Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Το θεμελιώδες σύμβολο της ροδοστραυρικης αδελφότητας είναι το ιερόγλυφο του ρόδου πάνω στο σταυρό, ο οποίος απεικονίζεται συχνά να έχει στο κάτω άκρο τρία σκαλοπάτια που υπονοούν το Γολγοθά. Ο Σταυρός έχει έξι τετράγωνα και το Ρόδο φέρει πέντε πέταλα. Ο σταυρός των έξι τετραγώνων προέρχεται από το ανάπτυγμαενός κύβου, ο οποίος είναι το σύμβολο της αλήθειας που εκφράζεται στο φυσικό πεδίο. Άλλωστε, λέγεται πως από όλα τα κανονικά στερεά, ο κύβος αντιπροσωπεύει το στοιχείο της γης.

Στη Βίβλο ο κύβος συνδέεται άμεσα με το Ιερό των Ιερών, το οποίο περιείχε την Κιβωτό της Διαθήκης, το χώρο στον οποίο αναπαυόταν η Σεκινά, η Θεία Παρουσία. Το Ιερό τωνΙερών είχε διαστάσεις κύβου και θεωρείτο ο Θεμέλιος Λίθος του Σύμπαντος. Ανεπτυγμένος ο κύβος σχηματίζει το σταυρό των έξι τετραγώνων, άρα πρόκειται για το σύμβολο του σχεδίου της κοσμικής εκδήλωσης. Η περίμετρος αυτού του σταυρού είναι δεκατέσσερις μονάδες και το δεκατέσσερα είναι ο αριθμός του εβραϊκού ουσιαστικού ΖΗΒ (Ζαχάμπ), που σημαίνει χρυσός. Ο Ελιφάς Λεβί τον ονομάζει “χρυσότ των Σοφών” και τον περιγράφει ως εξής: “Στη θρησκεία, ο χρυσός των φιλοσόφων είναι ο υπέρτατος και απόλυτος λόγος. Στη φιλοσοφία αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Στην εκδηλωμένη φύση είναι ο ήλιος, σύμβολο επίσης της αλήθειας, ενώ στον ορυκτό κόσμο είναι ο αγνότερος και τελειότερος χρυσός...”

Υπάρχει λοιπόν μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ σταυρού και νοητικού χρυσού, η οποία αναφέρεται επίσης στο εικοστό πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, όπου περιγράφεται η Νέα Ιερουσαλήμ, σαν ο τέλειος κύβος του αγνού χρυσού. Ο αριθμός δεκατέσσερα είναι επίσης και ο αριθμός του χαλδαϊκού ουσιαστικού DBCh (Ντεμπάχ) που σημαίνει “θυσία”, υπονοώντας τη σημασία του σταυρού σαν θυσιαστικό σύμβολο. Επιπλέον, ο αριθμός δεκατέσσερα είναι ο αριθμός του ονόματος Δαβίδ. Η ρίζα του ονόματος παράγεται από ένα ρήμα με τα ίδια γράμματα, που σημαίνει “βράζω”. Μεταφορικά σημαίνει “αγαπώ” και αναφέρεται κύρια στην αγάπη των δύο φύλων, την ένωση των αντιθέτων. Πολύ συχνά, τα αλχημικά βιβλία βεβαιώνουν πως το Μεγάλο Έργο, το έργο του Ήλιου, δεν είναι παρά ο βρασμός. Εκείνο που προσπαθούν να καλύψουν οι αλχημιστές είναι η απλή αλήθεια πως ο αγνός χρυσός της Απόλυτης Αλήθειας βρίσκεται μέσα στις διεργασίες της αγνής φωτιάς της αγάπης, επειδή μόνο μέσα από την αγάπη μπορεί να γίνει κατανοητό το αληθινό σχέδιο του τέλειου χρυσού κύβου της Νέας Ιερουσαλήμ.

Και το ρόδο αποτελεί σύμβολο αγάπης, όντας από προχριστιανικών αιώνων λουλούδι αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Αρκετές αναφορές στην Αφροδίτη μπορεί να βρει κανείς μελετώντας το Χυμικό Γάμο του Κρίστιαν Ρόζενκρόιτς. Επιπλέον, το ρόδο ήτνα σύμβολο της σιωπής, επειδή υπήρξε σύμβολο του Αρποκράτη, του νεότερου Ώρου, θεού της Σιγής. Τα πέντε πέταλα είναι μια αναφορά στο πεντάγραμμο, τον καββαλιστικό μικροπρόσωπο, όπως τα έξι τετράγωνα αποτελούν αναφορά στο εξάγραμμο, το γεωμετρικό σύμβολο του εκδηλωμένου σύμπαντος. Τα δύο ανεστραμμένα τρίγωνα του εξάγραμμου συμβολίζουν την ένωση των πολικών αντιθέτων και το Νόμο της Αγάπης. Άρα είναι ένα σύμβολο της κοσμικής τάξης, έτσι όπως τη συνέλαβε ο Συμπαντικός Νους πριν την εκδήλωση του ανθρώπου πάνω στη γη. Το πεντάγραμμο με τη σειρά του συμβολίζει την κυριαρχία του νου στα τέσσερα στοιχεία. Είναι το φλεγόμενο άστρο των Γνωστικών και σύμβολο του Λόγου που έγινε σάρκα. Αν το εξάγραμμο συμβολίζει το Μακρόκοσμο, το πεντάγραμμο συμβολίζει το μικρόκοσμο και η ολοκληρωμένη κατανόησή του είναι το κλειδί των δύο κόσμων.

Τώρα, το ρόδο πάνω στο θεμελιώδες ή κεντρικό τετράγωνο του σταυρού σημαίνει ενοποίηση της θυμικής φύσης του ανθρώπου με τον Ένα Νόμο που αποτελεί βάση ολόκληρης της εκδήλωσης. Αν κλείσουμε το σταυρό, ώστε να γίνει ξανά κύβος, τότε το ρόδο κρύβεται μέσα του, υπονοώντας την κρυμμένη αλήθεια πίσω από τη φύση του εκδηλωμένου σύμπαντος. Η αποκάλυψη αυτής της αλήθειας είναι το Μεγάλο Έργο των Ροδοσταύρων. Η Θυσία του Ρόδου πάνω στο συμπαντικό Σταυρό.

Αν τη μελετήσουμε αριθμολογικά, η ελληνική λέξη ρόδο παρουσιάζει άθροισμα 294, που είναι επίσης αριθμός του ουσιαστικού εκκλησία. Η λέξη σημαίνει κατά λέξη “έκκληση”, δηλαδή συγκέντρωση για προφορική καθοδήγηση. Αυτή ήταν η αρχική σημασία της λέξης, έτσι όπως χρησιμοποιείτο στην Καινή Διαθήκη, αν και σήμερα χρησιμοποιείται μόνο για να υποδηλώσει την εξωτερική οργάνωση. Το 294 στην εβραϊκή γλώσσα είναι ο αριθμός της λέξης Αργκαμάν, που σημαίνει κοκκινωπό μώβ, το χρώμα του παραδοσιακού ρόδου της Αφροδίτης. Επίσης, είναι ο αριθμός του ονόματος Μελχισεδέκ, του μυστηριώδη βασιλιά του Σάλεμ, γύρω από το όνομα του οποίου έχουν πλεχτεί πολλές εσωτερικές δοξασίες. Έτσι, με αυτή την έννοια, το ρόδο είναι σύμβολο της Μυστικής Εκκλησίας που προστατεύει τους αληθινούς ιερείς του Τάγματος του Μελχισεδέκ.

Είναι γεγονός, πως όποια γραμμή ερμηνείας και αν ακολουθήσει κανείς, πίσω από το σύμβολο του Ρόδου και του Σταυρού κρύβεται μια ατέλειωτη αλυσίδα συμβολισμών που μπορεί πραγματικά να γίνει επιτομή του σύμπαντος, όπως άλλωστε και το σώμα του Κρίστιαν Ρόζενκρόιτς, του ιδρυτή της ροδοσταυρικής αδελφότητας. Αν και με μια πρόχειρη ματιά θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για χριστιανικό συμβολισμό, πέρα από τους οποιουσδήποτε περιορισμούς του χωρόχρονου, με εμφανείς ερμητικές, παγανιστικές, αιγυπτιακές, χαλδαϊκές κλπ. επιδράσεις. Άλλωστε τα σύμβολα δεν είναι νέα, είναι πανάρχαια. Τόσο ο σταυρός όσο και το ρόδο αποτελούν αυτόνομα αρχέτυπα, που εκφράζονται ποικιλοτροπα μέσα από το συλλογικό ασυνείδητο: Ο Σταυρός σαν σημείο σύνθεσης αλλά και ανάλυσης των τεσσάρων στοιχείων, σαν σημείο γέννησης της μορφής αλλά και θυσίας του πνεύματος κατά την κάθοδό του στην εκδήλωση. Το ρόδο σαν σύμβολο γέννησης, η οποία όμως προϋποθέτει την εγκατάλειψη της πρωτογενούς σκοτεινής μήτρας για το φως της εκδήλωσης – η ανάδυση της Αφροδίτης από τα σκοτεινά βάθη της θάλασσας. Η πρωταρχική αλήθεια πίσω από σύμβολα τέτοιου είδους είναι πως η γέννηση και ο θάνατος συνδέονται αλληλοδιάδοχα σε ένα σαρωτικό κύμα εμπειρίας που ακολουθεί το ρυθμό της αμπώτιδας και της πλημμυρίδας, της σύνθεσης και της αποσύνθεσης, της δημιουργίας και της καταστροφής, χαράζοντας το εξελικτικό μονοπάτι για την ψυχή που αναζητά, για την ψυχή που δε φοβάται να πονέσει, την καρδιά που δε φοβάται να ματώσει για χάρη του Θεού και των Ανθρώπων.

FAMA ET CONFESSIO FRATERNITATIS

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΩΝ

(ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΗΛΙΑ ΜΑΜΑΛΗΣ

ΕΚΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ