Εν δε τη ημέρα εκείνη εξελθών ο Ιησούς της οικίας εκάθητο παρά την θάλασσαν. και συνήχθησαν προς αυτόν όχλοι πολλοί, ώστε αυτόν εις πλοίον εμβάντα καθήσθαι, και πας ο όχλος επί τον αιγιαλόν ειστήκει. και ελάλησεν αυτοίς πολλά εν παραβολαίς λέγων. ιδού εξήλθεν ο σπείρων του σπείρειν. και εν τω σπείρειν αυτόν α μεν έπεσε παρά την οδόν, και ελθόντα τα πετεινά κατέφαγεν αυτά. άλλα δε έπεσεν επί τα πετρώδη, όπου ουκ είχε γν πολλήν, και ευθέως εξανέτειλε δια το μη έχειν βάθος γης, ηλίου δε ανατείλαντος εκαυματίσθη, και δια το μη έχειν ρίζαν εξηράνθη. άλλα δε έπεσεν επί τας ακάνθας, και ανέβησαν αι άκανθαι και απέπνιξαν αυτά. άλλα δε έπεσεν επί την γην την καλήν και εδίδου καρπόν ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
Και προσελθόντες οι μαθηταί είπον αυτώ. διατί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς. ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται. όστις γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται. όστις δε ουκ έχει, και ο έχει αρθήσεται απ' αυτού. δια τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσιν, ουδέ συνιούσι. και αναπληρούται αυτοίς η προφητεία Ησαϊου η λέγουσα. ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς. Υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί, ότι βλέπουσι, και τα ώτα υμών, ότι ακούουσιν. αμήν γαρ λέγω υμίν ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν α βλέπετε, και ουκ είδον, και ακούσαι α ακούετε, και ουκ ήκουσαν. υμείς ουν ακούσατε την παραβολήν του σπείραντος. παντός ακούοντος τον λόγον της βασιλείας και μη συνιέντος, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει το εσπαρμένον εν τη καρδία αυτού. ούτός εστίν ο παρά την οδόν σπαρείς. ο δε επί τα πετρώδη σπαρείς, ούτός εστίν ο τον λόγον ακούων και ευθύς μετά χαράς λαμβάνων αυτόν. ουκ έχει δε ρίζαν εν εαυτώ, αλλά πρόσκαιρος εστι, γενομένης δε θλίψεως ή διωγμού δια τον λόγον ευθύς σκανδαλίζεται. ο δε εις τας ακάνθας σπαρείς, ούτός εστίν ο τον λόγον ακούων, και η μέριμνα του αιώνος τούτου και η απάτη του πλούτου συμπνίγει τον λόγον, και άκαρπος γίνεται. ο δε επί την γην την καλήν σπαρείς, ούτός εστιν ο τον λόγον ακούων και συνιών. ος δη καρποφορεί και ποιεί ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου