.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Παρασκευή 7 Μαΐου 2010

ΠΟΛΥΞΕΝΗ - ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Βρυκόλακες αλαλάζοντες και σιδηροπαγείς αύραι μου έφεραν χτες, περί το μεσονύκτιον, μεσουρανούντος του ηλίου της δικαιοσύνης, το μήνυμα του Ντάντε Γκαμπριέλ Ροσσέτη, του Isidore Ducasse και του Παναγή του Κουταλιανού. 
Η πίκρα μου στάθηκε μεγάλη! 
Μέχρι της στιγμής εκείνης επίστευα εις τα προφητικά οράματα των τορναδόρων, πρόσμενα τους χρησμούς των αλλοφρόνων ιππέων, προσδοκούσα τας μεταφυσικάς επεμβάσεις των αγαλμάτων. 
Με γαληνευε η ιδέα του πτώματός μου. 
Η μόνη μου χαρά ήτανε οι πλόκαμοι των μαλλιών της. 
Εσκυβα ευλαβικά και φιλούσα την άκρια των δακτύλων της. 
Παιδί ακόμα, στην δύσιν του ηλίου, έτρεχα ωσάν τρελός να προφτάσω να κλέψω, πριν νυχτώσει, τα λησμονημένα σκιάχτρα μέσ' απ' τα χωράφια. 
Και όμως την έχασα, μπορώ να πω μέσ' από τα χέρια μου, ωσάν να μην ήταν ποτές παρά ένα απατηλόν όραμα, παρά ένα κοινότατο σφυρί. 
Στη θέση της βρέθηκε μονάχα ένας καθρέπτης. 
Κι όταν έσκυψα να δω μέσα σ' αυτόν τον καθρέπτη, δεν είδ' άλλο τίποτες παρά μόνο δύο μικρά λιθάρια: 
το ένα ελέγετο Πολυξένη, και το άλλο, Πολυξένη επίσης.

2 σχόλια:

Pausanias είπε...

Αν και το σχόλιο είναι αναντίστοιχο του άρθρου,λυπάμαι γι' αυτό θα ήθελα απλά να σου μεταφέρω κάτι από προσωπική εμπειρία. Η ερμηνεία και απόδοση των μελετητών, ακόμη και των κλασσικών χρόνων είναι δυστυχώς σε πάρα πολλά πράγματα λανθασμένη μια και κρίνουν με γνώμονα τον καιρό τους και όχι το τότε. Ο καλύτερος τρόπος πάντα κατά την γνώμη μου είναι να μην μείνεις στα σχόλια τους αλλά να το ψάξεις μόνος σου μέσα από λεξικά όπως το Lidel-scott που είναι αξιόπιστο αλλά και άλλων. Ακόμη και νεώτερα υπάρχουν καλά αρκεί να τα κοιτάζεις συνδυαστικά και ξεφεύγοντας από το όλοι ξέρουν.
Μην ξεχνάς ότι οι λέξεις έχουν "πάθει" νοηματική επεξεργασία, δηλαδή από το συνολικό πέρασαν στο μερικό και από εκεί μετεξελίχθηκαν σε συγγενές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών τα διάφορα ιδιώματα όπως το κυπριακό για παράδειγμα.
Αυτό λοιπόν για τους Τιτάνες το λέει ο Ησίοδος που είναι παλαιότερος όλων των μελετητών που ανέφερες και που μάλλον ξέρει καλύτερα μια και την συγκεκριμένη ετοιμολόγηση την δίνει αυτός πρώτα στην Θεογονία.
Αυτό που σου είπα για το Εσσην δεν απέχει από τους Εσσαίους μια και το εσσήν αναφέρεται σε ιερείς του Απόλλωνα.Mάλιστα αν είναι σωστή η ετοιμολόγηση μου ότι είναι εν+σαόω τότε το έσσην σημαίνει οι σωτήρες που ταιριάζει με τα προλεγόμενα.

Παρείσακτος είπε...

ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΠΑΝΤΩΣ - ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ - ΤΟΣΟ Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ "ΤΟ ΤΟΝΑΛ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ". ΓΙ' ΑΥΤΟ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΡΕΙΠΙΑ. ΔΙΟΤΙ Η ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΤΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ.
Η ΜΟΝΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΝΑΤΕΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ.
ΕΥΧΑΡΙΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ