Ρώτησε κάποιος τον Γ. για την πιθανότητα της μετενσάρκωσης και αν ήταν δυνατόν να πιστεύει κανείς σε περιπτώσεις επικοινωνίας με τους νεκρούς.
"Πολλά πράγματα είναι δυνατά", είπε ο Γ. "Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι το είναι του ανθρώπου, τόσο στη ζωή όσο και μετά το θάνατο, αν πραγματικά υπάρχει μετά το θάνατο, μπορεί να διαφέρει πολύ σε ποιότητα. Ο "άνθρωπος - μηχανή", που στην περίπτωσή του τα πάντα εξαρτώνται από έξωτερικές επιδράσεις, που στην περίπτωσή του τα πάντα συμβαίνουν, που τη μια στιγμή είναι αυτός, την άλλη κάποιος άλλος και λίγο αργότεερα κάποιος τρίτος, δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον: Θάβεται και αυτό είναι όλο. Το χώμα επιστρέφει στο χώμα. Αυτό ισχύει γι' αυτόν. Για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για κάποια μελλοντική ζωή, θα πρέπει να υπάρχει κάποια κρυστάλλωση, κάποια συγχώνευση των εσωτερικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, κάποια ανεξαρτησία από τις εξωτερικές επιδράσεις. Αν υπάρχει κάτι μέσα στον άνθρωπο ικανό να αντισταθεί στις εξωτερικές επιδράσεις, τότε αυτό το ίδιο ίσως μπορέσει να αντισταθεί στο θάνατο του υλικού σώματος. Αλλά σας ρωτάω: υπάρχει τίποτε που να μπορεί να αντισταθεί στο φυσικό θάνατο σ' έναν άνθρωπο που λιποθυμάει ή ξεχνάει τα πάντα όταν κόβει το δάχτυλό του; Αν υπάρχει κάτι σ' έναν άνθρωπο, αυτό μπορεί να επιζήσει. Αν δεν υπάρχει τίποτε τότε τίποτε δεν μπορεί να επιζήσει. Αλλά ακόμη κι αν επιζεί κάτι, το μέλλον του μπορεί να ποικίλλει πολύ. Σε ορισμένες περιπτώσεις πληρέστερης κρυστάλλωσης, ίσως να είναι δυνατόν μετά το θάνατο αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν "μετενσάρκωση" και σε άλλες περιπτώσεις, αυτό που ονομάζουν "ύπαρξη στον άλλο κόσμο". Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για τη συνέχιση της ζωής στο "αστρικό σώμα", ή με τη βοήθεια του "αστρικού σώματος". Ξέρετε τι σημαίνει η έκφραση "αστρικό σώμα". Αλλά τα συστήματα που γνωρίζετε και που χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση βεβαιώνουν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν "αστρικό σώμα". Αυτό είναι λάθος. Αυτό που μπορεί να ονομαστεί "αστρικό σώμα" δημιουργείται με τη συγχώνευση, δηλαδή με τρομερά σκληρή εσωτερική εργασία και πάλη. Ο άνθρωπος δεν γεννιέται με "αστρικό σώμα". Και ελάχιστοι είναι αυτοί που το αποκτούν. Αν σχηματιστεί, μπορεί να συνεχίσει να ζει μετά το θάνατό του υλικού σώματος και είναι δυνατόν να ξαναγεννηθεί σε άλλο σώμα. Αυτή είναι η "μετενσάρκωση". Αν δεν ξαναγεννηθεί, τότε, με την πάροδο του χρόνου, πεθαίνει κι αυτό. Δεν είναι αθάνατο, αλλά μπορεί να ζήσει για πολύ μετά το θάνατο του υλικού σώματος.
"Η συγχώνευση, η εσωτερική ενότητα, επιτυγχάνονται με την "τριβή", με την πάλη ανάμεσα στο "ναι" και στο "όχι" μέσα στον άνθρωπο. Αν ένας άνθρωπος ζει χωρίς εσωτερική πάλη, αν τα πάντα του συμβαίνουν χωρίς αυτός να αντιστέκεται, αν παρασύρεται από δω κι από κει όπως φυσάει ο άνεμος, τότε θα μείνει έτσι όπως είναι. Αλλά αν αρχίσει μια πάλη μέσα του και ιδιαίτερα αν, σ' αυτή την πάλη, ακολουθεί μια συγκεκριμένη γραμμή, τότε σιγά - σιγά, αρχίζουν να σχηματίζονται μέσα του ορισμένα μόνιμα χαρακτηριστικά. Αρχίζει να "κρυσταλλώνεται". Αλλά η κρυστάλλωση είναι δυνατόν να γίνει τόσο σε σωστή όσο και σε εσφαλμένη βάση. Η "τριβή", η πάλη ανάμεσα στο "ναι" και το "όχι" μπορεί κάλλιστα να γίνει πάνω σε εσφαλμένη βάση. Για παράδειγμα, μια φανατική πίστη σε κάποια ιδέα, ή ο "φόβος της αμαρτίας", μπορεί να προκαλέσουν μια τρομερά έντονη πάλη ανάμεσα στο "ναι"και στο "όχι" και ο άνθρωπος να κρυσταλλωθεί σ' αυτές τις βάσεις. Αλλά αυτό θα αποτελούσε στραβή, ατελή κρυστάλλωση. Ενας τέτοιος άνθρωπος δεν θα έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί περισσότερο. Για να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα, θα πρέπει πρώτα να διαλυθεί η κρυστάλλωση μέσα του και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τρομερές ταλαιπωρίες.
"Η κρυστάλλωση μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε βάση. Πάρτε για παράδειγμα ένα ληστή, ένα πραγματικά τέλειο, γνήσιο ληστή. Είχα γνωρίσει τέτοιους στον Καύκασο. Παραμονεύει, με το όπλο στο χέρι, πίσω από μια πέτρα, στην άκρη του δρόμου για οκτώ ώρες χωρίς να κουνηθεί. Θα μπορούσατε εσείς να το κάνετε αυτό; Ολη την ώρα, προσέξτε, γίνεται πάλη μέσα του. Διψάει, ζεσταίνεται και τον τσιμπάνε οι μύγες, αλλά αυτός στέκει ακίνητος. Πάρτε τώρα την περίπτωση ενός μοναχού. Φοβάται το διάβολο. Ολη νύχτα χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα και προσεύχεται. Ετσι επιτυγχάνεται η κρυστάλλωση. Με τέτοιους τρόπους, οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν μέσα τους τεράστια εσωτερική δύναμη. Μπορούν να αντέξουν σε βασανιστήρια. Μπορούν να επιτύχουν ό,τι θέλουν. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει τώρα μέσα τους κάτι το στερεό, κάτι το μόνιμο. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν αθάνατοι. Και τι μ' αυτό; Ενας άνθρωπος του είδους αυτού γίνεται ένα "αθάνατο πράγμα", αν και διατηρείται, καμιά φορά, μέσα του ένας ορισμένος βαθμός συνειδητότητας. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι, ακόμη κι αυτό, συμβαίνει πολύ σπάνια".
"Με ποιο τρόπο μπορεί κανείς να προκαλέσει μέσα του την πάλη ανάμεσα στο "ναι" και στο "όχι", ρώτησε κάποιος.
"Είναι απαραίτητη η θυσία" είπε ο Γ. "Χωρίς θυσία, δεν μπορεί να επιτευχθεί τίποτε. Και είναι ανάγκη να θυσιάσουμε κάτι που να μας είναι πολύτιμο εκείνη τη στιγμή, να θυσιάσουμε πολλά και να θυσιάσουμε για πολύ καιρό. Ομως όχι για πάντα. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε, γιατί συχνά δεν το καταλαβαίνουμε. Η θυσία είναι απαραίτητη μόνο όσο συντελείται η διαδικασία της κρυστάλλωσης. Οταν επιτευχθεί η κρυστάλλωση, δεν είναι πια απαραίτητες οι απαρνήσεις, οι στερήσεις και οι θυσίες. Τότε, μπορεί να έχει ο άνθρωπος ό,τι θελήσει. Δεν υπάρχουν πια νόμοι γι' αυτόν, αυτός ο ίδιος αποτελεί νόμο".
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΗΤΕΡ ΟΥΣΠΕΝΣΚΥ
"ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΣΤΟΥ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ)"
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ
ΕΙΡΗΝΗ ΜΠΑΣΚΟΥΤΑ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου