Το Χόχμα εκπορεύει το Μπίνα, την τρίτη Σεφίρα, την Αϊμά τη Μητέρα, που είναι αρνητικό, θηλυκό, και παθητικό.
Το τρία είναι το Μπίνα, λοιπόν, και η μετάφρασή του σημαίνει Κατανόηση. Ο γηραιότερος των θεών, ο Κρόνος των Ελλήνων, όπως επίσης και το ρωμαϊκό του αντίστοιχο, ο Σατούρνος, ο Θεός του χρόνου. Είναι η Φριγγ, η γυναίκα του νορμανδικού Οντίν, η μητέρα όλων των Θεών. Το τρία, επίσης, είναι η Σάκτι, η σύντροφος του θεού Σίβα, εκείνου που καταστρέφει τη Ζωή. Η Σάκτι είναι εκείνη η συμπαντική ηλεκτρική ζωική δύναμη, η οποία ενώνει και έλκει όλες τις μορφές, η δύναμη που οικοδομεί και μεταφέρει, κατά τη μορφοποίηση των πραγμάτων, το σχέδιο της Θεϊκής Σκέψης που είναι το Χόχμα. Το Μπίνα είναι η Μάγια, η συμπαντική δύναμη της Ψευδαίσθησης, το Κβαν Γιν του κινεζικού Βουδισμού, το Γιν του Ταοϊσμού, η θεά Κάλι της ορθόδοξης ινδουϊστικής θρησκείας και η Μεγάλη Θάλασσα από όπου προερχόμαστε.
Η ινδουϊστική εικόνα της Κάλι με τα τέσσερα χέρια είναι πολύ παραστατική. Στο λαιμό της έχει ένα περιδέραιο με κρανία, και γύρω από τη μέση της μια ζώνη από ανθρώπινα χέρια – κατασκευασμένα από χρυσό. Στο κάτω αριστερό χέρι της κρατάει ένα κομμένο κεφάλι ανθρώπου, επίσης χρυσό, και στο επάνω ένα ξίφος. Με το κάτω δεξί χέρι προσφέρει δώρα στους πιστούς της και στο επάνω κρατάει ένα σύμβολο για να μη φοβούνται. Τα κρανία και το ξίφος παριστάνουν την τρομερή καταστροφική πλευρά της Κάλι. Ενώ τα δεξιά της χέρια, που προσφέρουν δώρα και αφοβία, δείχνουν την αγαθή πλευρά της, που μοιάζει με την αιγυπτιακή αντίληψη της Ίσιδας. Είναι συνάμα φοβερή και γλυκειά – σαν τη Φύση, πότε καταστροφική και πότε δημιουργική.
Στο θεοσοφικό σύστημα, μια όψη του Μπίνα είναι η Μουλαπρικρίτι, η κοσμική αρχική ουσία, η οποία, δηλώνει η Μπλαβάτσι, πρέπει να θεωρηθεί σαν αντικειμενικότητα στην καθαρά αφαιρετική όψη της – σαν την αυθύπαρκτη βάση της οποίας οι διαφοροποιήσεις συγκροτούν την αντικειμενική πραγματικότητα πίσω από τα φαινόμενα σε κάθε φάση της συνειδητής ύπαρξης. Είναι εκείνη η λεπτή μορφή της αρχικής ύλης, την οποία αγγίζουμε, αισθανόμαστε και αναπνέουμε χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, που την κοιτάζουμε χωρίς να την βλέπουμε, που την ακούμε και τη μυρίζουμε χωρίς την παραμικρή αντίληψη της ύπαρξής της. Η Καββάλα του Ισσαάκ Μάγιερς θέτει το αξίωμα ότι η ύλη (η πνευματική παθητική ουσία του Ιμπν Γκαμπιρόλ) αντιστοιχεί πάντοτε με τη θηλυκή, παθητική ή μορφοποιητική αρχή, που επηρεάζεται από την ενεργητική ή αρσενική. Με δυό λόγια, το Μπίνα είναι ουσιώδης φορέας κάθε δυνατού φαινομένου, φυσικού ή νοητικού, όπως ακριβώς το Χόχμα είναι η ουσία της συνείδησης.
Το αντίστοιχο χρώμα είναι το μαύρο, εφόσον είναι αρνητικό και δεκτικό όλων των πραγμάτων. Ο πολύτιμος λίθος της Σεφίρα είναι το Μαργαριτάρι, τυπικό θαλασσινό πετράδι, το οποίο επιπλέον θυμίζει τον τόπο της καταγωγής του από τη σκοτεινή μήτρα του όστρακου. Ο Γετζιρατικός τίτλος του Μπίνα είναι “Καθαγιαστική Διάνοια”, τα ιερά φυτά του είναι το Κυπαρίσσι, ο Κρίνος και η οποιούχος παπαρούνα. Και στις κάρτες των Ταρώ αντιστοιχούν τα τέσσερα Τριάρια. Σύμβολό του θεωρείται το περιστέρι που κλωσσάει – η αληθινή Σεκινά ή Άγιο Πνεύμα. Του αποδίδεται το πρώτο Χε του Τετραγράμματου, όπως επίσης και οι τέσσερις Βασίλισσες των Ταρώ.
Τα τρία πρώτα Σεφιρώθ, τα επονομαζόμενα Ουράνια, υπερβαίνουν με κάθε δυνατό τρόπο όλες τις νοητικές συλλήψεις μας και μπορούν να γίνουν αντιληπτά μόνο μέσα από ειδική εκπαίδευση στο διαλογισμό και την πρακτική Καββάλα. Τα Ουράνια χωρίζονται από τα κατώτερά τους με ένα μεγάλο χάσμα, την Άβυσσο. Τα Ουράνια είναι Ιδεατά. Τα υπόλοιπα Σεφιρώθ είναι Πραγματικά. Η Άβυσσος είναι το μεταφυσικό χάσμα μεταξύ τους. Κατά μια έννοια τα τρία Πρώτα δεν έχουν σύνδεση ή σχέση με τα Κατώτερα, δηλαδή τα επτά χαμηλότερα Σεφιρόθ που αντανακλώνται από αυτά -όπως ακριβώς το Διάστημα καθεαυτό είναι ανεξάρτητο και ανεπηρέαστο από την εκδήλωση ή τη μη εκδήλωση μέσα στην κενότητά του.
Η αιτία της εμφάνισης του Κέτερ, της πρώτης Σεφίρα, αυτό του κεντρικού αδιάστατου Σημείου, προκαλεί τρομερά προβλήματα. Ο Λάο Τσε διδάσκει ότι: “Το Ταό δημιούργησε την Ενότητα, η Ενότητα δημιούργησε την Τριάδα και η Τριάδα όλα τα υπάρχοντα πράγματα”. Η δογματική Καββάλα του ραβίνου Αζαριήλ συμπεραίνει ότι το Αϊν Σοφ δεν ήταν σε θέση να δημιουργήσει άμεσα τον Κόσμο (τη δέκατη Σεφίρα), αλλά τον έκανε με τη μεσολάβηση του Κέτερ, το οποίο με τη σειρά του ανέπτυξε τα άλλα Σεφιρόθ ή δυνάμεις, μεσουρανώντας στο Μαλκούτ και το εξωτερικό σύμπαν. Το Ζοχάρ επαναλαμβάνει αυτή την υπόθεση. Υπάρχει όμως μια δυσκολία, εφόσον είναι φανερά αδύνατο για κάτι το τόσο αφηρημένο σαν το Μηδέν κάνει οτιδήποτε. Στο μνημειώδες έργο της Η Μυστική Δοξασία, η Μπλαβάτσκι αναγνωρίζει αυτή τη δυσκολία και προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα δηλώνοντας ότι το Απόλυτο (Αΐν), αν και το ίδιο παραμένει ακατανόητο, έχει διάφορες όψεις από τις οποίες μπορούμε να το εξετάζουμε – το Άπειρο Διάστημα, την Αιώνια Διάρκεια και την Απόλυτη Κίνηση. Η τελευταία όψη εκφράζεται παραστατικά από την ιδουϊστική έκφραση της Μεγάλης Αναπνοής του Μπράχμα, που συνεχώς πηγαίνει και έρχεται, δημιουργώντας και καταστρέφοντας τους κόσμους. Με την κυκλική εισπνοή το σύμπαν αποσύρεται και παύει να υπάρχει. Όμως με την εκπνοή αρχίζει η εκδήλωση με την εμφάνιση ενός λάγια ή ουδέτερου κέντρου που ονομάζουμε Κέτερ. Αυτός ο κυκλικός ή περιοδικός νόμος της κοσμικής εκδήλωσης δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η Θέληση του Απόλυτου για εκδήλωση. Σε αυτή την περίπτωση, αναγκαζόμαστε με κάθε βεβαιότητα να επιστρέψουμε στο παλιό αξίωμα: ότι το Απόλυτο εκδηλώνει το σημείο λάγια ή Κέτερ από το οποίο σταδιακά απορρέουν τα πάντα.
Ένα άλλο σύστημα έχει την άποψη πως το σύμπαν είναι το αιώνιο ερωτικό παιχνίδι (λίλα, στα Σανσκριτικά) δύο δυνάμεων, με τη θετική να κατέχει το κεντρικό σημείο το Χαντίτ. Η αρνητική καλύπτει το Απόλυτο Διάστημα. Αυτή η τελευταία απεικονίζεται σαν τη Βασίλισσα του Διαστήματος τη Νουίτ – την γαλαζοβλέφαρη κόρη του Δειλινού - που λέει: “Χωρίστηκα για χάρη της αγάπης, για την ευκαιρία της ένωσης. Αυτή είναι η δημιουργία του κόσμου, ώστε ο πόνος του χωρισμού είναι σαν ένα τίποτε και η χαρά της διάλυσης είναι τα πάντα”.
Πάντως, κατά τη δική μας καββαλιστική θεώρηση, οι διανοητικές μας λειτουργίες είναι ανίκανες να λύσουν παρόμοια ανυπέρβλητα φιλοσοφικά προβλήματα – γεγονός που ορισμένοι φλύαροι Καββαλιστές συνεχώς αγνοούν ή ξεχνούν. Θα ήταν περισσότερο ορθό να παραδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να εξετάσουμε λογικά την ύπαξη της πρώτης Σεφίρα από την οποία εκπορεύτηκαν τα πάντα.
ISRAEL REGARDIE
Η ΚΑΒΒΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου