.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Κάπως έτσι προέκυψεν η γνωστή μας «Μπουκαμβίλια»... – Ελευθεροτυπία 03/11/2010





Ο τύπος των ήλων. Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Του Γ.Β. ΠΑΤΙΚΗ Από την «ΕΣΤΙΑ»
«Γραμμένο από ανορθόγραφο Αυστριακό μοναχό του Melk. Ανεσύρθη από την βιβλιοθήκη της μονής χάριν της μνήμης των Lehmann Gebrueder, στο πλαίσιο εκδηλώσεων σουρρεαλιστικής τέχνης για την απόκρουση της απειλής της "Κρίσεως"! Να σαρώσει "σπίτια" στο παζάρι, σαν μελτέμι μπουκαμβίλιες...
Διανεμόταν μεσάνυχτα Σαββάτου από Φόρκυδες σε κρασοπουλιό του Auerbach στην Κηφισιά. Ο Φάουστ δεν παρίστατο. Συνόδευε την Μαργαρίτα σε όργιο στην Αρκαδία. Θα πήγαινε και ο Ευφορίων, που θέλει ν' ακούει να του λέν' "Et tu in Arcadia". Ομως ήταν εδώ η Τιτάνια, ο Πουκ, ο Ομπερον, οι μάγισσες από τον "Mackbeth" και προσωπικότητες με μεγάλα αυτιά από τα Harzgebirge. Είχαν προσέλθει όπως επιβάλλεται στα πνεύματα, μετά την Geisterstunde, δηλ. τα μεσάνυχτα και χόρευαν στους ρυθμούς "Τι σε νοιάζει 'σένα από πού 'μαι 'γώ", οι Εσσένιν, Βερχοβένσκι, Νετσάγιεφ, για να ετοιμάσουν ένα ηρωικό "πάρτυ τσαγιού" (Lemon, please)...
Στην γενέτειρα της Theresa, τα Avila, όταν η κόρη αγιοποιήθηκεν, εκδηλώθηκε ρεύμα πρώιμης οικολογίας. Κόσμος πολύς έσκαβε λάκους και φύτευε, φωνάζοντας "Buca en Avila", δηλαδή "Λάκους στα Αβιλα" και πότιζαν μέχρι να βγει ανθός!
Οταν ο Cromwel αποκεφάλισε τον Κάρολο τον Α', έρριχνε στην πυρά βιβλία αντιφρονούντων. Ο κοσμάκης της φιλομαθείας, για να προστατεύσει τα βιβλία από τον Lord Protector, τα έκρυβε στα σιδηρουργεία, κοντά στα αμόνια (Anvils). Και φώναζε "Books in Anvils". Και σκέπαζαν τα βιβλία με κάτι χόρτα, που με τον καιρό, κατά πώς λένε οι μάγισσες της εποχής, ριζώναν, τελικά ανθούσαν και τα χώματά τους κατηύγαζον τα τείχη!
Οπως στην Ισπανία αμολάνε στους δρόμους μιας πόλης ταύρους, έτσι επαναλαμβάνεται και στην Γαλλία η άσκηση αυτή με τράγους, το αρσενικό της γίδας... που γαλλιστί λέγεται "Bouc". Οταν λοιπόν επέκειτο επιδρομή τράγων, δημοτικοί σύμβουλοι φωνάζαν "Bouc en Ville", ώστε να φεύγει ο κόσμος από τους δρόμους. Οσους κτυπούσαν τα τραγιά έλεγαν, ότι θα πέθαιναν και μετά από χρόνια θα μετασχηματίζονταν σε... άνθος! Αυτό το άνθος κατά τον θρύλο, πήρε ως όνομα την προειδοποιητική κραυγή "Bouc en Ville".
Τελικά, μετά από εκθλίψεις, συνθλίψεις, ενθλίψεις, βυθίσεις και αναδύσεις γραμμάτων χάριν ευφωνίας ως λέγεται, προέκυψε η γνωστή μας "Μπουκαμβίλια". Είναι τυχαίο; Δεν νομίζω: Avila, Anvils, en Ville, e un Miracolo...».  

Δεν υπάρχουν σχόλια: