. Ομιλώ και η ψυχή σας ριγά, αναγνωρίζουσα παλαιούς λόγους. Μια φωνή εδρεύουσα εν υμίν και η οποία είχε σιγήσει προ μακρού, απαντά εις την πρόσκλησιν της ιδικής μου. Ενεργώ και η ειρήνη επανέρχεται εις τας καρδίας σας, η υγεία εις τα σώματά σας, η ελπίς και το θάρρος εις τας ψυχάς σας. Όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μου, όλαι αι χώραι μου είναι αγαπηταί. Διατρέχω αυτάς ίνα πανταχού δυνηθή το Πνεύμα να κατέλθη και εύρη δίοδον προς υμάς. Δεν ζητώ από τους βασιλείς, των οποίων σέβομαι την ισχύν, παρά μόνον την φιλοξενίαν επί των εδαφών των και όταν μοι χορηγηθή αύτη διέρχομαι δι' αυτών, πράττων το καλόν όσον δύναμαι περισσότερον. Αλλά είμαι πάντοτε περαστικός. Διότι είμαι ευγενής περιηγητής.
Όπως ο άνεμος του Νότου (το όνομα του Καλιόστρο, βάσει δύο ιταλικών ριζών, δύναται να ερμηνευθή: ο νότιος άνεμος, ο οποίος στερεώνει, απαλύνει και εξομαλύνει), όπως το διαλάμπον φως της Μεσημβρίας, το οποίον χαρακτηρίζει την πλήρη γνώσιν και την ενεργόν μέθεξιν μετά του Θεού, έρχομαι προς Βορράν, προς την ομίχλην και το ψύχος, εγκαταλείπων παντού μερικά ψήγματα του εαυτού μου, αναλισκόμενος, μειόυμενος εις κάθε σταθμόν, αλλ' εγκαταλέιπων δι' ημάς ολίγην λάμψιν, ολίγην θερμότητα, ολίγην δύναμιν, μέχρις ότου σταματήσω τελικώς και εδραιωθώ οριστικώς εις το τέρμα της πορείας μου, την ώρα όπου το Ρόδον θα ανθίση επί του Σταυρού. Είμαι ο Καλλιόστρο!
Εις τι σας χρειάζεται τίποτε άλλο; εάν είσθε τέκνα του Θεού, εάν η ψυχή σας δεν ήτο τόσο ματαία και περίεργος, θα είχατε ήδη εννοήσει! Αλλά σας χρειάζονται λεπτομέρειαι, σημεία και παραβολαί. Λοιπόν ακούσατε! Ας αναδράμωμεν εις το απώτατον παρελθόν, διότι το επιθυμείτε.
Εξ ανατολών το φως! (EX ORIENTE LUX!).Εξ Αιγύπτου πάσα μύησις. Υπήρξα τριών ετών, ως σεις, μετά έγινα 7 ετών, είτα έφθασα εις την ανδρικήν ηλικίαν, από του σημείου όμως τούτου και επέκεινα έπαυσα να μετρώ. Τρεις επτάδες ετών, κάμνουν 21 έτη και πραγματοποιούν την τελειότητα της ανθρώπινης αναπτύξεως. Κατά την πρώτην μου νεότητα (παιδικήν ηλικίαν) υπό το κράτος της αυστηρότητος και της δικαιοσύνης (GEBURAH, το κράτος του Κρόνου), υπέφερα εν εξορία, όπως το Ισραήλ μεταξύ των ξένων εθνών. Αλλ' όπως το Ισραήλ είχε με το μέρος του την συμπαράστασιν του Θεού, όπως εν Μετατρόν το προεφύλαττε κατά τας περιπλανήσεις του, ούτω και επ' εμού εις ισχυρός άγγελος αγρυπνούσε, κατηύθυνε τας πράξεις μου και εφώτιζε την ψυχήν μου, αναπτύσσων τας εν εμοί λανθανούσας δυνάμεις (O ALTHOTAS). Εκείνος ήτο δι' εμέ ο πατήρ και ο οδηγός μου.
Η λογική μου ολίγον κατ' ολίγον διεμορφούτο και καθίστατο πλέον συγκεκριμένη. Ηρώτων εμαυτόν, εμελέτον εμαυτόν και ελάμβανον συνείδησιν του κάθε πράγματος που με περιέβαλλε. Έκαμα περιοδείας, πολλάς περιοδείας, τόσον πέριξ του θαλάμου των διαλογισμών μου, όσον και εις τους ναούς, προς τα τέσσαρα σημεία του κόσμου. Αλλ' όταν ήθελα να εισδύσω εις την καταγωγήν του είναι μου και να υψωθώ προς τον Θεόν με κάποιαν ορμήν της ψυχής μου, τότε η ασθενής λογική μου εσίγα και με άφηνε με τα συμπεράσματά μου. Κάποια αγάπη που με ήλκυε προς όλα τα πλάσματα κατά τρόπον αυθόρμητον, μια ακατανίκητος φιλοδοξία, ένα βαθύ αίσθημα περί των διακαιωμάτων μου εφ' όλων των πραγμάτων από της γης μέχρι του ουρανού, με εξώθουν και με έρριπτον προς την ζωήν, η δε προοδευτική εξάσκησις των δυνάμεών μου, η ανάπτυξις της σφαίρας δράσεως, των ορίων αυτών, υπήρξεν η αιτία αγώνων, τους οποίους έπρεπε να κάμω εναντίον των δυνάμεων του κόσμου. Εγκατελήφθην και εδοκιμάσθην εις την έρημον. Επάλεσα με τον άγγελον, όπως ο Ιακώβ, με τους ανθρώπους και τους δαίμονας, εκείνοι δε, αφού εδαμάσθησαν και κατενικήθησαν, μου έμαθον τα μυστικά τα αφορώντα το κράτος του σκότους, δια να αποφύγω εις το εξής πάσαν περιπλάνησιν εις τας ατραπούς από τας οποίας δεν επανέρχονται πλέον.
Μίαν ημέραν, μεα από πόσα ταξίδια και χρόνια, ο ουρανός εισήκουσε τας δεήσεις μου και επέστεψε τας προσπαθείας μου. Ενεθυμήθη τον δούλον του και ενδεδυμένος ως νυμφίος, έσχον την θείαν χάριν να γίνω δεκτός, όπως ο Μωυσής, ενώπιον του θρόνου του Αιωνίου. Έκτοτε έλαβον εν νέον όνομα και μιαν μοναδικήν αποστολήν. Ελεύθερος και κυρίαρχος της ζωής, δεν είχον άλλον σκοπόν παρά να την χρησιμοποιήσω υπέρ του έργου του Θεού. Εγνώριζον εκ των προτέρων ότι θα εβεβαίωνα τας πράξεις και τους λόγους μου, όπως και εγώ εβεβαίωνα το όνομά Του και την βασιλείαν του επί της Γης. Υπάρχουν όντα τα οποία δεν έχουν πλέον φύλακα άγγελον. Υπήρξα εις εξ αυτών.
Ιδού η παιδική ηλικία μου, ιδού η νεότης μου, όπως το ανήσυχον και απαιτούν λόγους πνεύμα σας το απαιτεί. Αλλ' εάν η ζωή μου διήρκεσε περισσότερα ή λιγότερα χρόνια, εάν επέρασε αυτά εις την γην των πατέρων σας ή εις άλλα μέρη τι σας ενδιαφέρει; Δεν είμαι άνθρωπος ελεύθερος; Κρίνατε τα ήθη μου, δηλ. τας πράξεις μου, είπατε εάν είναι καλαί, είπατε εάν ξαναείδατε ισχυροτέρας και από της στιγμής αυτής μη ασχολείσθε με την εθνικοτητά μου, με την κοινωνικήν μου τάξιν ή με την θρησκείαν μου.
Εάν τυχόν κανείς εξ υμών, εκτελών το ευτυχισμένο αυτό ταξίδι, πλησιάση καμμίαν ημέραν την γην ταύτην της Ανατολής που με είδε γεννώμενον, ας με θυμηθή, ας προφέρη το όνομά μου, και αμέσως οι υπηρέται του πατρός μου, θα ανοίξουν ενώπιόν του τας πύλας της αγίας πόλεως. Ας επανέλθη τότε μεταξύ των αδελφών του και ας ομολογήση εάν κατεχράσθην από τους οίκους των ανθρώπων που δεν μου ανήκε και αν υπερέβαλα τίποτε, ψευσθείς ενώπιον υμών.
ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ
ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΜΟΥΣΕΙΟΝ Νο 16
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου