Εδώ και ώρα μου φαινόταν ότι ονειρεύομαι. Νόμιζα ότι εκείνη η μάζα σκιών η οποία είχε αρχίσει να κινείται, μουρμουρίζοντας torna, torna, retorna fratre! κατευθυνόταν προς εμάς σαν ένα και μοναδικό τερατώδες πλάσμα. Σε μερικά λεπτά αγκάλιασε και κατάπιε το Χορό και τη Νικουλίνα και προχωρούσε μ' ένα βουβό θόρυβο χτυπώντας όλο και πιο απειλητικά με τις φτέρνες το έδαφος. Μου φάνηκε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη θα με πιάσει εκείνο το τεράστιο χταπόδι με τα ακρωτηριασμένα πλοκάμια, που με πλησίαζε όλο και πιο γρήγορα. Τότε πετάχτηκα όρθιος, άρχισα να φωνάζω -torna, torna, fratre!- και προσπάθησα να απομακρυνθώ απ' τη σκηνή. Μου φάνηκε ότι όλη η αίθουσα είχε αδειάσει και οι θεατές έτρεχαν σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον, άλλοι πίσω μου κι άλλοι πλάι μου. Δεν κατάλαβα πόσο έτρεξα. Νομίζω ότι δεν είχα καταφέρει ακόμα να βγω από εκείνη την τεράστια αποθήκη, όταν σκόνταψα κι έπεσα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΓΚΑΜΠΡΙΕΛ ΑΝΔΡΟΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου