α) Οι ορατικοί ή θεαταί.
Ο Ομηρος συχνάκις μεταχειρίζεται μίαν φράσιν παραστατικήν της δυνάμεως των ανωτέρων ανθρώπων να δύνανται κατά βούλησιν να γνωρίζουν τα παρελθόντα, συγχρόνως όμως και τα μέλλοντα. Την εξαιρετικήν ταύτην δύναμιν και χαρακτήρα έχουν κυρίως και πρωτίστως οι μεμυημένοι, και δη οι πραγματικοί θεράποντες του θεού Απόλλωνος, του άρχοντος πάσης Μυήσεως και Καθάρσεως. Η φράσις αύτη του Ομήρου συναντάται εις τους ακολούθους επί παραδείγματι στίχους:
“Ουδέ τι οίδε νοήσαι άμα πρόσσω και οπίσσω,
όππως οι παρά νηυσί σόοι μεχεοίατ Αχαιοί.”
(Ως γνωστόν, οι στίχοι ούτοι ευρίσκονται εις το Α' της Ιλιάδος, τας λέγει δ' ο Αχιλλεύς, αιτιώμενος τον Αγαμέμνονα, όστις στερείται της δυνάμεως να νοή το παρελθόν και το μέλλον).
“Τοίσι δε Πουλυδάμας πεπνυμένος ήρχ' αγορεύειν
Πανθοϊδης. Ο γαρ οίος όρα πρόσσω και οπίσσω.”
[Μεταξύ δ' αυτών πρώτος έλαβε τον λόγον ο φρόνιμος Πολυαδάμας ο Πανθοϊδης. Διότι μόνον τούτος έβλεπε το παρελθόν και το μέλλον].
Περιοριζόμεθα εις αυτάς τας δύο περιπτώσεις, εκ των οποίων καταφαίνεται ότι υπάρχουν άνθρωποι δυνάμενοι να γνωρίζουν και το παρελθόν και το μέλλον: ούτοι είναι οι Ορατικοί, οι Μεμυημένοι, οι Προφήται, οι Μάντεις (όπως ο Κάλχας), οι Τέλειοι (της Χριστιανικής Τεχνολογίας), οι Πιστοί (όπως κάποτε ήσαν εις τους κόλπους της καθ' ημάς Εκκλησίας), οι Μαθηταί Χριστού (όπως τους αποκαλύπτουν αι δύο τελευταίαι παράγραφοι του κατά Μάρκον), οι Επόπται, οι Μάστορες ή Μήστορες ή Masters, κατά τους ακόλουθους στίχους του Ομήρου:
“Τοίσι δε και μετέειπε γέρων ήρως Αλιθέρσης
ΜΑΣΤΟΡΙΔΗΣ. Ο γαρ οίος όρα πρόσσω και οπίσσω”.
οι Μαχάτμα των Ινδών.
Πράγματι δύναται τις να είπη, ότι όσον προχωρεί η Κάθαρσις του υποψηφίου δια την Μύησιν, τόσον και ο “Πνευματικός Οφθαλμός” - το Ομμα της Ψυχής, κατά τον Πλάτωνα – ο τρίτος Οφθαλμός των Κυκλώπων, τους οποίους μας αποκαλύπτουν πρώτην φοράν εις την Αρχαίαν Ελληνικήν Φιλολογίαν ο Ησίοδος και ο Ομηρος, καθίσταται ορατικώτερος. Η λύμη της ΛΗΘΗΣ υποχωρεί και όχι μόνον κόσμοι ανύποπτοι καθίστανται ορατοί εις τον ευτυχή εκείνον Μύστην, αλλά και τά μέλλοντα αποκαλύπτονται, καθώς και το παρελθόν τόσον το ιδικόν του, όσον και η μακρυνή Ιστορία της Ανθρωπότητος και του Πλανήτου μας: - η Τριπλή Ιστορία δηλαδή καθίσταται γνωστή, ως εν Κατόπτρω!
β) Η εξέλιξις και η συν τω χρόνω ατροφία του τρίτου οφθαλμού.
Μετά τας συντόμους ταύτας εξηγήσεις, θα γίνουν νοηταί αι ακόλουθοι περί Τρίτου Οφθαλμού περικοπαί της Μπλαβάτσκη:
“Μερικαί ανασκαφαί εις την Αμερικήν, εις γηλόφους και εις σπήλαια, απεκάλυψαν ανθρωπίνους σκελετούς ύψους 9 μέχρι 12 ποδών (= περίπου τρία έως τέσσερα μέτρα). Ούτοι ανήκουν εις φυλάς του πρωϊμου Πέμπτου γένους, το οποίον σήμερον εξεφυλίσθη εις μέσον μέγεθος 5 έως 6 ποδών. Αλλ' ευκόλως δυνάμεθα να πιστεύσωμεν, ότι οι Τιτάνες, οι Γίγαντες και οι Κύκλωπες της Αρχαιότητος πράγματι ανήκον εις το Τέταρτον Γένος των Ατλαντίνων, και ότι όλαι αι μεταγενέστεροι παραδόσεις και αλληγορίαι αι συναντώμεναι εις τας Ινδικάς Πουράναςκαι εις τα ποιήματα του Ησιόδου και του Ομήρου, βασίζονται επί των υποτρεμουσών αναμνήσεων των πραγματικών Τιτάνων – ανθρώπων κολοσσιαίας υπερανθρώπου φυσικής δυνάμεως, η οποία και τοις επέτρεπε ν' αμύνωνται και ν' αντιμετωπίζουν επιτυχώς τα τέρατα και τα θηρία της εποχής των, των οποίων το μέγεθος ήτο ανάλογον και ως ιδέαν έχομεν επισκεπτόμενοι τα σημερινά μας “Μουσεία”. Ούτοι δ' ησαν οι Κύκλωπες, οι με τους τρεις οφθαλμούς θνητοί.
“Εις τους αποκρυφολόγους, οι οποίοι πιστεύουν, ότι αι εσωτερικαί αισθήσεις, έμφυτοι κατά τα πρώτα ανθρώπινα Γένη, πάσχουσιν ατροφίαν κατά την περαιτέρω ανάπτυξιν των γενών και την υλικήν εξέλιξην των εξωτερικών αισθήσεων, η ανωτέρω αποκάλυψις επρί των τριών οφθαλμών δεν είναι απλή εικασία ή ενδεχομένη δυνατότης, αλλ' απλούστατα μία φάσις του νόμου της εξελίξεως, εν αποδεδειγμένον γεγονός. Ούτοι πλήρως κατανοούσι την έννοιαν της ακολούθου παραγράφου των σχολίων:-
“Υπήρχον ανθρώπινα πλάσματα με τέσσαρας βραχίονας κατά τας πρωίμους εκείνας ημέρας των Ερμαφροδίτων. Με μίαν κεφαλήν, αλλά με τρεις οφθαλμούς. Ηδύναντο να ίδωσιν “άμα πρόσσω και οπίσσω”. Ο Τρίτος Οφθαλμός ευρίσκετοα εις το όπισθεν μέρος της κεφαλής. Μίαν περιπόλησιν (=Κύκλον, Kalpa) βραδύτερον (δηλαδή μετά πάροδον μακροτάτου Χρόνου) – μετά τον χωρισμόν των φύλων – οι άνθρωποι πεσόντες εις την ύλην, ήρχισαν να αισθάνωνται θολόν τον πνευματικόν των οφθαλμόν. Και συνεχώς ο Τρίτος Οφθαλμός των ήρχισε να χάνη την ορατικήν του – των μελλόντων, των παρελθόντων, των αοράτων – δύναμιν... Οταν το Τέταρτον Γένος (= των Ατλαντίνων) έφθασεν εις το μέσον της εξελίξεως του, η Εσωτερική του Ορασις ήτο ανάγκη και πάλιν να αφυπνισθή, πράγμα το οποίον επετυγχάνετο δια τεχνητής επιρρώσεως, η μέθοδος της οποίας ήτο γνωστή εις τους παλαιούς Σοφούς. (Σημ. Η Εσωτερική Ορασις ηδύνατο εις το εξής να επιτευχθή μόνον δι' εξασκήσεως και Μυήσεως, εκτός εις τας περιπτώσεις των “φυσικών και εκ γενετής μάγων” - των “αλαφροϊσκιωτων και των μέντιουμ” της σήμερον). Ο Τρίτος Οφθαλμός ομοίως, λιθοποιηθείς, αμέσως εξηφανίσθη. Οι διπλοπρόσωποι κατέστησαν μονοπρόσωποι, και ο οφθαλμός απεσύρθη βαθέως εντός της κεφαλής, και είναι τώρα υπό την κόμην κεκαλυμμένος. Κατά τας περιόδους της ενέργειας του Εσωτερικού Ανθρώπου (κατά τας εκστάσεις και τα πνευματικά οράματα) ο Τρίτος ούτος Οφθαλμός εξογκούται και αναπτύσσεται. Ο Μεμυημένος τον βλέπει και τον αισθάνεται, και κανονίζει την δράσιν του αναλόγως. Ο αγνός Μαθητής δεν πρέπει να αισθάνεται φόβον κινδύνου. Αλλ' ο ακάθαρτος δεν θα δεχθή την βοήθειαν του Πνευματικού του Οφθαλμου...
“Δυστυχώς όχι. Ο Πνευματικός Οφθαλμός δεν υπάρχει πλέον δια την πλειονότητα της Ανθρωπότητος. Ο Τρίτος Οφθαλμός είναι νεκρός και δεν ενεργεί πλέον. Αλλ' αφήκεν εις την θέσιν του έναν μάρτυρα της υπάρξεως του. Και ο μάρτυς ούτος είναι ο λεγόμενος “Pineal” αδήν.
“Εν αρχή της εξελίξεως του Ανθρωπίνου Γένους, κάθε τάξις και οικογένεια των ζώντων ειδών ήτο Ερμαφρόδιτος και αντικειμενικώς μονόφθαλμος. Εις το ζώον - του οποίου η μορφή ήτο τόσον αιθέριος, όσον η του ανθρώπου, προτού ακόμη τα σώματα αμφοτέρων αρχίσουν ν' αναπτύσσουν “τα δερμάτινά των ενδύματα” δηλ. να εξελίσσουν εκ των έσωθεν προς τα έξω τα πυκνά στρώματα της φυσικής ουσίας ή ύλης με τον εσωτερικόν της φυσιολογικόν μηχανισμόν – ο Τρίτος Οφθαλμός ήτο αρχικώς, όπως και εις τον άνθρωπον, το μόνον ορών όργανον. Οι δύο φυσικοί εμπρόσθιοι οφθαλμοί μόνον ανεπτύχθησαν αργότερον τόσον εις το κτήνος, όσον και εις τον άνθρωπον, του οποίου το όργανον της φυσικής οράσεως ευρίσκετο, κατά την αρχήν του Τρίτου Γένους, εις την αυτήν θέσιν, εις την οποίαν ευρίσκεται εις μερικά εκ των τυφλών θηλαστικών, σήμερον, δηλαδή κάτωθεν ενός αδιαφανούς δέρματος.
“Ενώ ο Κυκλώπειος Οφθαλμός ήτο, και ακόμη είναι, εις τον άνθρωπον το όργανον της πνευματικής οράσεως, εις το ζώον ήτο το της αντικειμενικής οράσεως. Και ο οφθαλμός ούτος, αφού εξετέλεσε την λειτουργίαν του, αντικατεστάθη, εν τη πορεία της φυσικής εξελίξεως εκ του απλού προς το σύνθετον, υπό δύο οφθαλμών, και τοιουτοτρόπως εναποθηκεύθη και έμεινεν εν εφεδρεία υπό της Φύσεως, δια περαιτέρω χρήσιν κατά τους μελλοντικούς αιώνας”.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ Φ. ΧΑΛΑ
“Αι Εκπληκτικαί Αποκαλύψεις επί της Αρχαίας Ελλάδος της Ελένης Πετρόβνας Μπλαβάτσκη”
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ: Ν.Ε. ΠΡΕΑΡΗΣ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου