.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Το ταξίδι των μάγων - T. S. Eliot (1888 - 1965)

Η παγωνιά μας βρήκε στο ταξίδι εκείνο,
ο πιο σκληρός καιρός του χρόνου
για 'να ταξίδι, και τόσο μακρινό ταξίδι:
σκαμμένοι οι δρόμοι, μαστίγωνε ο αγέρας
μες στου χειμώνα την καρδιά.
Και οι καμήλες πληγιασμένες, με πονεμένα πόδια, πεισματάρες
ξαπλώνανε στο χιόνι που διαλυόταν.
Ήταν φορές που αναπολούσαμε με πόνο
παλάτια θερινά σε κοντοράχια, εξώστες
και κορίτσια λεπτοκαμωμένα που σερβίρανε σερμπέτια.
Οι καμηλιέρηδες γκρινιάζαν, βλασφημούσαν
και το σκαζαν γυρεύοντας πιοτό, γυναίκες
και οι φωτιές τη νύχτα σβήναν και σπάνιζαν τα καταφύγια.
το ίδιο αφιλόξενες προτεύουσες και πόλεις,
βρώμικα τα χωριά κι ακριβοπληρωμένα.
Σκληρή η δοκιμασία στο ταξίδι εκείνο.
Πήραμε τέλος την απόφαση να ταξιδεύομε όλη νύχτα
και να κοιμόμαστε με βάρδιες,
ενώ φωνές στ' αυτιά μας σφύριζαν ολοένα,
ότι αυτό που κάναμε ήταν μόνο τρέλα.

Και την αυγή, κατηφορίζοντας φτάσαμε σ' ήρεμη κοιλάδα
υγρή κάτω απ' τη χιονισμένη οροσειρά που ευωδίαζεν η χλόη,
μ' ένα μικρό ποτάμι που κυλούσε τα νερά του
κι ένα νερόμυλο που χτύπαε το σκοτάδι
και τρία δέντρα πέρα στου ουρανού την άκρια.
Γέρικο άλογο, λευκό, κάλπαζε φεύγοντας μες στο λιβάδι.
Έπειτα ήρθαμε στο χάνι με την κληματαριά πάνω στ' ανώφλι.
Πίσω από μια ανοιγμένη πόρτα έξι χέρια στα ζάρια παίζανε νομίσματα, ασημένια,
ενώ τα πόδια τους τις άδειες τσότρες του κρασιού κλωτσούσαν.
Όμως κανείς δεν ήξερε να μας βοηθήσει και πορευόμαστε όλη μέρα,
ώσπου αργά το βράδυ, βρήκαμε τον τόπο,
κι ήταν αυτό (θα λέγατε) η ικανοποιήσή μας.

Πάνε χρόνια πολλά που γίναν όλ' αυτά, όπως θυμάμαι
και θα ξανάκανα εκείνο το ταξίδι,
όμως ετούτη η διαπόρευση,
τούτη η μακροπορία,
για που; για που πηγαίνουμε;
για γέννηση ή για θάνατο; Ήτανε βέβαια μια γέννηση.
αυτό αποδείχτηκε ολοφάνερα. Είχα δει γέννηση και θάνατο,
μα, είχα πιστέψει πως διαφέρανε. όμως ετούτη η γέννηση
σκληρή αγωνία ήταν για μας, όπως κι ο θάνατος, ο θάνατός μας.

Στους τόπους μας ξαναγυρίσαμε, σε τούτα τα βασίλεια.
μα, βολικά δε νοιώθαμε πια εδώ, στους νόμους τους παλιούς,
με ανθρώπους ξένους, που τους θεούς τους σφιχταγκάλιαζαν.
Κάποιο άλλο θάνατο θα προτιμούσα.



ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΩΝ ΝΤΑΝ
ΩΣ ΤΟΝ ΤΖΟΦΡΕΫ ΓΟΥΕΣΛΕΫ (1600 - 1950)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΕΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΚΑΡΑΒΙΑ (1976)

3 σχόλια:

Celestia είπε...

Θα σταθώ σε δύο στίχους.
"για που πηγαίνουμε;για γέννηση ή για θάνατο;" και στην τελική διαπίστωση
"κάποιο άλλο θάνατο θα προτιμούσα"

Πού θα βρουν απελευθέρωση, πού σωτηρία;

Υπάρχει επίσης μια πολύ όμορφη απόδοση του ποιήματος, το απαγγέλει ο Δημήτρης Χορν.
http://clubs.pathfinder.gr/getfile.php?file=3&folder=124740

Celestia είπε...

φοβερό το Mountains των Socrates.

Παρείσακτος είπε...

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ Η ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΧΟΡΝ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΓΙΑ ΤΟ MOUNTAINS.