Ηρθα. Και σαν όλες τις φορές
που απ' το κατώφλι σου περνώ
σε βρίσκω πιο γερασμένο.
ωστόσο ατάραχο σαν βασιλιά
χωρίς σφετεριστές
να παρακολουθείς καθισμένος στο πεζούλι
το ποτάμι που ποτέ δεν στερεύει
και πίσω δεν γυρίζει. Ηρθα.
Φιλοξενούμενός σου ακάλεστος είμαι
και δεν γυρεύω να βρω θέση στο τραπέζι σου
καθώς φτάνω πάντα τελευταίος
και χωρίς συστάσεις. Αλλωστε όλοι,
όσους συνάντησα, τριγυρνώντας στις στράτες
τελικά
σε μια γωνιά καταλήγουν και πλαγιάζουν
μ' ένα τραγούδι στα χείλη κι έναν στεναγμό
στα στήθη
παρατώντας εκεί το ραβδί τους.
Θα περάσω λοιπόν κι εγώ μια νύχτα μαζί σου
κι αυτό θα 'ναι όλο.
Από το βιβλίο "Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει"
του Στέφανου Αλκ. Παϊπέτη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ περί τεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου