.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

ΑΚΑΚΙΑ – PAPUS

Η ακακία, κατά τους Αποκρυφολόγους, είναι δένδρον μυστηριώδες, γνωστόν μόνον εις τους ικανούς να διδάξουν την απόρρητον γνώσιν. Αντιστοιχεί προς την μυρσίνην των αρχαίων μυστηρίων.
Είναι το σύμβολον της αφθαρσίας και της αθανασίας, το μόνον ίχνος ως λέγει η αποκρυφολογική παράδοσις, της κατά το φαινόμενον εξαφανισθείσης ζωής.
Ο Θεόφραστος και ο Πλίνιος περιγράφουν τα αρετάς του δένδρου τούτου και την χρησιμότητά του ξύλου του, εξαίροντες κυρίως “το πολύοπτον αυτού” ως και την ιδιότητα, κατά την οποίαν, “τμηθέν ευθύς χλωρόν γίνεται”.
Ο Ραγκών περί αυτού γράφει, ότι οι αρχαίοι κατά τας πενθίμους τελετάς των υποκατέστησαν δια της ακακίας όλα τα άλλα φυτά, διότι εφρόνουν ότι το φυτόν τούτο ήτο άφθαρτον και ουδεμίαν υφίστατο φθοράν εκ των προσβολών των εντόμων ή των άλλων ζώων.
Ο Πλίνιος προσθέτει, ότι το ξύλον του φυτού τούτου είναι μεγάλης διαρκείας και ότι δεν σήπεται εν τω ύδατι. Δια τούτο και εκλήθη υπό των Ελλήνων ερμηνευτών ξύλον άσηπτον.
Ως δε η έννοια της σήψεως στενώς συνεδέθη προς την του θανάτου, ούτω και η της αφθαρσίας προς την της ζωής. Διο εχρησιμοποιήθη η μεν αιώνιος ζωή ως συνώνυμος της αφθαρσίας, ο δε άφθαρτος και αμάραντος στέφανος ως στέφανος ζωής.
Ως ξύλον άσηπτον και συνεπώς άφθαρτον, η ακακία εταυτίσθη προς την έννοιαν της ζωής, διό και υπό των Αιγυπτίων αφιερώθη εις τον ήλιον, την καθαράν του φωτός ουσίαν, συγχέεται δ' ενίοτε και προς το σύμβολον της συνέσεως, την ελαίαν, και το εθνικόν σύμβολον της Κορέας το Yn-Yang.
Εν τω μυστικώ συστήματι της Ελευθέρας Τεκτονικής, εκ των ιδιοτήτων της, η ακακία έλαβε και τον συμβολισμόν της.
Ούτω, λ.χ. Κατέστη σύμβολον:
α. της αθανασίας της ψυχής, λόγω του αφθάρτου αυτής.
β. της αθωότητος, χάρις εις την λευκότητα του άνθους της, και
γ. του αληθώς πεφωτισμένου μύρτου, καθόσον, εις τον μη κατέχοντα την επιστήμην της ζωής, είναι αδύνατον να κατανοήση ποίον μυστήριον κρύπτεται υπό το δένδρον τούτο.
Δι' αυτόν η ακακία θα είναι λέξις ακατανόητος και θα παρομοιάζη προς την τεκτονικήν επιφώνησιν “Ουζαί” ήτις, κατά τινας ερμηνευτάς, είναι παραφθορά του είδους της ακακίας, το οποίον ωνομάσθη “γαζία”.

Papus [Dr. Gerard Encausse]
Τι Συμβολίζει Ο Μύθος του Χιράμ Εν τη Μασονία
Εκδόσεις ΔΙΟΝ
Το βιβλίο μεταφρασμένο στα Ελληνικά εκδόθηκε
πρώτη φορά στην Αλεξάνδρεια το 1932

Δεν υπάρχουν σχόλια: