ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΤΗΣ 02/10/2010 (ΠΕΝΤΑΛ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΛΑΪΝΑ)
Κάποτε νιώθω
καθώς το ρόδι
που θα 'μαι μια μέρα, καθώς το φτερό
που θα 'μαι μια μέρα.
Και με τυλίγει ένα άρωμα, ξένο και δικό μου,
δικό μου κι ενός ρόδου·
και με περισυλλέγει μια περιπλάνηση ξένη και δική μου,
δική μου κι ενός πουλιού.
Τραγούδα, τραγούδα, φωνή μου!
γιατί όσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν το είπες
δεν είπες τίποτα!
(...)
σε μετάφραση του Τάκη Βαρβιτσιώτη, ποίημα του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (1881-1958), ανδαλουσιανού ποιητή και πεζογράφου.
3 σχόλια:
Θα θελα πολύ να πάρω τα δυο απο την Ευθύνη (προς αλλη γυμνότητα κλπ)
Ψάχνοντας στο ίντερνετ, βρήκα κάποια ποίηματά του, που είναι τόσο όμορφα, αλλά με δυσκολεύουν στην μετάφραση για να σου στείλω κάποιο. Εγραψε ένα πολύ δυνατό, που λέγεται "Αν ξαναγεννιόμουν"
Αν ξαναγεννιόμουν σαν πέτρα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν σύννεφο
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν κύμα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν φλόγα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν άντρας
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
Δημοσίευση σχολίου