Επτά, Κυριακή 11 Ιουλίου 2010
Singing in the pain
Τα γυρίσματα του περίφημου μιούζικαλ, που θα ξαναδούμε στα θερινά, είχαν τραυματισμούς, προσβλητικές συμπεριφορές και ατελείωτες ώρες εξαντλητικής δουλειάς
Από το 1952, όταν προβλήθηκε πρώτη φορά, μέχρι σήμερα που θεωρείται δικαιολογημένα το σημαντικότερο μιούζικαλ της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ, όλοι θυμόμαστε το «Τραγουδώντας στη βροχή» ως μια ευφορική και γοητευτικά ξένοιαστη ταινία πάνω στους αθέατους μηχανισμούς της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Μπορεί η θρυλική δημιουργία των Στάνλεϊ Ντόνεν και Τζιν Κέλι να μην αναγνωρίστηκε στην εποχή της και να βρέθηκε αποκλεισμένη από τα βραβεία Οσκαρ εκείνης της χρονιάς, όμως σχεδόν έξι δεκαετίες μετά την πρεμιέρα της διατηρεί αναλλοίωτο εκείνο τον αλάνθαστο συνδυασμό λαμπρού θεάματος και πνευματώδους σεναριακής γραφής που την έκαναν εξαρχής τόσο σπουδαία.
Ομως δεν ανατρέχουν όλοι οι άνθρωποι στην ταινία με την ίδια νοσταλγία. Δυο από τους βασικούς πρωταγωνιστές της, μάλιστα, έχουν εξομολογηθεί κατά καιρούς πόσο δυσάρεστο ήταν γι' αυτούς το γύρισμά της. Ο Ντόναλντ Ο'Κόνορ δεν κρύβει ότι ο Τζιν Κέλι, μοιράζοντας τα καθήκοντά του μεταξύ της ηθοποιίας, της σκηνοθεσίας και του σχεδιασμού των χορογραφιών, φρόντισε να μεταφράσει την τελειομανία του σε μια επιθετική και αυταρχική συμπεριφορά.
Προσπαθώντας να διαχειριστεί το άγχος που του προκαλούσαν οι συνεχείς απαιτήσεις του Κέλι αλλά και ένα εξαντλητικό πρόγραμμα γυρισμάτων που ξεπερνούσε κάποτε τις 19 ώρες ημερησίως, ο Ο'Κόνορ κάπνιζε τέσσερα πακέτα τσιγάρα κάθε μέρα και έτρεμε τη στιγμή που θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει τα νεύρα του τυραννικού συμπρωταγωνιστή του. Εχοντας μεγαλώσει πλάι σε έναν ακροβάτη πατέρα και μια ισορροπίστρια μητέρα, ο ηθοποιός κατόρθωνε να εκτελεί τις πιο επιδέξιες χορευτικές φιγούρες, πείθοντας όμως έτσι τον Κέλι να ζητά ολοένα και πιο δύσκολα πράγματα από αυτόν. Για το περίφημο μουσικό νούμερο του «Make 'em Laugh», ο Ο'Κόνορ υποχρεώθηκε να αναπαράγει ένα απαιτητικό κόλπο που έκανε παλαιότερα στο τσίρκο, το οποίο απαιτούσε από αυτόν να τρέχει με φόρα προς τον τοίχο και πιέζοντάς τον δυνατά με τα πόδια του να πραγματοποιεί μια πλήρη κωλοτούμπα στον αέρα. Το νούμερο απεδείχθη τόσο εξαντλητικό, ώστε ο ηθοποιός κατέληξε στο κρεβάτι για τέσσερις μέρες, υποφέροντας από υπερκόπωση και μώλωπες στα γόνατα. Οταν ένα τεχνικό λάθος κατέστρεψε ολοσχερώς τη σκηνή, ωστόσο, ο Ο'Κόνορ αναγκάστηκε να την ξαναγυρίσει από την αρχή!
Ακόμα πιο μεγάλη ήταν η ταλαιπωρία της Ντέμπι Ρέινολντς. Δεκαοχτώ ετών τότε που γυριζόταν η ταινία και με ελάχιστη προηγούμενη εμπειρία στον κινηματογράφο, η νεαρή ηθοποιός δεν είχε ασφαλώς τον επαγγελματισμό που επεδείκνυαν οι υπόλοιποι συνάδελφοί της στο χορό. Εχοντας όμως ασχοληθεί εκτενώς στην εφηβεία με τον αθλητισμό, δούλευε σκληρά, μήνες πριν από το ξεκίνημα του φιλμ. Αυτό δεν αρκούσε, όμως, στον Τζιν Κέλι ο οποίος έβρισκε τακτικά ευκαιρίες για να την προσβάλλει. Μια μέρα που την αποκαλέσε δημοσίως «ατάλαντη», η Ντέμπι κρύφτηκε κάτω από ένα πιάνο και άρχισε να κλαίει γοερά. Ο Φρεντ Αστέρ, που έτυχε να περνά από το στούντιο όπου γυριζόταν το φιλμ, άκουσε τους λυγμούς της, την ενθάρρυνε με φιλικές κουβέντες και τη βοήθησε με μερικές χορευτικές κινήσεις που της έδειξε.
Η Ρέινολντς ζούσε με τους γονείς της στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνιας και προκειμένου να βρίσκεται νωρίς το πρωί στο Χόλιγουντ, όπου γυριζόταν το φιλμ, έπρεπε να παίρνει στις τέσσερις τα ξημερώματα το τρένο και έπειτα να αλλάζει τρία διαφορετικά λεωφορεία. Υπήρξαν όμως φορές όπου η νεαρή ηθοποιός ήταν τόσο εξουθενωμένη ώστε δεν μπορούσε να επιστρέψει σπίτι της και αναγκαζόταν να κοιμάται σε μια γωνιά των σκηνικών, ώς το επόμενο πρωινό που θα συνεχιζόταν το γύρισμα.
Ξεπερνώντας σε πολλές περιπτώσεις τα όριά της, η Ρέινολντς χρειάστηκε να μεταφερθεί υποβασταζόμενη στο καμαρίνι της, αμέσως μετά την κινηματογράφηση του χορευτικού στο τραγούδι «Good Morning», επειδή τα πόδια της είχαν ματώσει από την υπερβολική προσπάθεια. Και παρ' όλο που το «Τραγουδώντας στη βροχή» στάθηκε το αποφασιστικό εισιτήριό της στη φήμη, η ίδια επισήμανε πολλά χρόνια μετά ότι «το γύρισμα της ταινίας και το γεγονός ότι κατόρθωσα να επιβιώσω από μια εξαιρετικά αντίξοη γέννα στάθηκαν τα δυο δυσκολότερα πράγματα που χρειάστηκε να κάνω ποτέ σε αυτή τη ζωή». Λόγια θλιβερά για το πιο χαρούμενο μιούζικαλ όλων των εποχών... *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου