Υπνος ο θάνατος, σαν η ζωή όνειρο είναι μόνο;
της ευτυχίας οι στιγμές φαντάσματα διαβαίνουν,
χαρές που φεύγουν και περνούν και πίσω αφήνουν πόνο,
μα οι άνθρωποι πονούν πολύ γιατί κι αυτοί πεθαόνουν.
Παράξενο! Καθένας μας άγρια βολοδέρνει
σε συφορές ατέλειωτες, μα μόνος δεν αφήνει
το μονοπάτι τ' άχαρο, ούτε το βλέμμα φέρνει
στ' ολέθρου που τον καρτερά τη θυμωμένη δίνη.
Μετάφραση: Στέφανος Αλκ. Παϊπέτης
Από το βιβλίο "Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ περί τεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου