Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ - ΖΑΚ ΜΕΣΡΙΝ

Μάλιστα, Κυρία!
Πάει κι έρχεται, πάει κι έρχεται με χίλια βήματα που δεν τον οδηγούνε πουθενά.
Σε κάποιο τσιμεντένιο κόσμο, και στο παράθυρο τα κάγκελα ν' ανθίζουν
                από απελπισία
Απάνθρωπο... στενό..., χωρίς κανένα αύριο.
Μια χαραμάδα κάτω απ' την πόρτα και του περνάνε το συσσίτιο
Και σε μια κούπα το νερό να ξεδιψάει.
Μόνος του... δίχως ήλιο
Για να του κλέβουνε ακόμα και τη σκιά του.
Η άπιστη πάει έφυγε
Μη μείνει σκλάβα αυτού του νεκροζώντανου.
Πάει κι έρχεται..., και θα πηγαινοέρχεται
Μέχρι τη μέρα, που νικημένος, λαβωμένο αγρίμι
Αφού αναστενάξει το στερνό παράπονό του
Θα πέσει καταγής και θα ψοφήσει
Στο θάνατό του βρίσκοντας τη μόνη ελευθερία.
Σας βλέπω να δακρύζετε...!
Γιατί στεναχωριέστε;
Λέτε. "φτωχέ μου σκύλε"!
Και να το λάθος...
Είμαι ένας άνθρωπος, Κυρία,
Φυλακισμένος.
Είναι αυτός που οι όμοιοί σας καταδίκασαν
Στ' όνομα της ελευθερίας απονέμοντας δικαιοσύνη.

                                                                  Φλερύ-Μεροζί...      

Μια μέρα του Σεπτέμβρη του 1976 που ήμουνα

τόσο λίγος, ώστε δεν ήμουνα ούτε κάν "κανένας".

Ζακ Μεσρίν.

ΖΑΚ ΜΕΣΡΙΝ

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΤΕΤΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΑΠΛΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

(Πειραματική έκδοση σε 500 αντίτυπα)