Γκουρτζίεφ
Η γη είναι ένα άσχημο μέρος στο Σύμπαν.
Θα σας δώσω λίγες ακόμα λεπτομέρειες για την Ακτίνα της Δημιουργίας που θα σας εξηγήσουν τι εννοώ. Είπα πριν, ότι θα έπρεπε να αρχίσουμε να μελετάμε τους θεμελιώδεις νόμους του σύμπαντος και είπα ότι οι δύο νόμοι που θα έπρεπε να μελετήσουμε είναι ο Νόμος του Τρία και ο Νόμος του Επτά και μετά ανέφερα και την αρχή της κλίμακας. Τώρα γνωρίζετε την αρχή αυτή και καταλαβαίνετε ότι δεν τα μελετάμε όλα στην ίδια κλίμακα. Αυτό είναι στην πραγματικότητα το πιο αδύνατο σημείο στην συνηθισμένη επιστήμη. Οι επιστήμονες προσπαθούν να μελετήσουν τα πάντα στην ίδια κλίμακα χωρίς να καταλαβαίνουν οτι δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Στην πράξη πρέπει να μάθουμε να μελετάμε τα διάφορα πράγματα σε διαφορετικές κλίμακες.
Πρέπει να επιστρέψουμε στο Νόμο του Τρία. Θα θυμάστε την εξήγηση που δόθηκε ότι όλα όσα συμβαίνουν είναι το αποτέλεσμα της δράσης τριών δυνάμεων και ότι δύο δυνάμεις από μόνες τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν κανένα αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσω να συνδέσω την ιδέα αυτή με την Ακτίνα της Δημιουργίας.
Το Απόλυτο είναι ο Κόσμος 1, διότι οι τρεις δυνάμεις σ' αυτό αποτελούν ένα. Με τη δική του θέληση και συνειδητότητα το Απόλυτο δημιουργεί κόσμους. Εκεί γίνονται όλα με πρόθεση και η καθεμία δύναμη σ' αυτό καταλαμβάνει την καθεμία θέση. Αυτό μας είναι ακατανόητο. Στον επόμενο Κόσμο, τον Κόσμο 3, υπάρχουν οι ίδιες τρεις δυνάμεις, μόνο που τώρα είναι χωρισμένες. Οι τρεις αυτές δυνάμεις ξαναδημιουργούν κόσμους από τους οποίους παίρνουμε έναν, αλλά αυτός ο Κόσμος 6 είναι διαφορετικός από τον Κόσμο 3 που βρίσκεται σε επαφή με το Απόλυτο, διότι είναι ήδη μηχανικός. Ο Κόσμος 6 έχει τρεις δυνάμεις από τον προηγούμενο κόσμο και τρεις δικές του. Ο επόμενος κόσμος, ο Κόσμος 12, έχει τρεις δυνάμεις από τον κόσμο δεύτερης τάξης, έξι από τον κόσμο τρίτης τάξης και τρεις δικές του. Ο επόμενος κόσμος, ο Κόσμος 24, έχει είκοσι τέσσερις δυνάμεις, όλλος μετά έχει σαράντα οκτώ δυνάμεις και ο τελευταίος ενενήντα έξι δυνάμεις.
Κόσμος 1 Απόλυτο 1
Κόσμος 3 Ολοι οι Κόσμοι 3
Κόσμος 6 Ολοι οι Ηλιοι 6 (3+3)
Κόσμος 12 Ηλιος 12 (3+6+3)
Κόσμος 24 Ολοι οι Πλανήτες 24 (3+6+12+3)
Κόσμος 48 Γη 48 (3+6+12+24+3)
Κόσμος 96 Σελήνη 96 (3+6+12+24+48+3)
Τα νούμερα αυτά αναφέρονται στον αριθμό των νόμων που διέπουν τον κάθε κόσμο. Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των νόμων τόσο δυσκολότερη είναι και η οποιαδήποτε αλλαγή. Για παράδειγμα ο άνθρωπος ζει πάνω στη γη, που βρίσκεται κάτω από σαράντα οκτώ νόμους. Αυτός ο ίδιος βρίσκεται κάτω από πολύ περισσότερους νόμους αλλά ακόμη και οι σαράντα οκτώ αυτοί νόμοι του δημιουργούν πολλές δυσκολίες να αλλάξει οτιδήποτε. Ευτυχώς οι νόμοι κάτω από τους οποίους ο άνθρωπος ζει δεν είναι όλοι υποχρεωτικοί γι' αυτόν κι έτσι μπορεί να ξεφύγει από μερικούς απ' αυτούς και η δυνατότητα που έχει για εξέλιξη, συνδέεται βασικα με το να ξεφύγει από ορισμένους νόμους. Σκαρφαλώνοντας και στο μαντρότοιχο της φυλακής, ο άνθρωπος ξεφεύγει από νόμους.
ΠΗΤΕΡ ΝΤ. ΟΥΣΠΕΝΣΚΥ
Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
Καταγραφή ομιλιών και ερωταποκρίσεων που
βασίζονται στη διδασκαλία του Γ. Ι. ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
***
Καστανέντα
Εδειξε το φαράγγι με μια κίνηση του χεριού.
“Το να μετατρέψεις όλο αυτό το μεγαλείο σε λογική δε σου προσφέρει τίποτε. Εδώ μας τριγυρίζει η ίδια η αιωνιότητα. Το να κοιτάς να την κάνεις μια κατανοητή ανοησία είναι και μικρό και καταστροφικό”.
Υερα επέμεινε να “δω” κι άλλο πρόσωπο από τους γνωστούς μου. Πρόσθεσε ότι μόλις τ' όραμα τέλειωνε να προσπαθήσω ν' ανοίξω μόνος μου τα μάτια μου και να ρίξω μια ματιά στο κοντινό περιβάλλον.
Πέτυχα να δω κι άλλο μανιτάρι, αλλά ενώ το πρώτο ήταν κίτρινωπό και μικρό, αυτό άσπριζε, ήταν πλατύτερο και στριφτό.
Μετά από μια μικρή ανάπαυλα, ο δον Χουάν με παρακίνησε να συνεχίζω να “καλώ” φίλους. Είπε πως ο σκοπός ήταν να “δω” όσο μπορούσα περισσότερες φορές για να σχηματιστεί μια κατευθυντήρια γραμμή για τα αισθήματά μου.
Κάλεσε τριάντα δύο πρόσωπα στη σειρά.
...Τελειώνοντας το κάλεσμα των τριάνταδύο προσώπων, κατάλαβα ότι είχα “δει” μια ποικιλία μανιταριού και λάμψεων, και πως ένιωθα απέναντί τους ποικίλα συναισθήματα, από τη γλυκιά απόλαυση μέχρι την έντονη απέχθεια.
Ο Δον Χουάν μου εξήγησε ότι οι άνθρωποι είναι γεμάτοι σχήματα που μπορεί να είναι επιθυμίες, προβλήματα, λύπες, έγνοιες, κλπ. Πρόσθεσε ότι μόνο ένας πολύ ισχυρός μάγος θα μπορούσε να ξεδιαλύνει τη σημασία αυτών των σχημάτων και θα 'πρεπε να 'μαι ικανοποιημένος βλέποντας το γενικό σχήμα των ανθρώπων.
Ημουν πολύ κουρασμένος. Υπήρχε πράγματι κάτι πολύ κουραστικό σ' αυτά τα παράξενα σχήματα. Ένιωθα γενικά αηδία. Δε μου άρεσαν. Μ' έκαναν να νιώθω παγιδευμένος και καταδικασμένος.
Ο Δον Χουάν με πρόσταξε να γράψω για να μου φύγει το αίσθημα της σκοτούρας. Και μετά από ένα μακρύ σιωπηλό διάλειμμα, όπου δεν έγραψα τίποτε, μου ζήτησε να καλέσω άτομα που θα διάλεγα ο ίδιος.
Μια νέα σειρά από μορφές παρουσιάστηκε. Τα σχήματά τους ήσαν ελκυστικά και γαλήνια. Ένιωθα κάποιο βαθύ αίσθημα ευτυχίας. Αναπηδούσαν σαν να αντιστεκόντουσαν στη γήινη βαρύτητα. Και μόνο το γεγονός ότι βρίσκονταν εκεί με ξεκούραζε.
Ανάμεσα στα πρόσωπα που διάλεξε ήταν κι ο μαθητευόμενός του, ο Ελίχιο. Οταν κάλεσα τ' όραμ του Ελίχιο, ένιωσα ένα τράνταγμα που με ξύπνησε. Ο Ελίχιο είχε ένα σχήμα μακρύ και λευκό που κυμάτιζε κι έμοιαζε να πηδάει καταπάνω μου. Ο Δον Χουάν εξήγησε ότι ο Ελίχιο ήταν ένας πολύ ταλαντούχος μαθητευόμενος κι αναμφίβολα θ' αντιλήφθηκε ότι κάποιος τον “κοίταζε”.
Μια άλλη εκλογή του Δον Χουάν ήταν ο Παμπλίτο, ο μαθητευόμενος του Δον Χενάρο. Το τράνταγμα που μου 'ριξε τ' όραμα του Παμπλίτο ήταν δυνατότερο απ' του Ελίχιο.
Ο Δον Χουάν γέλασε τόσο, που τον πήραν τα δάκρυα.
“Γιατί αυτοί εμφανίζονται αλλιώτικα;” ρώτησα.
“Εχουν περισσότερη προσωπική δύναμη”, απάντησε. “Οπως θα πρόσεξες, δεν πατούσαν στο έδαφος”.
“Τι τους έκανε τόσο ανάλαφρους; Μήπως γεννήθηκαν έτσι;”
“Ολοι μας γεννηθήκαμε έτσι ανάλαφροι κι ανάεροι, όμως γινόμαστε δέσμιοι της γης και καρφωμένοι. Εμείς κάνουμε έτσι τον εαυτό μας. Ετσι θα μπορούσαμε ίσως να πούμε ότι αυτοί εμφανίζονται διαφορετικά επειδή ζουν σαν πολεμιστές. Δεν είναι ωστόσο σημαντικό. Αυτό που αξίζει είναι ότι τώρα βρίσκεσαι στο τέλος. Κάλεσες σαράντα εφτά πρόσωπα, κι έτσι μένει ένα μόνο για να συμπληρωσεις τα αρχικά σαράντα οχτώ”.
Θυμήθηκα ότι πριν χρόνια μου 'χε πει, ενώ συζητούσαμε για μαγεία καλαμποκιού και θεοποίηση, ότι ο αριθμός των καλαμποκόσπορων που έχει κάθε μάγος είναι σαράντα οχτώ. Ποτέ δεν μου εξήγησε γιατί.
Τον ρώτησα πάλι: “Γιατί σαράντα οχτώ;”
“Το σαράντα οχτώ είναι ο αριθμός μας”, είπε. “Αυτός μας κάνει ανθρώπους. Δεν ξέρω γιατί. Μη σπαταλάς τη δύναμή σου σε ηλίθια ερωτήματα”.
Σηκώθηκε και τέντωσε χέρια και πόδια. Μου 'πε να κάνω το ίδιο. Πρόσεξα μόνο μια ανταύγεια φωτός στην ανατολή. Καθήσαμε πάλι. Έγειρε κι έφερε το στόμα του στ' αυτί μου.
“Το τελευταίο πρόσωπο που θα καλέσεις είναι ο Δον Χενάρο, ο πραγματικός Μακκόυ”, ψιθύρισε.
ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΔΥΝΑΜΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΕΡΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου