.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

[In Ebon Box, when years have flown] (180) [Στο Κουτί το Εβένινο, μέσα κοιτάμε] - Emily Dickinson

In Ebon Box, when years have flown
To reverently peer -
Wiping away the velvet dust
Summers have sprinkled there!

To hold a letter to the light -
Grown Tawny - now - with time -
To con the faded syllables
That quickened us like wine!

Perhaps a Flower's shrivelled cheek
Among it's stores to find -
Plucked far away, some morning -
By gallant - mouldering hand!

A curl, perhaps, from foreheads
Our constancy forgot -
Perhaps, an antique trinket -
In vanished fashions set!

And then to lay them quiet back -
And go about it's care -
As if the little Ebon box
Were none of our affair!

           * *
          
Στο Κουτί το Εβένινο, μέσα κοιτάμε
Μ' ευλάβεια, τα χρόνια σαν έχουν περάσει -
Τη βελούδινη σκόνη φυσώντας
Που τόσα καλοκαίρια το 'χει σκεπάσει!

Ένα γράμμα κρατάμε στο φως -
Ο καιρός - το 'χει πια - Κιτρινίσει -
Να διαβάσουμε λέξεις σβησμένες
Σαν Κρασί που μας είχαν κεντρίσει !

Ένα Άνθος με ξεραμένα τα πέταλα
Ίσως βρούμε ανάμεσα στα άλλα -
Ένα πρωί, χρόνια πίσω κομμένο -
Από χέρι αβρό - μα πια πεθαμένο1

Μια μπούκλα, ίσως, από κρόταφο
Που έχει η πίστη μας ξεχάσει -
Ένα μπιχλιμπίδι, ίσως, αντίκα -
σε δέσιμο μόδας που 'χει περάσει!

Και μετά τα βάζουμε ήρεμα πίσω -
Και φεύγει όλη η έγνοια του πια -
Ωσαν το μικρό Κουτί από Έβενο
Να μην ήταν δική μας δουλειά!


Emily Dickinson
Η Ποιήτρια των επομένων εποχών
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Δεύτερη Δίγλωσση Εκδοση
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΩΠΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια: