Είναι αδύνατον στον άνθρωπο να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι φυσική απόληξη της εξατομικευμένης ζωής είναι ο οριστικός αφανισμός της, ο θάνατος. Από τότε που ξύπνησε ο νους του και έθεσε το πρόβλημα, δοκίμασε όλους τους τρόπους για να εξαλείψει ή μαλακώσει αυτή την καταθλιπτική σκέψη, που ύστερα από ορισμένη ηλικία κάνει αφόρητα πικρή τη γεύση της ύπαρξης – μάταια.
Οσο και να προσπάθησαν μάγοι και προφήτες, ποιητές και παραμυθάδες, ονειροπόλοι και φιλόσοφοι να του δώσουν την ελπίδα ότι η ζωή, με την μία μορφή ή την άλλη, συνεχίζεται και πέρα από τον τάφο, ότι μπορεί μάλιστα (αν φανεί φρόνιμος) να είναι και καλύτερη από τα επίγεια, αυτός εξακολουθεί (όπως ομολογεί και ο υμνωδός της Εκκλησίας) «να θρηνεί και να οδύρεται όταν εννοήσει τον θάνατο».
Που σημαίνει όχι όταν καταλάβει τον θάνατο, γιατί αυτός ήταν και μένει ακατάληπτος, αλλά όταν τον βάλει στον νου του. Πως όμως μπορεί να μην τον εννοήσει, αφού από την στιγμή που αισθάνεται το τι γίνεται γύρω του, βλέπει να φεύγουν από τον κόσμο τα αγαπημένα του πρόσωπα, το ένα ύστερα από το άλλο, χωρίς ν’ αφήσουν πίσω τους τίποτε άλλο παρά αναμνήσεις και θλίψη που και αυτή σιγά – σιγά σβήνει.
Παραμυθία λοιπόν δεν υπάρχει, και μόνο θρήνος και οδυρμός μπροστά στο επικείμενο, στο αναποδραστο τέρμα της πορείας
.
Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΕ ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΕΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΛΗΤΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΣΟΥ. ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΑΚΑΘΕΚΤΟΣ.
ΤΩΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ "ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ" ΔΗΛΑΔΗ ΟΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΣΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΤΗΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΥΗΣΗ.
ΑΡΑ ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ ΟΔΥΡΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕΙΝΑΝ ΠΙΣΩ, ΟΣΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ .....
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΟΥΡΙΗΛ
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ. ΑΥΤΟ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΒΑΔΙΣΕΙ.
ΤΩΡΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ. ΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
Η ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΣΗ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
Ο ΘΡΗΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΔΥΡΜΟΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ. ΑΦ' ΕΝΟΣ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΟΙΚΕΙΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΑΦ' ΕΤΕΡΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ.
ΟΠΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΘΛΙΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ".
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
Δημοσίευση σχολίου