Στην δική μας γήινη Σφαίρα υπάρχει ένας Υψηλός Αξιωματούχος, που ονομάζεται Κύριος του Κόσμου και αντιπροσωπεύει τον Ηλιακό Λόγο και έχει τον έλεγχο σε όλη την εξέλιξη αυτού του πλανήτη, όχι μόνον της ανθρωπότητας και του ζωικού, φυτικού, ορυκτού Βασιλείου καθώς και των στοιχειακών, αλλά και των μεγάλων μη ανθρώπινων Βασιλείων των πνευμάτων της φύσης και των Ντεβά. Φυσικά, δεν πρέπει να τον συγχέουμε με το Πνεύμα της Γης, που χρησιμοποιεί τη Γη σαν φυσικό σώμα και είναι εντελώς ξεχωριστό.
Μπορούμε να φανταστούμε τον Κύριο του Κόσμου σαν πραγματικό βασιλιά αυτού του κόσμου, που έχει υπό τας διαταγάς του Υπουργούς για τους διάφορους τομείς.είναι γνωστός με το όνομα Σανατκουμάρα (Sanatkumara), ο “Νέος των δεκαέξι Ανοίξεων”, ο “Αιώνιος Παρθένος”. Το όνομα Κουμάρα (Kumara) είναι ένας τίτλος που σημαίνει Πρίγκιπας ή Κυβερνήτης. Μαζί με άλλους, για τους οποίους θα μιλήσουμε τώρα, Αυτός ήρθε στη Σφαίρα της Γης από το Σχήμα Εξέλιξης της Αφροδίτης, στη μέση της τωρινής τέταρτης Περιστροφής, και της τρίτης Μητρικής Φυλής, της λεμουριανής. Οι λόγοι της άφιξης ήταν: 1. Να τονώσει τη νοητική εξέλιξη. 2. Να ιδρύσει τη Μυστική Ιεραρχία της Γης. 3. Να αναλάβει τη διεύθυνση της γήινης Σφαίρας. Τώρα θα ασχοληθούμε με τα διάφορα καθήκοντά τους.
Μαζί με τον Σανάτκουμάρα ήρθαν τρεις Κουμάρα, μαθητές του, που είναι οι βοηθοί του.
Αυτοί βρίσκονται στο επίπεδο του Βούδα, και λέγονται Βούδας Πρατιέκα ή Πακχέτα (Pratyeka – Pachcheka). Θα πρέπει και αυτοί να γίνουν οι Τρεις Κύριοι του Κόσμου, όταν η ανθρωπότητα θα βρίσκεται στον πλανήτη Ερμή, γιατί χρειάζονται τρεις Κύριοι του Κόσμου για κάθε περίοδο Σφαίρας. Ο σημερινός κάτοχος αυτού του αξιώματος είναι ο τρίτος ήδη.
Υπήρχαν επίσης 25 ή 30 άλλοι Μυημένοι διαφόρων βαθμίδων εκτός από μία εκατοντάδα απλών ανθρώπων που ήταν κατά κάποιο τρόπο υιοθετημένοι από αυτούς τους Μεγάλους, ή ίσως να εξατομικεύθηκαν από αυτούς και ενσωματώθηκαν στην ανθρωπότητα της Γης.
Αρκετοί από αυτούς έμειναν στη Γη μόνο κατά την κρίσιμη περίοδο της Ιστορίας μας, όπως θα εξηγηθεί σε λίγο. Λίγοι παραμένουν ακόμα για να καλύψουν τα ύψιστα αξιώματα της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας, μέχρις ότου οι άνθρωποι της δικής μας εξέλιξης να φτάσουν στο αναγκαίο επίπεδο για να αντικαταστήσουν τους σεβαστούς επισκέπτες μας.
Οπως λέει η Κατήχηση των εσωτερικών Σχολών: “Από τους επτά Παρθένους-Ανθρώπους (Κουμάρα), τέσσερις θυσιάζονται για τις αμαρτίες του κόσμου και για την εκπαίδευση των αμαθών, μέχρι το τέλος αυτού του Μανβατάρα (Manvantara). Αν και αόρατοι είναι πάντοτε παρόντες... Αυτοί αποτελούν την Κεφαλή, την Καρδιά, την Ψυχή και το Σπέρμα της αθάνατης Γνώσης (Γκνάνα [Gnana]). Εσύ δεν θα πρέπει να μιλάς ποτέ, ο Λανού (Lanu), γι' αυτούς τους μεγάλους μπροστά σε πλήθος, αποκαλώντας τους με τα ονόματά τους. Μόνο ο σοφός μπορεί να καταλάβει”.
Ο Κύριος του Κόσμου είναι ο Αρχηγός της Αδελφότητας, η οποία δεν είναι μόνο ένα σώμα Ανθρώπων, ο καθένας από τους οποίους έχει ένα δικό του έργο να εκπληρώσει για την καθοδήγηση της εξέλιξης στη Γη, αλλά είναι και μία θαυμαστή Μονάδα, ένα εύχρηστο εργαλείο στα χέρια του Κυρίου, ένα ισχυρό όπλο στη διάθεσή Του. Αυτός είναι γνωστός επίσης σαν ο Μονδικός Μυητής, αν και στην περίπτωση της πρώτης και δεύτερης Μύησης μπορεί να ορίσει κάποιον άλλο Μυημένο για να κάνει την τελετή αντ' Αυτού, αλλά και σε αυτή την περίπτωση ο Λειτουργών επικαλείται τον Κύριο, στην κρίσιμη στιγμή, για να αποδώση το βαθμό.
Αυτός είναι η δύναμη που θέτει σε λειτουργία όλο το μηχανισμό του κόσμου, η ενσάρκωση της Θείας Θέλησης. Η συνείδησή Του αγκαλιάζει όλη τη ζωή στη Γη. Στα χέρια Του βρίσκονται οι δυνάμεις της κυκλικης καταστροφής, γιατί Αυτός χρησιμοποιεί το Φόχατ στις υψηλότερες μορφές Του, και μπορεί να χρησιμοποιήσει κατ' ευθείαν κοσμικές δυνάμεις εξωτερικές της Αλυσίδας μας. Φαίνεται πως συνήθως δουλεύει πάνω στην ανθρωπότητα σε Μαζικό επίπεδο, παρά πάνω σε άτομα, αλλά και όταν θέλει να επηρεάσει ένα άτομο το κάνει στο άτμα και όχι στο εγώ.
Κανείς από τους Κυρίους της Αφροδίτης, όπως συχνά ονομάζονται, δεν ενσαρκώθηκε στην ανθρωπότητά μας. Ποτέ – δεν πήραν – δεν θα μπορούσαν, άλλωστε – ένα ανθρώπινο σώμα. Αντίθετα, έφτιαξαν φορείς (σώματα) όμοια με την υψηλότερη ιδέα της ανθρώπινης μορφής, αλλά εντελώς διαφορετιά, αφού δεν επηρεάζονται από το χρόνο και ούτε υπόκεινται σε αλλαγές ούτε πεθαίνουν.
Αν και αυτά τα σώματα χρησιμοποιήθηκαν για 16 εκατομμύρια χρόνια, είναι ακόμα ακριβώς όπως ήταν όταν γεννήθηκαν από την Κριγιασάκτι (Kriyashakti). Μπορούν να θεωρηθούν σαν ένα είδος μόνιμης υλοποίησης, σώματα πλασμένα όπως τα αγάλματα, που όμως στην όψη και στην αφή μοιάζουν με κανονικά ζωντανά ανθρώπινα σώματα.
Η κατοικία τους “ήταν και είναι ακόμα η Ιερή Αιώνια Γη πάνω στην οποία λάμπει πάντα το λαμπερό Αστέρι, σύμβολο του Μονάρχη της Γης, του αναλλοίωτου Πόλου, γύρω από το οποίο εξελίσσεται η ζωή στη Γη”. Ανώφελο να πούμε πως ο πόλος για τον οποίο μόλις μιλήσαμε δεν είναι ο γεωγραφικός πόλος, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ο πνευματικός πόλος της Γης, και τώρα είναι μια όαση της ερήμου του Γκόμπι (Gobi) που αποκαλείται Σάμπαλλα (Shamballa).
Μια φορά κάθε επτά χρόνια, ο Κύριος του Κόσμου ηγείται στη Σάμπαλλα μιας μεγάλης τελετής που είναι παρόμοια με εκείνη του Βέσακ, αλλά πιο μεγάλη και διαφορετικού τύπου, στην οποία προσκαλούνται όλοι οι μυημένοι και μερικοί χαμηλότερων βαθμών μύησης, που έτσι έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν με το μεγάλο τους Αρχηγό. Τον υπόλοιπο καιρό έχει να κάνει μόνον με τους Αρχηγούς της επίσημης Ιεραρχίας, εκτός όταν για ειδικούς λόγους καλεί και άλλους κατά την παρουσία Του.
Ήδη είπαμε πως σε κάθε περίοδο Σφαίρας υπάρχουν τρεις Κύριοι του Κόσμου. Το έργο του τρίτου είναι πολύ πιο ευρύ από αυτό του πρώτου και του δεύτερου, γιατί πρέπει να ολοκληρώσει με ικανοποιητικό τρόπο αυτή την εξελικτική περίοδο και να εναποθέσει όλα τα εκατομμύρια έμβιων όντων στα χέρια του Μανού Σπορά που θα είναι υπεύθυνος γι' αυτόν κατά τη διαπλανητική Νιρβάνα, και θα τα παραδώσει με τη σειρά του στον Μανού ρίζα της επόμενης Σφαίρας.
Ο Τρίτος Κύριος του Κόσμου, όταν φέρει σε πέρας το έργο του, παίρνει μια άλλη Μύηση εντελώς έξω από τον κόσμο μας, και φτάνει στο βαθμό του Σιωπηλού Φύλακα. Σε αυτή την κατάσταση παραμένει στη θέση του για μια ολόκληρη Περιστροφή. Και μόνο όταν το κύμα ζωής καλύψει εκ νέου τον πλανήτη του και είναι έτοιμο να αποχωρήσει, μόνο τότε Αυτός αφήνει το περίεργο έργο που του είχε ανατεθεί και το παραδίδει στο διάδοχό του.
Οι Κύριοι της Αφροδίτης είναι γνωστοί και με άλλα ονόματα, όπως Κύριοι της Φωτιάς, οι Γιοί της Ομίχλης, οι Γιοι της Φωτιάς.
Θα μιλήσουμε τώρα για το αποτέλεσμα που προκλήθηκε στη νοητική εξέλιξη του πλανήτη από την άφιξη των Κυρίων της Φωτιάς. Μπορούμε να το χωρίσουμε σε δύο μέρη: πρώτα το αποτέλεσμα πάνω στην ανθρωπότητα γενικά, και μετά η ώθηση που δόθηκε στο ζωικό βασίλειο.
Ας ασχοληθούμε πρώτα με την ανθρωπότητα: σύμφωνα με τη φυσική ροή των πραγμάτων, θα έπρεπε να αφοσιωθούμε σε αυτή την Περιστροφή, την τέταρτη, στην ανάπτυξη των αισθημάτων, το αστρικό επίπεδο. Η επόμενη Περιστροφή, η πέμπτη, θα αφιερωνόταν ειδικά για την ανάπτυξη του νου, το νοητικό επίπεδο. Αλλά η επίδραση που οι Κύριοι της Φωτιάς προκάλεσαν στη νοητική ανάπτυξη υπήρξε τόσο μεγάλη, που η πρόοδος προχώρησε μπροστά μια ολόκληρη Περιστροφή, οπότε η διάνοια είναι ήδη ανεπτυγμένη, στην τέταρτη αυτή Περιστροφή, σε σημαντικό βαθμό. Αλλά την ίδια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως η διάνοια για την οποία είμαστε τόσο περήφανοι είναι ένα ασήμαντο μέγεθος σε σύγκριση με αυτήν που θα διαθέτει ο μέσος άνθρωπος στο υψηλότερο σημείο της επόμενης Περιστροφής.
Μπορούμε να σημειώσουμε εδώ πως στη Γη υπάρχει άλλο ένα σεβαστό Ον, ανώτερο από τον Σανατκουμάρα, παρ' όλο που γνωρίζουμε λίγα γι' αυτό και το έργο του. Η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ γράφει: “Πάνω από τους τέσσερις υπάρχει ένας Μοναδικός στη Γη, όπως στον Ουρανό – αυτό το Ον είναι ακόμα πιο μυστηριώδες και μοναχικό – ο Σιωπηλός Φύλακας”.
Ας περάσουμε τώρα να δούμε το από τέλεσμα που προκάλεσε στο ζωικό βασίλειο η άφιξη των Κυρίων της Φωτιάς:
στη Μυστική Επιστήμη αναφέρονται οι Κύριοι της Φωτιάς που δίνουν τη σπίθα στους ανθρώπους χωρίς νου και ξυπνούν μέσα σε αυτούς τη διάνοια. Αυτή η κάπως περίεργη έκφραση δεν πρέπει να μας δώσει τη λανθασμένη εντύπωση πως έβαλαν ένα μέρος από τον εαυτό τους μέσα στα ανθρώπινα σώματα.
Αυτοί λειτουργούσαν κυρίως σαν ένα είδος μαγνητικού ερεθίσματος: έλαμπαν πάνω στα πλάσματα, όπως ο ήλιος λάμπει στα λουλούδια, και τα εξύψωναν φέρνοντάς τα σε θέση να αναπτύξουν τη σπίθα που υπήρχε σε λανθάνουσα κατάσταση και να εξατομικευτούν. Με άλλα λόγια, ερέθισαν σε τέτοιο βαθμό τους σπόρους της νοητικής ζωής, ώστε αυτοί άνθησαν και αναπτύχθηκαν, ακολούθησε η μεγάλη κάθοδος διαμέσου των Μονάδων, που εμείς αποκαλούμε το τρίτο κύμα ζωής, που είχε ως αποτέλεσμα το σχηματισμό του αιτιατού σώματος, τη “γέννηση” ή “κάθοδο του εγώ” για όλους αυτούς οι οποίοι αναδύθηκαν από το ζωικό βασίλειο. Η ανταπόκριση ήταν τόσο άμεση, ώστε να γεννηθεί η έκφραση πως οι Κύριοι της Φωτιάς “έδωσαν” ή “εκτόξευσαν” τη σπίθα του νου. Αλλά η σπίθα δεν δόθηκε. Πιο σωστά, απελευθέρωσαν από αυτήν φλόγα – η φύση του δώρου ήταν ο ερεθισμός του σπόρου που ήδη υπήρχε στη νεογέννητη ανθρωπότητα, το αποτέλεσμα μιας ηλιαχτίδας πάνω σε ένα σπόρο, όχι το δώρισμα του σπόρου. Η δύναμη του Λόγου συγκεντρώθηκε από τους Κυρίους της Φωτιάς, σχεδόν όπως οι ακτίνες του ήλιου μπορούν να συγκεντρωθούν με ένα φακό, και κάτω από αυτή την επίδραση αναδύθηκε η σπίθα.
Οι Κύριοι της Φωτιάς είανι οι αληθινοί Μανασαπούτρας (Manasaputras), οι Γιοι του Νου, που ήλθαν από την πέμπτη Περιστροφή της Αφροδίτης, την Περιστροφή που έχει να κάνει με το νου.
Ετσι, οι Κύριοι της Φωτιάς έκαναν εκατομμύρια πλάσματα ικανά να γίνουν άνθρωποι: χωρίς τη βοήθεια των οποίων θα βρίσκονταν ακόμα στο ζωικό βασίλειο. Λοιπόν στη γήινη Σφαίρα, στην τέταρτη Περιστροφή, απομακρυνθήκαμε από αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε η απευθείας εξελικτική μέθοδος, προκαλώντας μια περίεγη διακοπή στην κανονική και μεθοδική τάξη πραγμάτων. Αυτό, όντας το κεντρικό σημείο της εξέλιξης, καθορίζει την τελευταία ευκαιρία κατά την οποία ήταν δυνατόν να εξατομικευτούν τα μέλη αυτού που ήταν το σεληνιακό ζωικό Βασίλειο. Ως συνέπεια αυτού, έγινε μια μεγάλη προσπάθεια, μια ειδκή διευκόλυνση για να δοθεί μια τελευταία ευκαιρία σε όσο περισσότερους ήταν δυνατόν.
Για να επιτευχθεί αυτό, οι συνθήκες των πρώτων δύο Περιστροφών αναπαράχθηκαν, σε μικρογραφία, στις δύο πρώτες Μητρικές Φυλές, συνθήκες που κατά τις δύο πρώτες Περιστροφές αυτά τα καθυστερημένα Εγώ δεν κατάφεραν να εκμεταλευτούν πλήρως και να αποκομίσουν τα ανάλογα οφέλη. Τώρα, με τη νέα εξέλιξη που πραγματοποιήθηκε κατά την τρίτη Περιστροφή, ορισμένοι από αυτούς κατάφεραν να επωφεληθούν και κατάφεραν να γίνουν άνθρωποι την τελευταία ακριβώς στιγμή πριν το “κλείσιμο της πόρτας”.
Ακριβώς για να βοηθήσουν σε αυτή την τελευταία παρότρυνση που προηγείται του “κλεισίματος της πόρτας”, ήρθαν οι Κύριοι της Φωτιάς στη Γη.
Φυσικά, οι οντότητες που εξατομικεύτηκαν με αυτό τον τρόπο δεν θα φτάσουν ένα πολύ υψηλό επίπεδο στην ανθρώπινη εξέλιξη αλλά τουλάχιστον, όταν θα επαναλάβουν τη δοκιμασία σε κάποια μελλοντική Αλυσίδα, θα έχουν το πλεονέκτημα αυτής της μικρής εμπειρίας ανθρώπινης ζωής.
Ανάμεσα στα άλλα μέτρα για να βοηθήσουν την εξέλιξη, οι Κύριοι της Φωτιάς έφεραν κάποια βοηθήματα για τα βασίλειά μας από την Αφροδίτη. Εισήγαγαν το σιτάρι ως μια τροφή ιδιαίτερα κατάλληλη για την ανθρωπότητα, καθώς και τις μέλισσες και τα μυρμήγκια, τις μέλισσες για να τροποποιήσουν το φυτικό Βασίλειο βοηθώντας στη γονιμοοίηση των λουλουδιών, αλλά και να προσθέσουν μια θρεπτική και γευστική τροφή στην ανθρώπινη διατροφή.
Τόσο οι μέλισσες όσο και τα μυρμήγκια ζουν με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό από αυτόν των καθαρά γήινων πλασμάτων, καθώς γι' αυτά η Ομαδική Ψυχή εμψυχώνει όλη την κοινότητα των μυρμηγκιών και μελισσών, έτσι ώστε η κοινότητα δρα με μια θέληση, και τα διάφορα μέλη είναι πραγματικά μέρη ενός μοναδικού σώματος, με την έννοια που τα χέρια και τα πόδια είναι μέρη του ανθρωπίνου συνόλου. Τελικά μπορούμε να πούμε πως αυτά δεν έχουν μόνο μια ομαδική ψυχή αλλά και ένα ομαδικό (συλλογικό) σώμα.
Η δική μας ανθρώπινη εξέλιξη προσπάθησε να μιμηθεί αυτούς τους μετανάστες, αλλά με μάλλον μέτριο αποτέλεσμα.
Μιμούμενοι τις μέλισσες φτιάξαμε τις σφήκες, και μιμούμενοι τα μυρμήγκια φτιάξαμε τους τερμίτες και μικρά φτερωτά μυρμήγκια, μόλις διακριτά από εκείνα.
Το πλησιέστερο στο σιτάρι προϊόν που καταφέραμε να επιτύχουμε είναι η σίκαλη, αλλά η διασταύρωση του σιταριού με άλλα γήινα δημητριακά έδωσε τη βρώμη και το κριθάρι.
ARTHUR E. POWELL
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου