Σαν σκλάβοι δούλευαν οι γέροι του οι γονιοί,
για να μπορέσει ο κανακάρης τους να βγει
στον κόσμο κι ένα επάγγελμα να ακολουθήσει,
που πλούτη και ραχάτι να του εξασφαλίσει.
Από την άκρατή τους τη φιλοδοξία,
το δόλιο χωριατόπαιδο έπαθε ασφυξία.
Δεν εδημιούργησε αξιόλογη καριέρα.
Μόνο ένας ήρωας θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα.
Έτσι βρέθηκε χωρίς χάρτη κι εφόδια,
μίλια από την κοντινότερη πόλη μακριά.
Ο καυτός ήλιος έκαιγε τα σωθικά του.
Ήταν αβάστακτη η σιωπή. Κοιτώντας κάτου
είδε ενός Μέσου Aνθρώπου την αχνή σκιά
να κάνει θαύματα και το ‘βαλε στα πόδια.
μετάφραση Γ. Νίκας
1 σχόλιο:
έχω πάρει τις αναρτήσεις με τη σειρά. Ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα η αυστραλέζικη σκηνή εκείνης της εποχής. Αγαπημένος ο Louis Tillet. Να είμαστε καλά
Δημοσίευση σχολίου