Θέλω να μη γνωρίζω τίποτα
και να μην ονειρεύομαι.
Μπορεί κανείς να με διδάξει να μην είμαι;
Μπορεί κανείς να με κάνει να ζω
χωρίς να συνεχίσω νάμαι ζωντανός;
Πως συνεχίζει το νερό;
Ποιος είναι τάχα ο ουρανός των λιθαριών;
Ακίνητη, μέχρι να σταματήσουν
οι αποδημίες το απόγειό τους
κι ύστερα να πετάξουν με τα βέλη τους
μέχρι το παγωμένο αρχιπέλαγος.
Ασάλευτη, με ζωή μυστική
σαν υποχθόνια πολιτεία
για να γλυστράν οι μέρες σα στάλες αδέσμευτες.
Τίποτα δεν καταστρέφεται
κι ούτε πεθαίνει
μέχρι την ανάστασή μας
μέχρι που να γυρίσει με τα βήματα
της νεκρής άνοιξης
αυτού που βρισκόταν χαμένο,
τελείως ακίνητο,
και που τώρα ανεβαίνει από το μη είναι
για να γίνει ένα ολάνθιστο κλωνί.
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΝΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΣΤΡΑΒΑΓΑΡΙΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ 1958
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ν.Α.ΔΑΜΙΑΝΟΣ
DAVE HOLE ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου