ΑΦΙΕΡΩΣΗ - Γιόχαν Βόλφγκανγκ (φον) Γκαίτε

Τρεμουλιαστές μορφές έρχεστε πίσω

σεις που νωρίς είδε η ματιά η θολή.

Να δοκιμάσω εδώ να σας κρατήσω;

Τρέφει η καρδιά μια ελπίδα απατηλή;

Ορμάτε! Να με αδράξετε ας αφήσω,

ως βγαίνετε από αντάρα γύρω αχνή'

σπαράζοντας το στήθος ξανανιώνει

στη μαγική πνοή που σας φουντώνει.

Βλέπω εικόνες καιρών ευτυχισμένων,

κι αγαπητοί ίσκιοι βγαίνουν μπρος σα μια

ηχώ μύθων παλιών μισοσβησμένων,

αγάπη πρώτη και φιλία ξυπνά'

ο πόνος ξαναζεί, τον μπερδεμένον

της ζωής δρόμο ο θρήνος πάει ξανά,

και μου λέει τους καλούς, που γελασμένοι

στην ευτυχία, τους, πριν μου είναι χαμένοι .

Οσοι τους έχω τα πρώτα ειπωμένα,

τα κατόπι τραγούδια δε θ' ακούν'

τα πλήθη πάνε πια τα ευλογημένα,

οϊμέ σβησμένοι οι πρώτοι αχοί σωπούν.

Ο πόνος μου αντηχεί σε πλήθη ξένα

που με τρομάζουν κι όταν με παινούν,

κι όσους έχει ο σκοπός μου ευχαριστήσει,

ακόμα αν ζουν, στον κόσμο έχουν σκορπίσει.

Καημός ξεμαθημένος πια με αδράζει

κατά τη σφαίρα αυτή τη μυστική,

το τραγούδι μου τώρα τρεμουλιάζει

με αχό θολό σαν άρπα αιολική'

ρίγος με αρπά, δάκρυ στο δάκρυ στάζει,

και μαλακώνει κι η καρδιά η σκληρή'

ό,τι έχω το θωρώ μακριά στα βάθη,

και ζωντανό μού γίνεται ό,τι εχάθη.

ΓΚΑΙΤΕ

ΦΑΟΥΣΤ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ