Τον μέγιστον των εχθρών της συγχρόνου Εποχής έχει ήδη προφητεύσει και διίδει ο Ησίοδος, εις όσα λέγει περί του συγχρόνου “Σιδηρού Γένους”, θα τον αποκαλύψωμεν ευθύς αμέσως. Διότι σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να υποδείξωμεν όλους τους υπούλους εσωτερικούς εχθρούς, ώστε, εν πλήρει επιγνώσει του καταστρεπτικού αυτών έργου και ρόλου, να δύναται αποτελεσματικώς και λελογισμένως να τους αντιμετωπίση αναλόγως η Πολιτεία. “Un homme averti et naut deux”(1) λέγει μια σοφή Γαλλική παροιμία. Και λαμβάνομεν, ως είδομεν, βοηθούς τους μεγίστους Προφήτας, και Αυτόν Τούτον τον Χριστόν. Εις το παρόν κεφάλαιον προσφεύγομεν εις έναν από τους αποκαλυπτικωτάτους μύθους, που έχει να προτάξη η Διεθνής Φιλολογία. Οφείλεται ούτος εις τους σοφωτάτους Γερμανούς Αδελφούς Γκριμ (Jacob Ludwig Karl Grimm και Wilhelm Karl, 1785-1862), τους γνωστούς δια την περισυλλογήν των Γερμανικών Μύθων και Παραμυθιών, των διαχύτων εις ολόκληρον τον Γερμανικόν Λαόν, η δε προσπάθεια αυτή των δύο αυτών φιλολόγων συνετέλεσεν, ώστε η Διεθνής Φιλολογία να πλουτισθή με έναν από τους πολυτιμωτάτους της θησαυρούς μεταξύ των οποίων ο κάτωθι “μύθος”:
“Υπάρχουν μερικοί σπάνιοι και ξεχωριστοί Ραβίνοι, που ίσα με σήμερα έχουν διασώσει και την κρατούν μυστικιά, την Σοφία, που συναπεκόμισε φεύγοντας από την Αίγυπτο, ο Μωυσής. Η Σοφία αυτή δεν είναι γραμμένη σε κανένα βιβλίο. Μεταδίνεται από στόμα σε στόμα. Δηλαδή ο Μωυσής την παρέδωκε στους 70 Ιερείς, για πρώτη φορά. Εκείνοι πάλι την παρέδωσαν σε όσους άλλους Ραβίνους έκριναν άξιους των τρομερών μυστικών. Αυτή λοιπόν η Σοφία ονομάζεται “Καββάλα” στην εβραϊκή τη Γλώσσα, και συμαίνει “Παραλαβή”, γιατί ο κάθε μυούμενος σ' αυτή την Μυστική Σοφία, “παραλαβαίνει” από τον Ιεροφάντη τα τρομερά μυστικά.
Μέσα στα πολλά χαρίσματα της Σοφίας αυτής είναι και το χάρισμα να φτιάχνουν, να δημιουργούν οι Ραβίνοι αυτοί μαγικούς, τεχνικούς ανθρώπους, πραγματικά αυτόματα. Και να πως τους φτιάχνουν:
Περνούν οι μεμυημένοι αυτοί ραβίνοι χώμα, το ανακατεύουν με νερό, και πλάθουν, όπως οι σταμνοπλάστες, στην αρχή έναν χωμάτινο ανθρωπάκο. Και τότε αρχίζουν να νηστεύουν και να προσεύχονται σαράντα ολόκληρες μέρες και να διαβάζουν προσευχές απάνω από το χωμάτινο ανθρωπάκο. Όταν λοιπόν το ρωλόγι αρχίζει να χτυπά μεσάνυκτα την τεσσαρακοστή μέρα, τότε, κρατώντας στο χέρι την Πεντάλφα, λένε την τρομερή λέξη του Τετραγραμμάτου, δηλαδή την λέξη Ιεχωβά(2) που κανείς δεν ξέρει να την προφέρη, όπως την πρόφεραν οι Εβραίοι Μεμυημένοι και όπως ο Μωυσής, ο Θεόπτης, την παράδωσε στους πρώτους 70 Ιερείς του.
Μόλις την προφέρουν, αμέσως φυσούν πνοή στο πρόσωπο του χωματένιου ανθρωπάκου, που ευθύς ζωντανεύει και γίνεται άνθρωπος, τέλειος σε όλα, εκτός που είναι βουβός, και λογικό δεν έχει. Ακούει όμως σ' όλα τα προστάγματα του κυρίου του, και τα εκτελεί σαν τον πιστότατο σκλάβο, χωρίς καμμίαν απολύτως αντίρρηση. Τα τεχνητά αυτά ανθρωπάκια τα λένε “Γκόλεμ”. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι σοφοί αυτοί Ραβίνοι, που περνούν τον καιρό τους με παρόμοιες θαυματουργίες, δεν έχουν ανάγκη από κανέναν άνθρωπο και έτσι δεν υπάρχει φόβος να διαδοθούν τα φοβερά μυστικά, που κρατούν από τον καιρό του Πατριάρχη Μωυσή. Γιατί ο Γκόλεμ τους κάνει όλες τις υπηρεσίες. Σωστός σκλάβος. Δεν επιτρέπεται όμως να βγη έξω από το σπίτι. Γιατί τότε αλλοίμονον στην Ανθρωπότητα;
Στο μέτωπο του Γκόλεμ είναι χαραγμένη η λέξη: Αθάνατος. Κάθε μέρα που περνάει, γίνεται μεγαλείτερος και δυνατώτερος. Κι έτσι, με τον καιρό, ξεπερνά στο μέγεθος και στην δύναμη όλους μέσα στο σπίτι, κι αυτόν ακόμα τον αφέντη του, που τον εδημιούργησε, παρά που ότι στην αρχή ο Γκόλεμ μόλις κι είχε τη δύναμη να σταθή στα πόδια του. Όταν λοιπόν ο Γκόλεμ μεγαλώσει και θεριέψη σε βαθμό επικίνδυνο, ο αφέντης και δημιουργός του σβύνει από το μέτωπό του το αρχικό γράμμα Α της λέξεως “Αθάνατος”, και ο Γκόλεμ σωριάζεται αμέσως νεκρός κατά γης, γιατί απάνω του πια αντί αθάνατος, μένει η λέξη: Θάνατος!
Κάποτε ένας από αυτούς τους σοφούς Ραβίνους, ύστερα από προσευχές και νηστεία σαράντα ημερών, είχε πλάσει και ζωντανέψει έναν τέτοιον ανθρωπάκο, έτυχε όμως να πάρη διαταγή από τον Αρχιραβίνο να φύγη σε μια γειτονική χώρα, και, μέσα στη φούργια του, ξέχασε τον ανθρωπάκο που μόλις είχε δημιουργήσει!
Όταν λοιπόν, ύστερα από πολύν καιρό, γύρισε στο ερημικό του σπίτι, κι άνοιξε με το κλειδί την πόρτα του, κέρωσε από τον φόβο του και πάγωσε το αίμα του στις φλέβες του, αντικρύζοντας τον Γκόλεμ του που 'χε στο μεταξύ γίνει θεριό μοναχό, σωστός Κύκλωπας Ατλαντίνος ή σωστός Δράκοντας των Παραμυθιών. Έτριζε φοβερά τα δόντια του. Είχε ριμάξει από το βάρος και όγκο του όλα τα έπιπλα του σπιτιού. Το κεφάλι του είχε κιόλας μισανοίξει μια τρύπα στο ταβάνι και υπήρχε φόβος να γκρεμιστή η στέγη. Και αν αργούσε να γυρίση ο Ραβίνος, θα γκρέμιζε στο τέλος το σπίτι και θα είχε κατορθώση να δραπετεύση, όπως κατώρθωναν κάπου – κάπου κατά την Αρχαιότητα, οι σκλάβοι. Και τότε... αλλοίμονον στους δυστυχισμένους ανθρώπους. Κανένας δεν θα μπορούσε να σταματήση τον Γίγαντα Γκόλεμ, ούτε να φθάση απάνω στο μέτωπο του, για να του σβύση το αρχικό γράμμα και να τον θανατώση.
Όλη τώρα λοιπόν η σκέψη του Ραβίνου ήτανε, ενόσω ήτανε ακόμα καιρός, πως να του σβύση το πρώτο γράμμα! Μάταια όμως η προσπάθειά του. Το ανάστημα του Ραβίνου ήτανε τώρα ανάστημα νάνου, μπροστά στο ανάστημα του γίγαντος. Αναγκάστηκε τότε να προσφύγη σε τέχνασμα και δόλο. Είπε λοιπόν στον Γκόλεμ:
-Αγαπητό μου και μονάκριβο παιδί. Είμαι κατάκοπος από το ταξείδι. Αυτά μου τα παπούτσια, μέρες τώρα τρέχοντας, μου σακάτεψαν τα πόδια μου. Και πεθαίνω από τους πόνους των κάλων μου. Βγάλε μου τα, να 'χης την ευχή μου.
Ο Γκόλεμ αμέσως, σαν μια αυτόματη μηχανή, έσκυψε για να εκτελέση την προσταφή του Αφεντικού του. Μα κει, που έσκυβε, ο Ραβίνος πρόφτασε και του 'σβυσε το πρώτο γράμμα, το Άλφα!
Δεν είχε καλά – καλά προφτάσει το Άλφα να σβυστή και τότε, ολόκληρο το κολοσιαίο βάρος του Γίγαντα γκόλεμ έπεσε, σαν ένας ογκόλιθος, απάνω στον Ραβίνο, συντρίβοντάς τον. Έτσι στο πάτωμα πέσανε δύο νεκροί: ο Γκόλεμ και ο Αφεντικός του!...”.
Τι συμβολίζει ο Γκόλεμ.
Όπως μας αποκαλύπτει ο Ησίοδος, το Πέμπτον Γένος είναι συνδεδεμένον καεί συνυφασμένον με τον Σίδηρον, δηλαδή με τα εκ σιδήρου όργανα, εργαλεία, μέσα μεταφοράς των εμπορευμάτων, κατασκευή οικιών, πολεμικά όπλα. Ο υπό του μύθου υποκρυπτόμενος πρώτος εχθρός της συγχρονου εποχής, της επί των ημερών μας Ανθρωπότητος, είναι: Η Μηχανή! Ο Γκόλεμ συμβολίζει την Μηχανήν, η οποία είναι και αυτή πειθήνιος, όπως ο Γκόλεμ, εκτελούσα ό,τι την διατάσσει ο Μάγος Ραβίνος: ο δημιουργός της δηλ. Μηχανικός. Δεν έχει όμως ούτε λογικόν, ούτε και γλώσσαν. Η μηχανή όμως αυτή τείνει να μετατρέψη εις άνευ λόγον ον, όμοιον της δηλαδή, τον χειριζόμενον αυτήν Εργάτην. Αυτή η δημιουργούσα το “Προλεταριάτον”, τους ανθρώπους δηλαδή τους άνευ ελπίδος να ανταποκριθούν προς την διπλήν αυτών Φύσιν: να ικανοποιήσουν δηλαδή τας σωματικάς των ανάγκας, αλλά ταυτοχρόνως και τας απείρως αγιωτέρας και ανωτέρας: τον εν αυτοίς Λόγον και Πνεύμα, τον εν αυτοίς Χριστόν. Και τοιουτοτρόπως γεννάται το Μίσος και ο Φθόνος κατά του “έχοντος”, και επιτελείται η παράβασις της Δεκάτης Εντολής του Δεκαλόγου, η οποία παράβασις μετέτρεψε την Ρωσσίαν εις την σημερινήν Κομμουνιστικήν Κόλασιν και η οποία εδημιουργησε τας δύο Τρομοκρατίας: την Τρομοκρατίαν του 1793 εις την Γαλλίαν (διότι κατ' ανάγκην εκεί θα κατέληγεν η υπό των αθέων “Εγκυκλοπαιδιστών” προπαρασκευασθείσα και εξαπολυθείσα Γαλλική Επανάστασις του 1789) και την Ερυθράν Τρομοκρατίαν εν Ρωσσία, την εκραγείσαν κατά Οκτώβριον του 1971. Αλλοίμονον εις την Ανθρωπότητα, όταν το Μίσος και ο Φθόνος (που έχει προφητεύσει ο Ησίοδος, ότι θα συνυπάρχουν και θα πρωτοστατούν εις τας τύχας του Πέμπτου Γένους του Σιδήρου) εγκθιδρυθούν εις την Πολιτείαν, εις τας καρδίας των Τέκνων της! Μετατρέπεται αυτή κατ' ανάγκην θάττον ή βράδιον εις κόλασιν.
___________________
(1)Ένας προειδοποιημένος άνθρωπος αξίζει για δύο.
(2)Εβραϊστί ο Θεός λέγεται Ιεχωβάς.
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΧΑΛΑΣ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου