Μια ενδιαφέρουσα επιβίωση των μεσαιωνικών επαγγελματικών ενώσεων στη Γαλλία βρίσκουμε σε μια εταιρία Γάλλων εργατών, για αμοιβαία υποστήριξη και βοήθεια κατά τις οδοιπορίες τους.
Ουσιαστικά τίποτε δεν ήταν γνωστό για τα έθιμα του Compagnonnage πριν από το δέκατο αιώνα. Μερικά στοιχεία αποκαλύφθηκαν για ένα από τα τμήματα του (Enfants de Maitre Jaques) από τους καθηγητές της Σορβόννης το 1651, οι οποίοι, όπως ήταν φυσικό, στιγμάτισαν τις πράξεις τους ως ασέβεια και ιεροσυλία. Το 1841 δημοσιεύθηκε το Livre du Compagnonnage από τον Agricol Perdiguier, μορφωμένο Γάλλο εργάτη. Αυτός ανέλαβε να αποκαλύψει όσο μέρος από την ιστορία και τις παραδόσεις του Compagnonnage του επέτρεπε ο όρκος του ώστε να σταματήσει η διχόνοια που επικρατούσε συνεχώς ανάμεσα στα διάφορα τμήματά του.
Το Compagnonnage αποτελείτο από τρεις οργανώσεις, οι οποίες ευρίσκοντο σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους. Κάθε μια από αυτές είχε και μια ενδιαφέρουσα εκ παραδόσεως ιστορία και ισχυρίζετο , ότι είχε ενα επίσης εκ παραδόσεως αρχηγό. Η αρχαιότερη διαίρεση ήταν των Υιών του Σολομώντος, η οποία αρχικά αποτελείτο μόνο από λιθοδόμους, ενώ αργότερα έγιναν δεκτοί και εφαρμοστές και κλειθροποιοί. Η δεύτερη ήταν των Υιών του Διδασκάλου Ιακώβου, η οποία επίσης δεχόταν ανθρώπους αυτών των επαγγελμάτων, αργότερα όμως και άλλων ειδικοτήτων, όπως υποδηματοποιούς, ράπτες, σαγματοποιούς και πιλοποιούς. Το τρίτο τμήμα ακολούθησε τον Maitre Soubise και στην αρχή αποτελείτο μόνο από ξυλουργούς και αργότερα ασβεστοχρωματιστές και κεραμιστές. Είναι αξιοσημείωτο, ότι ποτέ δεν εγίνοντο δεκτή τέκτονες που δεν πρέπει να τους συγχέουμε με τους λιθοδόμους. Τόποι συγκεντρώσεων των τριών αυτών συνεταιρισμών υπήρχαν στις κυριώτερες πόλεις της Γαλλίας. Οι περιοδεύοντες εργάτες τους είχαν δικαίωμα στεγάσεως στα οικήματα που ανήκαν στην αδελφότητα και βοήθειας για εξεύρεση εργασίας.
Τα τρία τμήματα του Compagnohage διέσωζαν θρύλους σχετικούς με το Σολομώντα και το ναό του. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τον τύπο του θρύλου που διαφύλασσαν οι Υιοί του Σολομώντος, υπάρχουν όμως μερικές περίεργες ενδείξεις, ότι η ιστορία του θανάτου του Χιράμ (η οποία δεν περιλαμβάνεται στη Βίβλο) τους ήταν γνωστή. Ο Perdiguier δεν μας λέγει πολλά, δίνει όμως μερικούς υπαινιγμούς, σχετικά με το μύθο και με τη χρήση της λέξεως “κύων”, η οποία αποδίδεται σε όλους τους Εταίρους του Καθήκοντος (Compagnons du Devoir):
“Μεταξύ των Υιών του Σολομώντος κυκλοφορούσε ένας αρχαίος μύθος, ο οποίος αναφερόταν στον Χιράμ ή κατ' άλλους στον Αδονιράμ και όπου υπάρχουν διάφορα εγκλήματα και τιμωρίες. Αναφέρει ακόμη, ότι οι οπαδοί του Διδασκάλου Ιακώβου φορούν λευκά γάντια, γιατί, όπως λένε, δεν έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα του Χιράμ”.
“Πιστεύεται από μερικούς ότι ο “κύων” προήλθε από το γεγονός ότι ένας σκύλος ανακάλυψς τον τόπο, όπου, κάτω από απορρίμματα, βρισκόταν το σώμα του Χιράμ, του αρχιτέκτονα του Ναού. Και όλοι οι εταίροι, οι οποίοι αποχωρίσθηκαν από τους φονείς του Χιράμ ονομάσθηκαν “chiens” δηλαδή κύνες”.
Μερικοί, μεταξύ των οποίων και ο Perdiguier, νόμισαν ότι αυτά είναι ενδείξεις κάποιου θρύλου, τον οποίον πιθανόν να παρέλαβαν από τους τέκτονες. Αλλά αυτά δείχνουν σαφώς μια ανεξάρτητη γραμμή παραδόσεως, που διαβιβάσθηκε ανάμεσα στους λιθοδόμους της Γαλλίας. Οι Διδάσκαλοι Jacques και Soubise είχαν επίσης τις πατροπαράδοτες ιστορίες τους, που αναφέροντο ομοίως στις ημέρες του ναού του Σολομώντος. Στην ιστορία του πρώτου δίδεται λεπτομερής αφήγηση του θανάτου του Διδασκάλου Ιακώβου, η οποία πιθανώς ν' αποτελεί την ηχώ του θανάτου ενός άλλου και μεγαλυτέρου διδασκάλου, γιατί ο σκοπός της είναι σαφέστατα συμβολικός. Υπάρχει μια γνώμη ότι αναφέρεται στο θάνατο του Jacques de Molay, τελευταίου Μεγάλου Διδασκάλου των Ναϊτών Ιπποτών. Μένουν πολλά ακόμη ν' αποκαλυφθούν για το Compagnonnage, γιατί δεν έχει συμπληρωθεί η μελέτη των αρχείων του. Ίσως μελλοντικές έρευνες να δείξουν ότι οι θεωρητικοί τέκτονες της Αγγλίας και οι επαγγελματικοί τεχνίτες της Γαλλίας έλκουν τις παραδόσεις τους από κοινούς προγόνους στα αρχαία Μυστήρια. Αυτή τουλάχιστον είναι η γνώμη του R.F.Gould, του σπουδαιότερου από τους Τέκτονες συγγραφείς.
(Όρα Gould: Ιστορία του Τεκτονισμού τόμ. 1, για πλήρη αφήγηση όλων όσων είναι γνωστά για τις Γαλλικές Συντεχνίες των Τεκτόνων και του Compagnonnage).
C. W. LEADBEATER
Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
ΘΕΟΣΟΦΙΚΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ (1927)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου