Τούτ' η ζωή που δείχνει τόσο ωραία,
Σαν φυσαλίδα είναι, που σπάζει στον αέρα
Ως τη φυσούνε τα παιδιά που παίζουν
Κι εδώ κι εκεί τρελά την κυνηγούνε,
Και παντα ο πιο γρήγορος την πιάνει.
Μα κάπου δείχνει να 'χει δύναμη δικιά της
Σαν να 'χει πάνω της μάτι χρυσό δεμένο,
Στον άδειο χώρο όλο λικνίζεται με χάρη,
Γιατ' είναι βλέπεις ελαφριά σαν τον αγέρα.
Μόνο που λάμψη της και τόσο δεν κρατάει
Κι εκεί που τη θαυμάζουν, σαν μια σκέψη,
Ηρθ' απ' το τίποτα, στο τίποτα γυρνάει
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΛΚ. ΠΑΪΠΕΤΗΣ
Τα τραγούδια του κόσμου που αλλάζει
ΕΚΔΟΣΕΙΣ περί τεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου