Ο χρόνος εξαλείφει όλα τα φυσικά φαινόμενα. Παρ' όλα αυτά, η θύμηση του εαυτού μας είναι τόσο ισχυρή, που διαβρώνει το χρόνο, έτσι παύει να υπάρχει.
Ξέρουμε ήδη πως στη ζωή μας δημιουργήσαμε άχρονες στιγμές, γιατί εάν ο καθ' ένας μας ανακαλέσει τη ζωή του, θα ανακαλύψει μνήμες από στιγμές που ο χρόνος δεν μπορεί να εξαλείψει. Η αυτοενθύμηση έχει τέτοια δύναμη που μπορεί να νικήσει το χρόνο.
Αν περιμέναμε ειδυλλιακές συνθήκες για να εργαστούμε, θα γερνούσαμε περιμένοντας.
Ο Ιησούς είπε ότι ακόμα και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες. Τίποτα δεν πάει χαμένο. Η κάθε στιγμή που κάποιος θυμάται τον εαυτό του, αριθμείται σαν μια τρίχα ως προς το αστρικό μας σώμα. Οι στιγμές, τα λεπτά, που μπορούμε να αποσπάσουμε από την κάθε μέρα δεν χάνονται ποτέ. Ο χρόνος δεν υφίσταται στην ουσία για το αστρικό μας σώμα. Είναι σώμα μεταφυσικό.
Κάθε μέρα ξοφλάμε όλο και περισσότερο με το χρόνο, ενώ άλλοι άνθρωποι χρεώνονται κάθε μέρα και περισσότερο. Η αυτοενθύμηση γεννά μιαν άχρονη κατάσταση, ένα αστικό σώμα. Γινόμαστε η τέταρτη διάσταση και βρισκόμαστε έξω από το χρόνο.
Όσο λιγοστεύει ο χρόνος μας, νιώθουμε πιο έντονα την ώθηση να θυμηθούμε τον εαυτό μας, γιατί καταλαβαίνουμε βαθύτερα πόσο λίγος χρόνος μας απόμεινε για να ξυπνήσουμε.
Όσο βαδίζουμε προς τα γηρατειά, τόσο περισσότερο εκτιμάμε την αργή ανάπτυξη, γιατί περιέχει μέσα της το σπέρμα της τελειότητας. Ό,τι μεγάλο, κερδίζεται αργά.
Η έσχατη κατανόηση της Επίδρασης Γ* θα γίνει στο βασίλεμα της ζωής σας, και η ικανότητά σας να ειδύεται στο αιώνιο τώρα θα αυξηθεί.
Από εσωτερική σκοπιά, ο σταυρός συμβολίζει τον άνθρωπο μέσα στο χρόνο. Ο άνθρωπος παριστάνεται κάθετα, ενώ ο χρόνος οριζόντια. Ο τρόπος να σπάσει ο άνθρωπος τα δεσμά του είναι ο μετασχηματισμός του πόνου, και είναι ο λόγος που ο Ιησούς Χριστός κρεμάστηκε στο σταυρό. Οι πρόσκαιρες μηχανές μας σύντομα θα χαθούν. Όμως, έχει αποδειχθεί ότι οι στιγμές της αυτοενθύμησης βρίσκονται έξω από το χρόνο. Ανήκουν στην τέταρτη διάσταση. Για να καταλάβουμε την τέταρτη διάσταση πρέπει να βρισκόμαστε μέσα της. Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα μυστικά της ύπαρξης. Όταν θα γίνετε η ενσάρκωση των λέξεων δεν θα χρειάζονται οι λέξεις για να το κατανοήσετε.
Σ' αυτήν τη ζωή μας αναλογεί ένας πεπερασμένος αριθμός αναπνοών και πρέπει να μην τις αφήσουμε να πάνε χαμένες. Οι μαθητές συνήθως δεν αργούν στα ραντεβού τους, γιατί καταλαβαίνουν ότι για να ξεφύγουν από το χρόνο πρέπει να είναι συνεπείς με το χρόνο. Τόσο απλό είναι.
Δεν υπάρχει καμμία περιοχή της ζωής μας που να παίρνει απαλλαγή από την αυτοενθύμηση, εκτός από την πρώτη κατάσταση, ότα γεμίζουν οι συσσωρευτές. Από τις είκοσι τέσσερις ώρες της κάθε μέρας, έξι με οκτώ τις περνάμε γεμίζοντας τους συσσωρευτές μας, καθώς κοιμόμαστε. Μας μένουν δηλαδή δεκαέξι με δεκαοκτώ ώρες προσπάθειας να είμαστε παρόντες, να ζήσουμε απλές, κοινές στιγμές χρησιμοποιώντας το μέσο της διαιρεμένης προσοχής.
Όταν μετασχηματίζουμε την αρνητικότητα υπερβαίνουμε το χρόνο εισδύοντας στο άχρονο βασίλειο των αθάνατων ανώτερων κέντρων. Όποτε γινόμαστε αρνητικοί, η ψεύτικη προσωπικότητα καπηλεύεται το χρόνο μας. Αν αποτύχουμε να μετασχηματίσουμε την τριβή, και ο δικός μας χρόνος και ο χρόνος της Επίδρασης Γ* έχει χαθεί ανώφελα.
Ξέρω καλά ότι ο χρόνος δεν υπάρχει για τα ανώτερα κέντρα – η λέξη “αθανασία” αυτό το νόημα έχει. Το σύμπαν μας περιβάλλει από κάτω, από πάνω, από πίσω, από παντού. Είναι ένα απεριόριστο κενό, εκτεινόμενο ολόγυρα, προς όλες τις κατευθύνσεις. Πλάθουμε ψυχές, κι αυτό δεν είναι ποιητική φαντασία. Η Επίδραση Γ* μας επέλεξε για να εξελιχθούμε και όχι για το βιολογικό σκοπό της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους.
Ένα δεκαήμερο ταξίδι μπορεί να μας δώσει την εντύπωση μηνών, γιατί λειτουργούν τα ανώτερα κέντρα και ο χρόνος μοιάζει να διαστέλλεται. Έχουμε πολύ λίγο χρόνο ζωής, και όμως, σ' αυτό το σύντομο διάστημα μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα αθάνατο, αστρικό σώμα. Είναι ένα από τα μυστήρια του Απόλυτου.
Πόσο βραχύ είναι το πέρασμά μας από τη ζωή! Τρέχουμε σε αγώνα ταχύτητας, όχι με τους συνανθρώπους μας, αλλά με το χρόνο. Είναι φοβερό να βλέπεις πως τον χαραμίζουν οι άνθρωποι. Αν δεν σέβεστε το δικό σας χρόνο δεν θα σέβεστε ούτε των άλλων. Μάθετε να τον χρησιμοποιείτε καλά, γιατί η φυσική τάση του ανθρώπου είναι να τον σπαταλάει, κυρίως σε άσκοπες συζητήσεις. Τα μηχανικά μέρη των κέντρων κατατρώνε το χρόνο μας.
Όσο εξαντλείται ο χρόνος μας η ανάγκη να γίνουμε οι λέξεις γίνεται πιο επιτακτική. Ανέκαθεν η ανάγκη ήταν επιτακτική, απλώς γίνεται πιο έκδηλη. Ο χρόνος που περνάμε μέσα σε κάποια σχολή δεν εγγυάται ότι θα εισέλθουμε στην Οδό. Μερικοί άνθρωποι φτάνουν με βήμα σημειωτόν σε μια σοβαρή παύση ύστερα από χρόνια, ενώ κάποιοι άλλοι συναντούν την ίδια παύση, λίγους μήνες μετά την είσοδό τους στη σχολή.
Ο χρόνος και ο μοναδικός μας μικρόκοσμος, αποτελούν μιαν ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλευτούμε. Προσπαθήστε να αναπτύξετε στάσεις που εμφορούνται από τη φλόγα μιας ολόκληρης ζωής σε κάθε στιγμή εγρήγορσης. Αν δεν είστε ξυπνητοί, δεν σας περισσεύει στιγμή να σπαταλήσετε, γιατί τα χρόνια, οι μήνες και οι μέρες μας εξανεμίζονται, και ο χρόνος μας δεν είναι απεριόριστος.
Πως μπορούμε να παράγουμε αρκετή εσωτερική πίεση για να διατηρήσουμε την εργασία μας σε υψηλά επίπεδα:
Χρησιμοποιήστε περισσότερο τον αθέατο, εκούσιο πόνο, και ζητήστε από την Επίδραση Γ* βοήθεια. Το τελευταίο, ιδίως, χρειάζεται θάρρος, γιατί σαν απάντηση θα έρθει τριβή, που δουλειά σας θα είναι ο μετασχηματισμός της σε ένα αστρικό σώμα. Αν στα σοκ παραείναι σκληρά, θυμηθείτε ότι η Επίδραση Γ* το κάνει από αγάπη.
Κανείς δεν πεθαίνει σε κατάσταση άκρας υγείας. Χρειάστηκε να δείξω τόλμη για να ξεφύγω από τα δεσμά του χρόνου – να ενεργώ αψήφιστα. Η μακροζωία δεν είναι η απάντηση, παρ' όλο που ελπίζω όλοι μας να έχουμε μακρόχρονες ζωές συνεισφοράς στη σχολή. Αλλά ούτε αυτή είναι η απάντηση. Η αιωνιότητα ξοδεύει και ανακυκλώνει αδιάφορα τη ζωή, αλλά οι στιγμές που θυμόμαστε τον εαυτό μας είναι δικές μας για πάντα. Αυτό που έχει σημασία δεν είναι μόνο το πόσο διάστημα μας απομένει, αλλά πως χρησιμοποιούμε αυτό που έμεινε. Στο τέλος, όταν συγκεντωσουμε αρκετές στιγμές αυτοενθύμησης, το αστρικό μας σώμα θα μπορέσει να κρυσταλλωθεί.
Μιλάω για μια λέξη την αυτοενθύμηση, για παραπάνω από είκοσι χρόνια. Ο Γουίλλιαμ Σαίξπηρ έγραψε, “Κι ως κάθε ημέρα ο ήλιος νέος και παλιός, έτσι κι η αγάπη μου λέει ό,τι ειπώθη αλλιώς”. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για σας, γι' αυτό επιστρέφω αδιάκοπα σ' αυτό το διαχρονικό, αγαπημένο θέμα.
Η χρονιά μοιάζει με σελίδα που γυρίζει, και παρ' όλο που υπήρξε γεμάτη γεγονότα, η βραχύτητα της ζωής είναι τρομαχτική. Πρέπει δηλαδή ο άνθρωπος να φτάσει στο κατώφλι του θανάτου, για να καταλάβει πως όλα γύρω του είναι ένα ψέμμα, και πως αυτό που τον έχει εξαπατήσει περισσότερο απ' όλα, είναι ο εαυτός του; Όταν γεννιέται ένα βρέφος, ο χρόνος του έχει ήδη σχεδόν παρέλθει. Ακόμα και αν ζήσουμε εκατό χρόνια, είναι μηδαμινό διάστημα μπροστά στην ατέρμονη αιωνιότητα.
Είναι θαυμαστό να υπάρχει κάτι που μπορεί να νικήσει το χρόνο και το θάνατο. Όλα χάνονται τελικά εκτός από τον εαυτό μας. Ακόμα και το σώμα μας χάνεται. Γι' αυτό είναι τόσο πολύτιμες οι στιγμές της αυτοενθύμησης. Ο χρόνος και ο θάνατος παύουν να υπάρχουν, όταν υπάρχετε εσείς.
Αν φτάσουμε τα 76, η ζωή μας θα περιέχει 912 μήνες. Θα ήταν διδακτικό να βλέπαμε τη ζωή μας σε μήνες, αντί σε χρόνια, και είναι κατόρθωμα να φτάσεις τα 76. ολόκληρη η ζωή μας είναι η έκλαμψη μιας απειροελάχιστης στιγμής. Ο χρόνος που κάποτε αργοκυλούσε, ξαφνικά περνάει βομβίζοντας. Όλοι τρέχουμε σε έναν αγώνα δρόμου με το χρόνο, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.
Είμαστε αντιμέτωποι με μεγάλους και αδιάλλακτους νόμους, που παρακάμπτονται μόνο με την αυτοενθύμηση και το μετασχηματισμό του πόνου.
*ΕΠΙΔΡΑΣΗ Γ: (1) Η άμεση επίδραση ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΟΝΤΩΝ. (2) Συνειδητά όντα χωρίς φυσικό σώμα που δουλεύουν άμεσα για να βοηθήσουν τους ανθρώπους στην προσπάθεια για το ξύπνημα.
(Για καλυτερη κατανόηση των ανωτέρω παραθέτω τις Επιδράσεις Α και Β.)
ΕΠΙΔΡΑΣΗ Α: Όσες επιδράσεις ασκούνται στον άνθρωπο σαν απόρροια της ζωής του στη γη. Γενικά, στις επιδράσεις αυτές περιλαμβάνονται η επιθυμία για τροφή, καταφύγιο, ανάπαυση, έρωτα. Οι σχέσεις μεταξύ γονέων, παιδιών, συζύγων και φίλων. Και η επίδραση της κοινωνίας και του πολιτισμού. Με ειδικότερη έννοια, η έμφαση που δίνεται στο σύγχρονο κόσμο για υλικά αποκτήματα και κοινωνική καταξίωση.
ΕΠΙΔΡΑΣΗ Β: Οι επιδράσεις πάνω στον άνθρωπο όπως η θρησκεία και ο εσωτερισμός, οι οποίες δεν συνδέονται άμεσα με τη ζωή στη γη και μας στρέφουν σε άλλα επίπεδα ύπαρξης. Αυτές οι επιδράσεις προέρχονται από ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΟΝΤΑ αλλά χάνουν το χαρακτήρα της ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ Γ μόλις χάσουν την κατ' ευθείαν σύνδεσή τους με μια συνειδητή πηγή.
ROBERT EARL BURTON
ΑΥΤΟΕΝΘΥΜΗΣΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΑΡΙΑ ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΤΕΡΟΕΣΣΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου