.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Για σένα...
που ήσουν κάποτε η ΜΙΑ...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για τη γιορτή σου

4 σχόλια:

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Ασε το κάποτε
και κοιτα το τωρα!

Παρείσακτος είπε...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΣΑΣ

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχουν στιγμές, που η ζωή χωρίζει δύο ανθρώπους, για να καταλάβουν και οι δύο, πόσο σημαντικός είναι ο ένας για τον άλλο. Ίσως...

"Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει,
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι,
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε,
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε."(Πάμπλο Νερούντα)

Πάντως, όπως και να χει, μακάρι, να μπορούσαμε όλοι ν' αφήσουμε το σημάδι μας σαν ΜΙΑ ή ΕΝΑΣ...
Όσο για το προηγούμενο σχόλιο, νομίζω, πως για να ζούμε το παρόν, πρέπει να τιμούμε το παρελθόν.
Καλή σας ημέρα (ΣΙΒΥΛΛΑ)

Παρείσακτος είπε...

ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΤΑΝ ΧΑΘΕΙ ΤΟ QUANTUM OF SOLACE. ΞΑΝΑΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΜΕ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ.
ΒΑΣΙΚΗ ΔΕ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥΣ.
ΑΝΕΥ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΘΑ 'ΛΕΓΕ ΚΙ Ο ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ.