Πρώτιστα Χάος γένετ' αυτάρ έπειτα Γαί ευρύστερνος
Ησίοδ. Θεογ. 116
Ησίοδος πρώτον... χάος φασί γενέσθαι
Πλάτ. Συμπ. 178Β
Α – Ορισμός – Ετυμολογία
Το απαρέμφατο χείσθαι, συνηρημένος τύπος του ρηματικού τύπου χέεσθαι, σημαίνει να χύνεσαι, να φεύφεις από ένα περιέχοντα χώρο και να μπαίνεις χύμα σ' ένα άλλο χώρο. Η πύλη εξόδου ή στόμα (κοινώς μπουκαπόρτα ή μπούκα) λέγεται χάσμημα ή χάσμα απ' το ρήμα χάσκω, θαμιστικό τύπο του ρήματος χαίνειν.
Ετσι ο Αριστοτέλης (Φυσ. 4,1,7) έδωσε ένα ορισμό για το χάος, γράφοντας “είναι φασί χάος τον τόπον, από του χωρητικόν αυτόν είναι των εν αυτώ γεννομένων”. Η ετυμολογία του χάους απ' τον Αριστοτέλη αναφέρεται στο ρήμα χαδείν = χωρείν. Ωστόσο οι Στωικοί επέμεναν στην ετυμολογία του χάους απ' το ρήμα χείσθαι = χέεσθαι, εφ' όσον κατ' αυτούς το Χάος ήταν το ύδοωρ ή ο αήρ (ένα απ' τα 5 στοιχεία) επειδή αυτός ήταν “κεχυμένος μεταξύ γης και ουρανού”.
Ωστόσο παρατηρώντας τη δυνατότητα να γραφή η λέξη χάος σαν κάος, απ' το ρήμα καίειν, εφ' όσον τα ουρανικά κ,γ,χ εναλλάσσονται κατά τις διάφορες τοπικές διαλέκτους ή περιπτώσεις, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι ο όρος Χάος δηλώνει το στοιχείον του Πυρός και την εξ αυτού δημιουργούμενη νέα τάξη. Ετσι ο Ηράκλειτος, γράφοντας για αρχική καταγωγή των όντων απ' το Πύρ, υποθέτω οτι εννοεί μια αρχική καύση που παρήγαγε το Κάος= Χάος, σα συνέπεια μιας υπερθερμάνσεως κατόπιν τριβής. Ετσι ο κλίβανος τήξεως των μετάλλων, το τζάκι και ο φούρνος για το ψήσιμο του ψωμιού έχουν ένα σχήμα χωνιού, κι αυτή η λέξη (χωνί ή χωνίον) είναι συνηρημένος τύπος μιας χαμένης λέξεως χαόνιον, που προέρχεται από τη λέξη χάος. Ωστόσο η λέξη χάονες στον πληθυντικό) σήμαινε τους κρίθινους άρτους, σε συσχέτιση και με τη λέξη χαυνώνες = “άρτοι ελαίω αναφυραθέντες”.
Ας σημειωθεί πως η λέξη Χάονες σαν εθνικό όνομα δήλωνε τους Ηπειρώτες.
Β – Τοπωνυμικά δεδομένα.
Οι Χάονες ήσαν ένας λαός, που είχαν πατρίδα τη Χαονία. Ξέροντας πως Χαονία λεγόταν η Ηπειρος, φαίνεται καθαρά πως Χάονες είναι οι Ηπειρώτες. Ωστόσο η λέξη ήπειρος είναι ιωνικός τύπος του επικρατήσαντος δωρικού άπειρος, κι εν προκειμένω Ηπειρος σημαίνει Απειρος Γη, δηλ. Απέραντη Χώρα, κατά συνέπειαν υποδηλούται εδώ ένα χαοτικό σχεδιάγραμμα. Πράγματι η Χαονία είναι η μεγάλη ρουφήχτρα (έλκυστης), όπου δια της Αχερουσίας λίμνης (περιοχή της Τύρβης) ο Χάρων οδηγέι τους νεκρούς στον Αδη (χώρο της νέας ή επέκεινα τάξεως)
Το κέντρο της Χαονίας, η περιοχή των Μολοσσών που λεγόταν Δωδώνη, με την εκεί ευρισκόμενη “χαονία φηγό”, φιλοξενούσε το μαντείο, που ιδρύθηκε από τις Πελειάδες = Περιστερές (ίσως μαύρες ιέρειες) της περιοχής του Αμμωνος – Διός στην όαση Σίουα της Αιγύπτου. Η μετονομασία της Μυρτάλης σε Ολυμπιάδα είναι χαρακτηριστική των καυστικών δεδομένων του Χάους. Η μετάβαση του μάντη Σκίρου απ' τη Δωδώνη στην Αθήνα για την υποσ΄τηριξη του πολέμου τους κατά των Ελευσινίων δείχνει το “χάος μέγα” στην περιοχή των ελαιών = φώτων, άρα την καίουσα = φωτίζουσα ιδιότητα του χάους = κάους.
Σημειωτέον ότι η θεά Αθηνά ελέγχει και την μωρία ή ιερά ελαία στην Ακρόπολη και τη χαονία φηγό ή ιερή βαλανιδιά στη Δωδώνη, απ' όπου προμηθεύτηκε τμήμα της για την Αργώ ο Ιάσων.
Γ – Θρησκευτικοί καθαρμοί.
Το χάος, ως κάθαρση του προτέρου ή καθ' ημάς χώρου προκειμένου να προκύψη ο υπέρτερος ή επέκεινα χώρος της τάξεως, περιγράφηκε απ' τους ελληνες με το συμβολισμό της τραγωδίας.
Η κάθαρση του χώρου απ' τον περιρρέοντα (Αχερουσία) ή προσρέοντα (Αχέρων) θόρυβο, γίνεται “δι' ελέους και φόβου” μέσα απ' τα τραγωδιακά δεδομένα, που περιγράφουν τους καθαρμούς από τα σωματικά και κυρίως τα ψυχικά πάθη (σίνη κατα τον Πτολεμαίο = sin η αμαρτία στ' Αγγλικά). Ωστόσο οι καθάρσεις μέσω θυσιών υποδηλώνουν την καυστική = πύρινη φύση του Χάους (πρβλ. Purgatorium = Καθαρτήριον στους Καθολικούς) κι έτσι βλέπουμε στα Ευαγγέλια το γενικό κανόνα της χρήσεως φωτιάς και αλατιού (NaCl), προκειμένου ν' αποκατασταθή η θεία τάξη μέσα απ' τη διαταραχή του υποσυνειδήτου χάους της προσωπικότητος.
Ετσι η ομαδική κάθαρση των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους γίνεται δια του αντιλύτρου, ήτοι του αίματος του Υιού του Θεού, το Πάσχα δηλ. Μέσα στη χρονική περίοδο του ζωδίου του Κριού, που ανήκει στο στοιχείο του Πυρός.
Οι θρησκευτικές καθάρσεις, που έχουν σκοπό την απαλλαγή του προσωπικού ψυχικού δρόμου προς τον Θεό απ' το θόρυβο των αμαρτιών, δηλ. Εσφαλμένων συχνοτήτων, παριστάνονταν απ' τους Αιγυπτίους μ' ένα είδος σκακιού 30 θέσεων, που το ονόμαζαν σενέτ και υποθέτω πως συνδεόταν με τα δεδομένα της ψυχοστασίας στο νεκρικό πάπυρο του Ανι. Ανιχνεύω τη χαοτική υπογραφή στην αρχαιοελληνική υπογράμμιση “δια το κεχιάσθαι εν παντί την πρώτην του Θεού δύναμιν”, που σημειώνεται σαν αριθμός Χ = 600, όπως τον έχω επισημάνει σαν εμβαδόν ορθογωνίου τριγώνου πλευρών 30,40,50.
Οι καθάρσεις γίνονταν κυρίως με τους εξής τρόπους:
1)με την επιβάρυνση (στους Εβραίους) του αποδιοπομπαίου τράγου και την εκδίωξή του στην έρημο, προς τον άγγελο Αζαζήλ.
2)με την εμβάπτιση, γενικώς βάπτιση ή καταιονισμό, που επιβιώνει σοτυς Ελληνες σαν νίψιμο και στους μουσουλμάνους σαν απτέστ
3)με τον περισκιλλακισμό ή περισκυλακισμό δηλ. την περιφορά του καθαριζόμενου γύρω από μια σκίλλα (=αγριοκρεμμύδα) ή σκύλο.
4)Με το πυρ, που κατέκαιε τα προσφερόμενα στο Μολώχ νήπια ή εξαγνίζει και απολυμαίνει το χώρο απορρίψεως των νεκρών στη Γέεννα του Πυρός.
5)Με τη μαστίγωση (εορτή της Ορθίας Αρτέμιδος) ή αυτομασ΄τιγωση (Γάλλοι – Φλατζελάντι).
6)Με την εξομολόγηση, που προφανώς μέσω των δημοσίων και αυθορμήτων ομολογιών γλύτωνε απ' τον κίνδυνο των βασνιστηρίων ως αποδεικτικών μέσων, τεχνική που διηύρυνε ο Κων/νος ο Μέγας και γενίκευσε η Inquisitio (Ιερά Εξέταση των Καθολικών).
Δ – Συμπεράσματα
Σα γενική αντίληψη αταξίας το Χάος θεωρείται απ' τους Στωικούς ότι είναι το στοιχείο του Υδατος, που καθαρίζει τα σώματα: σε μικρή κλίμακα ή βραχείας διαρκείας το ανθρώπινο σώμα με καταιονισμούς ή βαπτισμούς ή λουτρά και σε ευρεία κλίμακα ή μακράς διαρκείας τον πλανητικό οργανισμό και τις λειτουργείες του με τη βροχή, τα ποτίσματα, την εκτροπή ποταμών, τη δημιουργία δεξαμενών και φραγμάτων, τους κατακλυσμούς και τους καταποντισμούς.
Θεωρούμενο υπ' εμού το Χάος ότι είναι το στοιχείο του Πυρός, καθαρίζει το ανθρώπινο σώμα κατασταλτικώς μέν με τον πυρετό, την εφίδρωση και τις καυτηριάσεις, προληπρικώς δε με την ηλιοθεραπεία και την πρόσληψη βιταμίνης D μέσω μουρουνελαίου, το δε πλανητικό σώμα με τις ηφαιστιακές εκρήξεις, τις εποχές, το ημερονύκτιο, τις καύσεις των εισερχομένων μετεωριτών ή κομητών και τη φωτοσύνθεση μέσω της χλωροφύλλης των φυτών.
Στο βαθμό που οι βιομηχανικές εκπομπές και τα λύματα δηλητηριάζουν, δηλ. καθιστούν ανενεργούς τους αμυντικούς μηχανισμούς καθαρισμού του πλανήτη, ανακυκλώνεται ο θόρυβος, που παρεμβάλλεται στη ροή υγείας και εξυγιάνσεως του πλανήτη, με άμεσο και μακροχρονίως μη αναστρέψιμο αποτέλεσμα επί της υγείας των οργανισμών, που εξαρτώνται απ' την ομαλή λειτουργία του πλανητικού οικοσυστήματος.
Η σταθερά Feigenbaum (f=4,669) για το Χάος δείχνει τη μετρήσιμη δυνατότητα των οικολογικών δεδομένων σα λόγο κλάδου προς κλαδίσκο (Ρώμο προς Ρωμύλο) μέσα απ' την παραβολή της αποξηρανθείσης συκής.
Ο θόρυβος εν προκειμένω ειναι ο ρέων άνευ καρποφορίας χρόνος, δηλ. μια ορισμένη περίοδος σε ορισμένο χώρο που παραμένει παραγωγικώς ανενεργή, σηλ. Σε κατάσταση υπολειτουργική ή διολισθαίνουσα (οπισθοχωρούσα) στο μηδενικό σημείο, αλλως εκφραζόμενη σε αρνητικά μεγέθη. Ο καθαρμός της ροής μέσα απ' τον επαναπροσδιορισμό της τύρβης φαίνεται στην ορολογία “αίρει- καθαίρει” για τα κλήματα της αμπέλου και τις έλικες της. (δίνες στο χαοτικό process)
Ε – Ειδικά σχόλια.
“Η ευαίσθητη εξάρτηση απ' τις αρχικές συνθήκες” το κύριο χαρακτηριστικό του Χάους, σήμερα είναι υπό αίρεσιν, και οι οικολογικές ευαισθησίες, υπό διωγμόν.
Η ποινή για την προσβολή της Δήμητρος, τα αμάρτια, γίνονται αντιληπτά σα βαθμιαία ποσοτική και ποιοτική μείωση του ανθρωπίνου σπέρματος προς το μηδενικό σημείο με καθολική εξάπλωση της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας (Αλτσχάιμερ) πέρα από ένα σχετικό όριο ηλικίας με την επικράτηση του κλωνισμού στο εγγύς μέλλον ως μέτρου έσχάτης ανάγκης. Η υποκατάσταση του Κύκλου του Crebs στο ανθρώπινο σώμα απ' το πλέγμα των βιομηχανικών προϊόντων δίνει τις παραμέτρους των μονίμων αναπηριών της ανθρώπινης μηχανής (λειτουργικότητας), που θα υποδεχθή το τεχνητό αίμα. Η εξαφάνιση των αμφιβίων, που για τους μεγάλους πολιτισμούς των Ινδιάνων και των Αιγυπτίων ήταν το σύμβολο της Ανασ΄τασεως, δίνει το τελευταίο σήμα πριν τον ενταφιασμό της Ανθρωπότητας, που συμπαρασύρει στο χαμό της την πανίδα και χλωρίδα των τελευταίων πνευμόνων της Γής.
Η δραστική μείωση της χλωροφύλλης ανοίγει διάπλατα τις πύλες στην έφοδο του Χλωρού Ιππου.
Ολα για το Χλώριο.
Ποτέ τόσο πολλοί δεν είχαν τίποτα πια να πληρώσουν για τα εγκλήματα τόσο λίγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου