Η δράση και η αντίδραση είναι ίσες και αντίθετες. Αυτό βοηθάει στον υπολογισμό της αντίδρασης αν είναι γνωστή η αναλογία της μετάδοσης.
Υπάρχουν επτά υποεπίπεδα σε κάθε επίπεδο, επτά επίπεδα σε κάθε Σύμπαν του Έβδομου Επίπεδου του Κόσμου, και επτά επίπεδα μέσα στον Κόσμο. Η μεταβίβαση ή μετάδοση γίνεται μέσω των υποεπιπέδων.
Η ισχύς κάθε υποεπιπέδου είναι το τετράγωνο της ισχύος του αμέσως κατώτερού του υποεπιπέδου. Αυτό, όπως θα δείτε, εξηγείται από το γεγονός ότι οι δύο αντίθετες και ισορροπημένες δυνάμεις δημιουργούν ένα στρόβιλο, ο οποίος είναι το πρωτογενές άτομο. Όταν αυτές οι δύο δυνάμεις συναντηθούν, αλληλοεξουδετερώνονται και το αποτέλεσμα είναι να δημιουργηθεί ένα κέντρο σταθερότητας που στερείται οποιασδήποτε άλλης δύναμης εκτός των υποκειμενικών της όψεων. Ας σημειωθεί εδώ ότι μια στατική δύναμη είναι η υποκειμενική όψη μιας δύναμης.
Αν επομένως είχες την ικανότητα να διαχωρίσεις τα περιστρεφόμενα ρεύματα που σχηματίζουν το πρωτογενές άτομο, θ' αναπτύσσονταν δύο δυνατότητες που ισοδυναμούν στις λανθάνουσες ικανότητες αυτού του ατόμου. Αντί για μια λανθάνουσα ικανότητα, λοιπόν, θα έχει δύο δυνατότητες. Έτσι, το άτομο πολλαπλασιάστηκε επί τον εαυτό του και μεταφέρθηκε από το ένα επίπεδο εκδήλωσης στο άλλο. Και όποτε ένα πράγμα πολλαπλασιάζεται κατ'αυτό τον τρόπο, μεταφέρεται σε μια άλλη διάσταση.
Όταν, επομένως, λέγεται ότι η δράση και η αντίδραση είναι ίσες και αντίθετες, θα πρέπει να θυμάσαι ότι αυτό ισχύει με τη συνηθισμένη έννοια της λέξης, και μόνο πάνω στο δεδομένο επίπεδο.
Αν, όμως, ισχύουν συνθήκες που βοηθούν τη δύναμη να μεταβιβάζεται από ένα χαμηλότερο επίπεδο σ' ένα υψηλότερο, τότε η αντίδραση είναι ισοδύναμη με τη δυνατότητα αυτού του επιπέδου. Γι' αυτό το λόγο, όταν υψώνεις μία δύναμημ την τετραγωνίζεις. Όταν υποβιβάζεις μια δύναμη, την ανάγεις στην τετραγωνική της ρίζα. Ο όρος “υποβιβασμός” χρησιμοποιείται εδώ με την τεχνική έννοιά του, σαν αντίθετο της ύψωσης, και σημαίνει κάθοδο μέσα στην ύλη.
Στο ενελιχτικό τόξο, ο υποβιβασμός ήταν ένα μέσο ανάπτυξης. Γι' αυτό λέγεται ότι στη διάρκεια των Μυήσεων, η Ψυχή που ανακεφαλαιώνει την εξέλιξή της, πρέπει να γνωρίσει τα βάθη της.
Κάθε άτομο ύλης περιέχει τους καρπούς μιας ενέλιξης. Επομένως θα δεις ότι αν μπορούσες να διασπάσεις εντελώς τα άτομα της ύλης μιας ουγγιάς πηλού, θα μπορούσες να θρυμματίσεις τη σφαίρα πάνω στην οποία στέκεσαι. Προτού, όμως μπορέσεις να εκτελέσεις αυτή τη μαγική διαδικασία, θα πρέπει, με τη δύναμη της θέλησής σου, να διαλύσεις τη συνοχή του Κόσμου. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να προεξοφλείται η επιτυχία ενός τέτοιου πειράματος στο άμεσο μέλλον!
Κάθε Θεϊκός Σπινθήρας, από τη στιγμή που φτάνει στο ναδίρ της ενέλιξής του και είναι έτοιμος να ξεκινήσει την ατραπό της εξέλιξης, που φαίνεται να είναι χαρακτηριστικά ανθρώπινη, αποχτάει δυνατότητες ελάχιστα αντιληπτές στο μέσο άνθρωπο.
Όταν η υποκειμενική συνείδηση υψωθεί από το επίπεδο της συνηθισμένης της λειτουργίας στο αμέσως επόμενο ανώτερο επίπεδο, προσαρμόζεται στο νόμο που ισχύει ήδη και η αδράνεια μετατρέπεται σε δύο κινήσεις. Τα κέντρα συνείδησης του κατώτερου επίπεδου σπάνια αντέχουν τη δύναμη αυτή, όταν η μετατροπή γίνεται ξαφνικά και ολοκληρωτικά. Γι' αυτό και λέγεται: “Δεν μπορείς ν' αντικρύσεις το πρόσωπό Του και να ζήσεις”. Γι' αυτό και όπου λαβαίνει χώρα μια χαμηλότερη ή πιο μερική μετατροπή, γίνεται αντιληπτή απλά σα μια εκτυφλωτική αστραπή φωτός. Όταν μια τέτοια μετατροπή γίνεται στη φυσιολογική της μορφή, εκτελείται με τη μέθοδο της πρόσθεσης αντί του πολλαπλασιασμού.
Δηλαδή, όταν γίνεται μια μεταστοιχείωση από το ένα επίπεδο στο άλλο με τη διαδικασία του τετραγωνισμού, το αποτέλεσμα μπορεί να περιγραφτεί με τα λόγια της Γραφής: “Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού, και δεν ευρίσκετο πλέον”. (Γεν. 5,24). Όταν η διαδικασία πάρει τη μορφή ενός πολλαπλασιασμού που επαναλαμβάνεται πολλές φορές, έχουμε τη συνηθισμένη πορεία της Ατραπού, όπου κάθε βαθμός Μύησης είναι πολλαπλασιασμός. Αλλά όταν έχουμε μια προσθετική διαδικασία, τότε πρόκειται για τη φυσιολογική διαδικασία της εξέλιξης.
Κάθε βαθμός Μύησης μπορεί να συλληφτεί σα μια εκτυφλωτική αστραπή φωτός, και μέσω αυτής της αστραπής η εικόνα του υποεπίπεδου στο οποίο ανήκει, φωτογραφίζεται στο υποσυνείδητο, απ' όπου το ερμηνεύει η συνείδηση στη “σχόλη” της.
Όταν η δύναμη υψώνεται σ' ένα επίπεδο, πρέπει να υπάρχει εκεί μια ομάδα για να τη δεχτεί. Η μορφή μιας δύναμης που υψώνεται από το ένα επίπεδο στο άλλο, δομείται από τον ομαδικό νου. Αν η δύναμη υψωθεί σ' ένα δεύτερο επίπεδο, πρέπει να υπάρχει δεύτερος βαθμός στην ομάδα. Επομένως, λειτουργεί ένας βαθμός σε κάθε επίπεδο.
Αν, από την άλλη μεριά, η δύναμη υποβιβαστεί κατά ένα επίπεδο ή υποεπίπεδο, συμβαίνει μια εντελώς διαφορετική διαδικασία. Καθώς η δύναμη έχει γίνει αδρανής, ο φορέας μέσω του οποίου λειτουργεί είναι σαν ένας αδειανός αγωγός, που μένει ανοιχτός. Μπορεί να τον γεμίσει οτιδήποτε. Αυτό είναι το κατάλληλο κλειδί. Ερμηνεύει την κατάληψη.
Ο όρος κατάληψη, όπως χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους, είναι ανακριβής. Εκείνο που τεχνικά εννοείται, ονομάζεται “επισκίαση”. Η επισκίαση είναι μια ελεγχόμενη επιρροή που ασκείται από μια οντότητα πάνω σε μια άλλη. Κατάληψη συμβαίνει μόνον όταν η Ψυχή έχει γκρεμιστεί εξαιτίας του υποβιβασμού της συνείδησης. Ο όρος “πτώση” χρησιμοποιείται, επειδή η αναλογία είναι ακριβής.
Όταν, επομένως, πρέπει ν' αντιμετωπιστεί μια αληθινή περίπτωση κατάληψης, είναι απαραίτητο όχι μόνο να εκδιωχτεί η εισβάλλουσα οντότητα, αλλά και να εξαγνιστεί η ψυχή. Σε περίπτωση που αυτό δε γίνει, θα επαναληφτεί η ιστορία του ανθρώπου από τον οποίο εκδιώχθηκε ο διάβολος, αλλά μπήκαν στη θέση του οι επτά διάβολοι, επειδή “βρήκαν το σπίτι άδειο”.
Η ψυχή υποβιβάζεται όταν αρχίσουν να λειτουργούν οι επαφές με τους κατώτερους τύπους εξέλιξης και δεν είναι αποτέλεσμα μιας εσκεμμένης πράξης θέλησης, αλλά μάλλον αποτέλεσμα μιας αναστολής της θέλησης. Επομένως, όταν αντιμετωπίζεις μια περίπτωση κατά την οποία η θέληση λειτουργεί από την αναχαιτισμένη όψη μάλλον παρά από την κινητική, πρέπει πάντα να προσέχεις μήπως επακολουθήσει ένα βίαιο τράβηγμα προς τα κάτω. Η καταπιεσμένη θέληση είναι πιο επικίνδυνη από τη διεστραμμένη θέληση, γιατί εκθέτει τον κάτοχό της στην επιρροή υποανθρώπινων δυνάμεων.
Βλέπεις, λοιπόν, ότι η αποκρυφιστική σημασία του αποφθέγματος ότι η δράση και η αντίδραση είναι ίσες, έχει δύο επακόλουθα – η δράση και η αντίδραση είναι ίσες μόνο πάνω σε ένα επίπεδο, αλλά όταν μελετούνται οι λειτουργίες των επτά επιπέδων, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ίσες. Και όταν μια δράση που συμβαίνει σ' ένα επίπεδο προκαλεί αντιδράσεις πάνω σ' ένα άλλο επίπεδο, το αποτέλεσμα είναι μια μεταβίβαση αξιών. Αυτές οι αξίες σου έχουν ήδη εξηγηθεί.
Θα έχεις αναμφίβολα συναντήσει το φαινόμενο μια δύναμη που μεταβιβάζεται από το ένα επίπεδο στο άλλο, να ασκεί την επιρροή της στο δεύτερο επίπεδο και ν' αποσύρει την επιρροή της από το πρώτο, προκαλώντας μια μεταβολή της ισορροπίας. Αυτό συμβαίνει πραγματικά και, επομένως, ο Μυημένος που εκτελεί αυτή την εργασία πρέπει οπωσδήποτε να διατηρήσει την κατάλληλη ισορροπία στις διάφορες τάσεις. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να γνωρίζει τη μέθοδο του σωστού υποβιβασμού μιας ισότιμης δύναμης. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα σπουδαίο σημείο στον πραχτικό αποκρυφισμό και αφορά τη χρησιμοποίηση των λεγόμενων αντίστροφων όψεων με την ταυτόχρονη εφαρμογή των κατάλληλων αντισταθμιστικών δυνάμεων.
Τα αντεστραμμένα Σεφιρόθ είναι τα Κλιφόθ. Σε κάθε μαγική εργασία με την οποία γίνεται επίκληση σε μεγάλες πνευματικές δυνάμεις, χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα και οι κατώτερες οντότητες στις κατάλληλες όψεις τους. Γι' αυτό το λόγο, όταν ένας “Διδάσκαλος” επιθυμεί να λειτουργήσει στο φυσικό επίπεδο, χρησιμοποιεί αντισταθμιστικά μια οντότητα χαμηλότερου βαθμού εξέλιξης από τη δική του και υποχρεώνεται να εργαστεί μέσω της Προσωπικότητάς της. Για ν' αποκατασταθεί η ισορροπία την οποία πρόκειται να μετατοπίσει, θα χρησιμοποιήσει λοιπόν, μεταφορικά μιλώντας, αυτή την οντότητα σαν το ναδίρ του τόξου του. Τη δύναμη που μεταβιβάζει θα τη δεχτεί η πιο υψηλή όψη αυτης της οντότητας. Στη συνέχεια η πιο χαμηλή και συγκεκριμένη όψη της Ατομικότητας αυτής της οντότητας θα εκφράσει τη δύναμη, και η Προσωπικότητα θα χρησιμοποιηθεί για την παλίρροια επιστροφής, από το φυσικό επίπεδο.
Αυτό θα εκφραστεί διαγραμματικά από το γράμμα Υ, του οποίου τα δύο σκέλη παριστάνουν την Ατομικότητα και την Προσωπικότητα, ενώ το τμήμα της βάσης παριστάνει τον αγωγό της εκροής και εισροής πάνω στο φυσικό επίπεδο. Επάνω στο Υ τοποθετείται ένα Χ. Έτσι, σχηματίζεται το σύμβολο των δυνάμεων εκροής και εισροής, καθώς το Χ σχηματίζεται από δύο αντικρυστά C – όπου το αριστερό σημαδεύεται μ' ένα τόξο εκροής, και το δεξιό μ' ένα τόξο εισροής.
Θα αντιλήφθηκες τώρα για ποιο λόγο απαιτείται συχνά κάποια εγκράτεια όταν βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες πραχτικής μαγείας. Καθώς το ρεύμα επιστροφής πρέπει να διεξαχτεί μέσω της Προσωπικότητας στην πιο χαμηλή και πιο πρωτόγονη όψη της, αυτή η όψη πρέπει να στραφεί προς τα πάνω, ούτως ώστε η δύναμη έκφρασής της να επιστρέψει στο Θεό ο Οποίος την έδωσε.
Αυτός δεν είναι παρά ένας άλλος τρόπος εξευγενισμού που σκοπό έχει τη μεταβίβαση δύναμης στα ανώτερα επίπεδα. Ο μαθητής που παίρνει δύναμη από το Δάσκαλό του σ' ένα υψηλότερο επίπεδο με σκοπό τη μεταβίβασή της στο φυσικό, πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα για να επιφέρει τη μεταστοιχείωση της αντίστοιχης ποσότητας δύναμης στη δική του φύση, από ένα κατώτερο επίπεδο σ' ένα υψηλότερο. Έτσι μόνο θα διατηρήσει την απαραίτητη ισορροπία. Η παραμέληση αυτής της λειτουργίας είναι εκείνη που προκαλεί το συχνό υπερβολικό “βάρος” των κατώτερων όψεων του αποκρυφιστή.
DION FORTUNE
ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΔΟΓΜΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΛΙΛΥ ΓΚΟΡΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου