.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

[Κάποτε νιώθω] - Χουάν Ραμόν Χιμένεθ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ΤΗΣ 02/10/2010 (ΠΕΝΤΑΛ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΛΑΪΝΑ)

Κάποτε νιώθω
καθώς το ρόδι
που θα 'μαι μια μέρα, καθώς το φτερό
που θα 'μαι μια μέρα.
Και με τυλίγει ένα άρωμα, ξένο και δικό μου,
δικό μου κι ενός ρόδου·
και με περισυλλέγει μια περιπλάνηση ξένη και δική μου,
δική μου κι ενός πουλιού.
Τραγούδα, τραγούδα, φωνή μου!
γιατί όσο υπάρχει ένα πράγμα που δεν το είπες
δεν είπες τίποτα!
(...)
σε μετάφραση του Τάκη Βαρβιτσιώτη, ποίημα του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (1881-1958), ανδαλουσιανού ποιητή και πεζογράφου.

3 σχόλια:

Celestia είπε...

Θα θελα πολύ να πάρω τα δυο απο την Ευθύνη (προς αλλη γυμνότητα κλπ)

Celestia είπε...

Ψάχνοντας στο ίντερνετ, βρήκα κάποια ποίηματά του, που είναι τόσο όμορφα, αλλά με δυσκολεύουν στην μετάφραση για να σου στείλω κάποιο. Εγραψε ένα πολύ δυνατό, που λέγεται "Αν ξαναγεννιόμουν"

Αν ξαναγεννιόμουν σαν πέτρα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν σύννεφο
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν κύμα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν φλόγα
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.
Αν ξαναγεννιόμουν σαν άντρας
πάλι θα σ' αγαπούσα γυναίκα.

Παρείσακτος είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!