ΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΚΑΔΩΣ ΚΑΙ Ο CARLOS CASTANEDA

Τι πρέπει να 'χει ένα έρημο πουλι;

Πρώτο, πετά στο πιο ψηλό σημείο.

Δεύτερο, δεν το νοιάζει η συντροφιά

ακόμη κι απο τ' αδέλφια του.

Τρίτο, γυρνά πάντα το ράμφος του κατά τους ουρανούς.

Τέταρτο, δεν έχει ένα χρώμα ορισμένο.

Πέμπτο, κελαϊδά πολύ απαλά.

                            Αγιος Ιωάννης του Σταυρού

                           "Λόγια Φωτός και Αγάπης"

"Η αναμονή της εκπλήρωσης του καθήκοντος είναι μια ιδιαίτερη αναμονή" είπε έξαφνα ο Δον Χενάρο. "Θα σας πω την ιστορία μιας ομάδας πολεμιστών που ζούσαν άλλοτε στα βουνά, κάπου κατα κει".
"Οταν κανένας απ' την ομάδα των πολεμιστών έκανε κάτι αντίθετο στους κανόνες της, αποφάσιζαν όλοι για την τύχη του. Ο κατηγορούμενος έπρεπε να εξηγήσει γιατί έκανε ό,τι έκανε. Οι άλλοι τον άκουγαν. Και ή τον απελευθέρωναν, γιατί έβρισκαν πειστικές τις εξηγήσεις του, ή παρατάσσονταν με τα όπλα τους στην άκρη ενός γκρεμού, κάπως σαν αυτόν εδώ, έτοιμοι να τον εκτελέσουν γιατί οι εξηγήσεις του ήταν απαράδεκτες. Τότε ο καταδικασμένος πολεμιστής έπρεπε ν' αποχαιρετήσει τους παλιούς συντρόφους του, κι άρχιζε η εκτέλεσή του".
Ο Δον Χενάρο μας ζήτησε να σηκωθούμε και να πάμε να ρίξουμε μια ματιά από τη δυτική άκρη της πλατωσιάς.
Ηταν μια απαλή πλαγιά μέχρι το βάθος της κοιλάδας, και μια στενή λουρίδα γης που κατάληγε σε μια ρεματιά, που φαινόταν σα φυσικό κανάλι για να φεύγουνε τα βροχόνερα.
"Εκεί σ' αυτό το ρέμα υπήρχε μια σειρά από δέντρα, στο βουνό της ιστορίας μας", είπε. "Πέρα απ' αυτό ήταν ένα πυκνό δάσος".
"Αφού θα αποχαιρετούσε τους συντρόφους του, ο καταδικασμένος πολεμιστής έπρεπε ν' αρχίσει να κατεβαίνει την πλαγιά προς τα δέντρα. Οι σύντροφοί του τότε τον σημάδευαν. Αν κανείς δεν τον πετύχαινε ή αν ο πολεμιστής επιζούσε από τα τραύματά του κι έφτανε στα δέντρα, ήταν ελεύθερος".
"Λένε ότι υπήρξαν άνθρωποι που πέρασαν τη δοκιμασία σώοι", συνέχισε ο Δον Χενάρο. "Ας πούμε ότι η προσωπική τους δύναμη επηρέαζε τους συντρόφους τους. Ενα τρικύμισμα τους έπιανε όλους καθώς σημάδευαν και κανείς δεν τολμούσε να ρίξει. Ισως πάλι τρόμαζαν από την αντρειοσύνη του και δεν τολμούσαν να τον βλάψουν".
"Υπήρχε ένας όρος για το βάδισμα προς τα δέντρα", συνέχισε.
"Ο πολεμιστής έπρεπε να βαδίζει ήρεμα, ατάραχος. Τα βήματά του να είναι σίγουρα και σταθερά, τα μάτια του να κοιτάζουν ολόισα μπροστά και ήσυχα. Επρεπε να φτάσει κάτω χωρίς να παραπατήσει, χωρίς να κοιτάξει πίσω και προπαντός χωρίς να τρέξει".
"Αν εσείς οι δύο αποφασίσετε να γυρίσετε σ' αυτή τη γη", είπε, "θα πρέπει σαν πραγματικοί πολεμιστές να περιμένετε να τελειώσει το καθήκον σας. Αυτή η αναμονή μοιάζει πολύ με το βάδισμα του πολεμιστή στην ιστορία μας. Βλέπετε ότι ο πολεμιστής προχωρούσε έξω από τον ανθρώπινο χρόνο. Το ίδιο κι εσείς. Η μόνη διαφορά είναι στο ποιός σας σημαδεύει. Τον πολεμιστή τον σημάδευαν οι συμπολεμιστές του. Εσάς όμως σας σημαδεύει το άγνωστο. Η μόνη σας ελπίδα είναι η τελειότητά σας. Πρέπει να περιμένετε χωρίς να κοιτάτε πίσω. Χωρίς να περιμένετε ανταμοιβή. Και πρέπει να βάλετε όλη την προσωπική σας δύναμη για την εκπλήρωση του καθήκοντός σας.
"Αν δεν ενεργήσετε άψογα, αν αρχίσετε τις εξάψεις, τις ανυπομονησίες και τις απελπισίες, τότε θα σας κομματιάσουν ανελέητα οι δεινοί σκοπευτές από τ' άγνωστο.
"Αντίθετα, αν είστε άψογοι κι η προσωπική σας δύναμη σας κάνει ικανούς να εκπληρώσετε το καθήκον σας, τότε θα φτάσετε στην επαγγελία της δύναμης. Και ποια είναι αυτή η επαγγελία; θα ρωτήσετε. Είναι η επαγγελία της δύναμης στους ανθρώπους σαν φωτεινά όντα. Κάθε πολεμιστής έχει δικιά του μοίρα. Και δεν υπάρχει τρόπος να πεις ποια θα είναι αυτή η επαγγελία για τον καθένα σας".


ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ "ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ


ΣΧΌΛΙΑ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΥ: 
1. Στην Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής του Νέστωρος Λάσκαρι η λέξη Καδώς (Kadosh) αναφέρεται ως εβραϊκή και σημαίνει Αγιος ή Ηγιασμένος (ή Εξαγνισμένος σύμφωνα με το τεκτονικό τυπικό).
2. Στο Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "ΗΛΙΟΥ" αναφέρεται ως ΚΑΔΗΣ (από το αραβικόν Cadi, το οποίον σημαίνει κυρίως ο εκτελών) ο Ιεροδίκης, πρόεδρος μουσουλμανικού ιεροδικείου δικάζοντος κατά το ιερόν μουσουλμανικόν δίκαιον.
3. Στο Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας του Χαράλαμπου Μπαλτά (εκδόσεις Παπαδήμα) αναφέρεται το ρήμα κήδω που σημαίνει ενοχλώ, ταράσσω, δυσαρεστώ με ρίζα ΚΑΔ από το σανσκριτικό Khad (=λυπώ, δυσαρεστώ)
4. Στο λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη αναφέρεται το ρήμα κήδομαι (μόνο σε ενεστ. & παρατ.) που σημαινει εκδηλώνω μέριμνα για κάποιον/κάτι, έχω πραγματικό ενδιαφέρον. ΕΤΥΜ. αρχ. κήδω/ -ομαι < kad -os φροντίδα, λύπη.
5. Στον Ελευθεροτεκτονισμό (Μασονία) και συγκεκριμένα στον Αρχαίο και Παραδεδεγμένο Σκωτικό Τύπο ο 30ος Βαθμός είναι ο Βαθμός του Μεγάλου Εκλεκτού Ιππότου Καδώς.
6. Σύμφωνα με το σύστημα Καδώς το τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών δεν εξαλήφθηκε  μετά από τον άγριο και αιματηρό διωγμό του από τον Φίλιππο τον Ωραίο και τον Πάπα Κλήμη Ε΄, αλλά εξακολουθεί να υφίσταται υπό την μορφή του Ελευθεροτεκτονισμού. Είναι δε ο Ιππότης Καδώς ο Ναϊτης ο οποίος θα επανέλθει να πάρει εκδίκηση για την διάλυση του τάγματος και τον άδικο σφαγιασμό των Ιπποτών και να απονείμει δικαιοσύνη.
7. Απόσπασμα από το τυπικό του Ιππότου Καδώς για σύγκριση με όσα γραφει πιο πάνω ο Καστανεντα: "Αι θρησκείαι πάσαι διδάσκουσι τον νόμο του καθήκοντος, αλλ' εάν αύται συμβουλεύωσι το πράττειν το καλόν, τούτο δεν προέρχεται μόνον εκ της ανάγκης, όπως υπακούη τις εις θείαν τινά εντολήν, αλλ' όπως εξασφαλίση ωσαύτως και την προσωπικήν ημών σωτηρίαν. Ημείς, ασχέτως τούτων, εν τη τελευταία ταύτη βαθμίδι της Τεκτονικής αποκαλύψεως, διδάσκομεν υμάς, ότι πρέπει να επιτελήτε το καθήκον υμών, ιδού η τελευταία λέξις του Τεκτονισμού. Ιδού τίνι τρόπω αντιλαμβανόμεθα του πνεύματος του ιπποτισμού, κατά την βαθυτέραν αυτού έννοιαν, και δια τον λόγον τούτον εις την κορυφήν της Τεκτονικής μυήσεως ευρίσκεται Ιπποτικός βαθμός.
Ετερον πόρισμα της διδασκαλίας ημών είναι, ότι πάντα τα μεταφυσικά συστήματα τείνουσι να φθάσωσι προς την απόλυτον πραγματικότητα, ουδέν εν τούτοις δύναται να είπη, ότι κατέχει την τελικήν και πλήρην αλήθειαν. Πάντα τα συστήματα ταύτα έχουσιν εξ ίσου το δικαίωμα να μεταχειρίζωνται τους τύπους εκείνους εις ους αρέσκονται, πας δε άνθρωπος είναι ελεύθερος να δώση εις τα σύμβολα αυτών την σημασίαν εκείνην, ήτις μάλλον συνάδει προς τας πεποιθήσεις αυτού.
Δια τούτο εις εκ των μεγάλων αξιωματούχων του Τάγματος των Ναϊτών, Πέτρος ο εκ Βονωνίας, εξερχόμενος του θαλάμου των βασάνων είπε: "Το μέγιστον αγαθόν, όπερ εδόθη εις τον άνθρωπον, είναι το αυτεξούσιον".
Το αγαθόν τούτο, το δια πάντας πολύτιμον, δεν ζητούμεν μόνον δι' ημάς αυτούς επιθυμούμεν να παράσχωμεν τούτο και εις τους άλλους προβαίνοντες δε έτι περισσότερον, επιθυμούμεν να προστατεύσωμεν τούτο, εάν ήθελε τυχόν διαμφισβητηθή, παρά τινος, έστω και εάν ούτος είναι φίλος ημών."
8. Για την περίπτωση που βρεθούν κάποιοι να με κατηγορήσουν ότι αποκαλύπτω πράγματα που δεν πρέπει, παραθέτω από το ίδιο βιβλίο του Καστανέντα το ακόλουθο χωρίο: 
["Ισως ν' αποκαλύπτω πράγματα που δεν θα 'πρεπε, Δον Χουάν".
"Δεν έχει σημασία τι αποκαλύπτει κανείς και τι κρατάει για τον εαυτό του", είπε. "Καθετί που κάνουμε, καθετί που είμαστε στηρίζεται στην προσωπική μας δύναμη. Αν έχουμε αρκετή, τότε και μια μονάχα λέξη που ξεστομίζεται μπορεί να 'ναι αρκετή ν' αλλάξει τον δρόμο της ζωής μας. Αν όμως δεν έχουμε αρκετή προσωπική δύναμη, και τα πιο υπέροχα κομμάτια σοφίας μπορεί να μας αποκαλυφθούν κι αυτή η αποκάλυψη να μη φέρει την  παραμικρή αλλαγή".]