Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ - του Γουσταύου Μέϋρινκ

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το βιβλίο THE GREEN FACE του Γουσταύου Μέϋρινκ. Το βιβλίο δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά. Η (άθλια) μετάφραση είναι από το βιβλίο Η ΑΥΓΗ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ

«Το κλειδί που μας κάνει κύριους της εσωτερικής φύσης είναι γνωστό από την εποχή του κατακλυσμου.
Λέγεται: αγρυπνώ, γρηγορώ.
Το παν είναι να επαγρυπνάς.
Ο άνθρωπος είναι απόλυτα πεισμένος πως αγρυπνά. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πιασμένος στα δίχτυα του ύπνου και του ονείρου που ο ίδιος έφτιαξε. Οσο τα δίχτυα σφίγγουν, τόσο περισσότερο και πιο δυναμικά βασιλεύει ο ύπνος. Αυτοί που κρέμονται από τα μάτια του διχτυού είναι αυτοί που κοιμούνται και βαδίζουν μέσα στη ζωή, όπως ένα κοπάδι πρόβατα που πάει στη σφαγή, αδιάφοροι και χωρίς να σκέφτονται.
Οι ονειροπόλοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από το δίχτυ και δε διακρίνουν παρά ανοίγματα παγίδες, ενεργούν κατά συνθήκη και δεν ξέρουν πως αυτοί οι πίνακες είναι τα υπολείμματα ενός τεράστιου συνόλου. Οι ονειροπόλοι αυτοί δεν είναι όπως ίσως πιστεύεις, οι περίεργοι ή οι ποιητές. Είναι οι εργατικοί, οι ακαταπόνητοι του κόσμου, αυτοί που φθείρονται από την τρέλα της δράσης. Μοιάζουν με κακούς εργατικούς σκαραβαίους που σκαρφαλώνουν ένα λείο σωλήνα για να πέσουν κάτω μόλις φτάσουν στην κορφή. Λένε πως αγρυπνούν, αλλά αυτό που πιστεύουν για ζωή δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ένα όνειρο, προκαθορισμένο από την αρχή με όλες του τις λεπτομέρειες και δεν υπόκειται στην επίδραση της θέλησης τους.
Υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα μερικοί άνθρωποι που ξέρουν πως ονειρεύονται, οι σκαπανείς που προχώρησαν μέχρι τους προμαχώνες πίσω από τους οποίους κρύβεται το «εγώ» που αγρυπνά αιώνια – οραματιστές όπως ο Καρτέσιος, ο Σοπενχάουερ και ο Κάντ. Δεν κατείχαν όμως τα κατάλληλα όπλα για να καταλάβουν το κάστρο και το κάλεσμα του πολέμου δεν ξύπνησε αυτούς που κοιμούνταν.
Το πάν είναι να αγρυπνάς.
Το πρώτο βήμα προς αυτό το σκοπό είναι τόσο απλό που και ένα παιδί θα το κατάφερνε. Μόνο αυτός που θεληματικά έχει ξεχάσει πως περπατούν και έχει μείνει παράλυτος δε θέλει να αφήσει τα δεκανίκια που κληρονόμησε από τους προκατόχους του.
Το πάν είναι να αγρυπνάς.
Να αγρυπνάς για το κάθε τι που κάνεις. Μη νομίζεις πως έχεις πια ξυπνήσει. Οχι, κοιμάσαι και ονειρεύεσαι.
Μάζεψε όλες τις δυνάμεις σου και κάνε για μια στιγμή να κυλήσει μέσα στο κορμί σου αυτό το συναίσθημα: εμπρός ξυπνάω!
Αν το πετύχεις αυτό, θα καταλάβεις αμέσως πως η κατάσταση στην οποία βρισκόσουν δεν ήταν παρά ένας λήθαργος και ένας ύπνος.
Είναι το πρώτο δικαστικό βήμα του μεγάλου ταξιδιού που οδηγεί από την υποτέλεια στην πλήρη εξουσία.
Μ’ αυτό τον τρόπο σιγά σιγά θα αφυπνίζεσαι.
Δεν υπάρχει έτσι βασανιστική σκέψη που δε θα μπορέσεις να την αποβάλλεις. Μένει πίσω και δεν μπορεί πια να σε βασανίσει. Βρίσκεσαι πάνω από αυτή, όπως η κορφή ενός δένδρου βρίσκεται πάνω από τα ξερά κλαδιά.
Οι πόνοι και τα βάσανα θα φύγουν όπως τα ξερά φύλλα, όταν θα καταφέρει το κορμί σου να αφυπνιστεί.
Τα παγωμένα μπάνια που έκαναν οι Βραχμανιστές, τις προηγούμενες νύχτες στους οπαδούς του Βούδα και οι χριστιανοι ασκητές, οι μαθητές των ινδουιστών φακίριδων, δεν ήταν τίποτα άλλο από τελετουργικά, που έδειχναν πως εκεί ανυψωνόταν ο ναός αυτών που επιθυμούσαν να αφυπνιστούν.
Διάβασε τις Αγιες Γραφές όλων των λαών της γής. Μέσα από κάθε μία από αυτές, είναι σαν να περνάει η κρυμμένη επιστήμη της αφύπνισης, σαν μια κόκκινη κλωστή. Είναι η σκάλα του Ιακωβ, που πολεμάει όλη τη «νύκτα» με τον άγγελο του Κυρίου, μέχρι να έρθει η «μέρα» και να νικήσει. Πρέπει να ανέβεις ένα ένα τα σκαλοπάτια της αφύπνισης, αν θέλεις να νικήσεις το θάνατο.
Το εσωτερικό σκαλοπάτι που λέγεται ήδη: ευφυία.
Πως μπορούμε να ονομάσουμε τις ανώτερες βαθμίδες; Μένουν άγνωστες για το πλήθος και έχουν κρατηθεί μόνο στους μύθους και τους θρύλους.
Η ιστορία της Τροίας ήταν γνωστή μόνο από το μύθο, μέχρι τη στιγμή που ένας άνθρωπος βρήκε το κουράγιο να κάνει από μόνος του τις ανασκαφές.
Στο μονοπάτι της αφύπνισης ο πρώτος εχθρός που θα συναντήσεις θα είναι το ίδιο σου το σώμα. Θα παλέψεις μαζί σου μέχρι το πρώτο λάλημα του κόκορα. Αλλά αν διακρίνεις τη μέρα της αιώνιας αφύπνισης που σε απομακρύνει από τους νυσταλέους που νομίζουν ότι είναι ανθρώπινα πλάσματα και που αγνοούν πως είναι κοιμισμένοι θεοί, τότε ο ύπνος που έχει καταλάβει το σώμα σου θα εξαφανισθεί και το σύμπαν θα βρίσκεται στα πόδια σου.
Τότε αν θέλεις θα μπορείς να κάνεις θαύματα και δε θα είσαι πια αναγκασμένος όπως ένας σκλάβος να υπακούει σ’ ένα αποτρόπαιο ψεύτικο θεό που ανάλογα με τα κέφια του θα είναι ευγενικός, για να σου προσφέρει δώρα ή να σου κόψει το κεφάλι.
Φυσικά η ευτυχία του πιστού σκυλιού: να υπηρετείς έναν αφέντη δε θα υφίσταται πλέον για σένα – αλλά θα είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου: θα ήθελες ακόμα και τώρα να είσαι στη θέση του σκύλου σου;
Μην αφήνεις το φόβο του ότι δεν πέτυχες το σκοπό της ζωής, να σε κυριεύσει. Αυτός που ακολούθησε αυτό το μονοπάτι, επανέρχεται στη ζωή με μια εσωτερική ωριμότητα που του επιτρέπει να συνεχίσει τη δουλειά του. Γεννήθηκε σαν «ευφυία».
Ο δρόμος που σου υποδεικνύω είναι σπαρμένος από παράξενα γεγονότα: νεκροί τους οποίους γνώρισες θα σηκωθούν και θα σου μιλήσουν! Δεν είναι παρά εικόνες. Φωτισμένες φιγούρες θα σου παρουσιαστούν και θα σε ευλογούν. Δεν είναι παρά εικόνες, μορφές που έχουν ξεπηδήσει από το ίδιο σου το σώμα, που κάτω από την επίδραση της θέλησης σου που έχει μετασχηματιστεί, θα πεθάνει μ’ ένα μαγικό θάνατο και θα ξαναγίνει πνεύμα, όπως ο πάγος που ζεσταίνεται από τη φωτιά και γίνεται ατμός.
Οταν θα έχεις αποτινάξει από πάνω σου το πτώμα, μόνο τότε θα μπορέσεις να πεις: τώρα πια ο ύπνος έφυγε από μένα για πάντα.
Τότε θα έχει επιτελεστεί το θαύμα που οι άνθρωποι δεν μπορούν να πιστέψουν – γιατί ξεγελασμένοι από τις έννοιες τους, δεν καταλαβαίνουν πως ύλη και δύναμη είναι το ίδιο πράγμα – ούτε αυτό το θαύμα, που ακόμα και αν το θάψουν δεν υπάρχει πτώμα μέσα στο φέρετρο.
Μόνο τότε θα μπορέσεις να διαχωρίσεις την πραγματικότητα από την φαινομενικότητα. Αυτόν που θα συναντήσεις δεν μπορεί να είναι παρά κάποιος άλλος που διάβηκε το μονοπάτι πριν από σένα.
Ολοι οι άλλοι είναι σκιές.
Μέχρι αυτό το σημείο δεν ξέρεις αν είσαι μία δυστυχισμένη ή ευτυχισμένη ύπαρξη. Αλλά μη φοβάσαι τίποτα. Κανένας από αυτούς που ακολούθησαν το μονοπάτι της αφύπνισης δεν εγκαταλείφτηκε από τους οδηγούς του.
Θέλω να σου δώσω κάποιο σημάδι με το οποίο θα μπορέσεις να αναγνωρίσεις αν μια οπτασία είναι αληθινή ή εικόνα: αν σε πλησιάζει, αν η συνείδηση σου έχει πάθει σύγχυση, αν τα πράγματα του εξωτερικού κόσμου είναι συγκεχυμένα ή εξαφανίζονται τότε πρέπει να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Πρόσεξε! Να είσαι σε επιφυλακή. Η οπτασία δεν είναι παρά ένα κομμάτι του εαυτού σου. Αν δεν την καταλαβαίνεις, είναι απλά ένας καθρέφτης, χωρίς σταθερότητα, ένας κλέφτης που καταναλώνει ένα μέρος της ζωής σου.
Οι κλέφτες που κλέβουν τη δύναμη της ψυχής είναι πολύ χειρότεροι από τους κλέφτες του κόσμου. Τους έλκουν όπως οι φωτεινές αναθυμιάσεις των τελμάτων μιας απατηλής ελπίδας για να σε αφήσει ολομόναχο να εξαφανιστείς για πάντα στα σκότη.
Μην αφήσεις τον εαυτό σου να τυφλωθεί από κανένα θαύμα που τάχα έκαναν για σένα, από κανένα ιερό όνομα που σου δίνουν, από καμιά προφητεία που εκφράζουν ακόμα και αν πραγματοποιείται. Είναι οι θνητοί εχθροί σου, κυνηγημένοι από την κόλαση του ίδιου τους του σώματος, και με τους οποίους πολεμάς για την υπεροχή.
Μάθε πως οι θαυματουργές δυνάμεις που κατέχουν είναι οι δικές σου – που τις έχουν κλέψει για να σε κρατήσουν στη σκλαβιά. Δεν μπορούν να ζήσουν έξω από τη δική σου ζωή, αλλά αν τους νικήσεις θα καταποντιστούν. Σιωπηλά και υπάκουα μέσα που θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις σύμφωνα με τις ανάγκες σου.
Εχουν πολυάριθμα θύματα ανάμεσα στους ανθρώπους. Διάβασε την ιστορία των οραματιστών και των αιρετικών και θα μάθεις πως το μονοπάτι που ακολουθείς είναι στρωμένο από κρανία.
Ασυνείδητα η ανθρωπότητα όρθωσε έναν τοίχο μπροστά τους: τον υλισμό. Αυτός ο τοίχος είναι μια ασφαλής άμυνα, μια εικόνα του σώματος αλλά είναι επίσης και ένας τοίχος φυλακής που κρύβει τη θέα.
Σήμερα είναι διασκορπισμένοι και ο φοίνικας της εσωτερικής ζωής αναγεννάται εκ της τέφρας του μέσα στην οποία βρισκόταν κοιμισμένος για μεγάλο χρονικό διάστημα σαν να ήταν νεκρός, αλλά τα όρνια ενός άλλου κόσμου αρχίζουν και αυτά να ξεδιπλώνουν τα φτερά τους. Γι’ αυτό φυλαχθείτε. Η ζυγαριά πάνω στην οποία θα αφήσεις τη συνείδηση σου θα σου δείξει πότε θα μπορέσεις να έχεις εμπιστοσύνη στις οπτασίες. Οσο πιο αφυπνισμένη είναι τόσο θα λειτουργεί προς όφελος σου.
Αν ένας οδηγός, ένας αδελφός ενός άλλου πνευυματικού κόσμου θέλει να σου παρουσιαστεί, θα πρέπει να το κάνει χωρίς να σου απογυμνώσει τη συνείδηση. Μπορείς να βάλλεις το χέρι σου «επί των τύπων των ήλων» όπως ο άπιστος Θωμάς.
Θα ήταν εύκολο να αποφύγεις «τις παρουσιάσεις» και τους κινδύνους τους. Δεν έχεις παρά να συμπεριφερθείς σαν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Αλλά τι θα κερδίσεις από αυτό; Μένεις φυλακισμένος στη φυλακή του κορμιού σου μέχρι ο δήμιος «θάνατος» να σε οδηγήσει στο ικρίωμα.
Η επιθυμία των θνητών να δουν πλάσματα υπερφυσικά είναι μια φωνή που ξυπνάει ακόμα και τα φαντάσματα της κόλασης, γιατί μια τέτοια επιθυμία δεν είναι αγνή – γιατί είναι κενότητα περισσότερο παρά επιθυμία, γιατί θέλει να «πάρει» με οποιδήποτε τρόπο αντί να φωνάξει για να «μάθει» να παίρνει.
Ολοι αυτοί που θεωρούν τη γή σαν μια φυλακή, όλοι αυτοί οι ευσεβείς άνθρωποι που επικαλούνται την απελευθέρωση, καλούν χωρίς να το θέλουν τον κόσμο των φαντασμάτων. Κάντο και συ αλλά συνειδητά.
Γι’ αυτούς που το κάνουν ασυνείδητα, μήπως υπάρχει ένα αόρατο χέρι που θα τους τραβήξει από το βάλτο που έχουν χαθεί; Εγω δεν το πιστεύω.
Οταν στο δρόμο της αφύπνισης θα διασχίσεις το βασίλειο των φαντασμάτων θα δεις σιγά σιγά πως είναι απλά σκέψεις που ξαφνικά μπορείς να τις δείς με τα μάτια σου. Γι’ αυτό σου φαίνονται παράξενες και μοιάζουν με πλάσματα, γιατί αυτή η γλώσσα των σχημάτων είναι διαφορετική από του εγκεφάλου.
Τότε έχει φτάσει η στιγμή της πλήρωσης: οι άνθρωποι που σε περιβάλλουν θα γίνουν φαντάσματα. Ολοι αυτοί που αγάπησες θα γίνουν ξαφνικά φαντάσματα. Ακόμα και το ίδιο σου το σώμα.
Δε μπορεί κανείς να φανταστεί χειρότερη μοναξιά από αυτή του προσκυνητή που διασχίζει την έρημο και που δεν ξέρει που μπορεί να είναι η πηγή του νερου, όταν πεθαίνει από τη δίψα.
Ολα όσα λέω εδώ, βρίσκονται στα βιβλία των ευσεβών ανθρώπων όλου του κόσμου: ο ερχομός ενός νέου βασιλείου, η αφύπνιση, η νίκη του σώματος και η μοναξιά. Και όμως μια απέραντη άβυσσος μας χωρίζει από αυτούς τους ανθρώπους: πιστεύουν ότι πλησιάζουν οι μέρες όπου οι καλοί θα εισέλθουν στον παράδεισο και οι κακοί θα ριχθούν στην κόλαση. Ξέρουμε πως θα έρθει μια εποχή όπου πολλοί θα αφυπνισθούν και θα χωρισθούν από τους κοιμισμένους που δεν μπορούν να καταλάβουν την σημασία της λέξης αφύπνιση. Ξέρουμε πως δεν ισχύει το καλό και το κακό αλλά υπάρχει μόνο το αληθινό και το ψεύτικο. Νομίζουν ότι αφυπνίζομαι σημαίνει να διαφυλάξουν διαυγείς τις έννοιες και τα μάτια τους ανοιχτά τη νύχτα, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να προσευχηθούν. Ξέρουμε πως το ξύπνημα είναι η αφύπνιση του αθάνατου εγώ και πως η αϋπνία του σώματος είναι κάτι το φυσικό. Πιστεύουν πως πρέπει το σώμα να είναι παραμελημένο γιατί είναι αμαρτωλό. Ξέρουμε πως δεν υπάρχει αμαρτία. Το σώμα είναι η αρχή του έργου και έχουμε έρθει στη γη για να το μετασχηματίσουμε σε πνεύμα. Πιστεύουν πως πρέπει να ζήσουμε στη μοναξιά με το σώμα μας για να εξαγνίσουμε το πνεύμα. Ξέρουμε πως το πνεύμα μας πρέπει να γνωρίσει τη μοναξιά για να εξαϋλωθεί το σώμα.
Σε σένα απομένει να διαλέξεις το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις: ή το δικό μας ή το δικό τους. Πρέπει να ενεργήσεις σύμφωνα με τη δική σου θέληση.
Δεν έχω το δικαίωμα να σε συμβουλέψω. Είναι πιο ωφέλιμο να μαζέψεις ένα πικρό φρούτο από ένα δένδρο, αν το θέλεις εσύ, παρά ένα γλυκό αν σου το πουν άλλοι.
Αλλά μην κάνεις όπως πολλοί άλλοι που ξέρουν πως είναι γραμμένο: ερεύνησε τα όλα και κράτα για σένα το καλύτερο. Αφησε τα όλα στην τύχη και κράτησε το πρώτο πράγμα που θα έρθει.»