Ο πρώτος μεταξύ των επιστημόνων, να εφελκήση την προσοχήν της ανθρωπότητος, επί του κοίλου της Γης, και της υπάρξεως εκεί ζωής και ανθρώπων, ήτο ο William Reed όστις το 1906, εδημοσίευσε, “The Phantom of the Poles”. Δεκατέσσερα έτη αργότερον, 1920, ο Marshall Gardner, ερευνών ανεξαρτήτως και προφανώς άνευ γνώσεως του έργου του Reed, εδημοσίευσε, “Ajourney to the Earth's Interior” - “Ταξίδιον εις το Εσωτερικόν της Γης” - εις το οποίον, πλην όσων ο Reed έδωσε, επρόσθεσε την ύπαρξιν κεντρικού ηλίου. Αμφότερα τα βιβλία ταύτα εβασίσθησαν εις τας ανακαλύψεις και ευρήματα εξερευνητών οίτινες, κατά καιρούς, ηρεύνησαν τους Πόλους.
Τω 1908 ο Williw George Emerson, εδημοσίευσε “The Smoky God” εις το οποίον περιέγραφε την εμπειρίαν του Olaf Jansen, όστις έζησεν εις το κοίλον της Γης επί δύο ολόκληρα έτη.
Σπουδαία και αποκαλυπτικά αν και τα τρία ταύτα βιβλία ήσαν, εν τούτοις αγνοήθησαν, ως φαντασιώδη, παρά της επιστήμης και ουδεμία σημασία εδόθη εις αυτά.
Τω 1947, ο Ναύαρχος Byrd, ηγούμενος Αμερικανικής αποστολής, προς εξερεύνησιν του Βορείου Πόλου, διείσδυσεν εις το κοίλον της Γης 1700 μίλια. Εννέα έτη αργότερον, 1956, ο ίδιος ηγούμενος άλλης επισήμου αποστολής εις τον Νότιον Πόλον, εισήλθεν εις το κοίλον της Γης 2300 μίλια.
Τα ευρήματα των αποστολών τούτων, κοσμο-ιστορικά αν και ήσαν, πάλιν ηγνοήθησαν παρά της επιστήμης ως επίσης, απεσιωπήθησαν παρά της Κυβερνήσεως των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τω 1959, ο F. Amado Giannini, εδημοσίευσε το “Worlds Beyond the Poles” - “Κόσμοι Πέραν των Πόλων” - εις το οποίον όχι μόνον επανέφερεν εις την δημοσιότητα τα ως άνω αλλά, επί πλέον, επιληφθείς ενεργώς του ραδιοφώνου διήγειρε το ενδιαφέρον του πολλού κόσμου επ' αυτών.
Το τι ο λαός τότε έμαθε ήτο:
1.Οτι η Γη, ως, πιθανώς, και οι άλλοι Πλανήται του Ηλιακού μας Συστήματος, έχουσι ανοίγματα εις τον Βόρειον και Νότιον Πόλον, άτινα επιτρέπουσιν ελευθέραν δίοδον μεταξύ των δύο πολικών άκρων. Τα ανοίγματα ταύτα είναι κοιλώδη, με μεγάλην βαθμιαίαν κλίσιν προς τα ένδω και έχουσι διάμετρον υπολογισμένην, δια την Γην εις 1.400 μίλια. (Gardner).
2.Οτι ο Μαγνητικός Πόλος δεν ευρίσκεται εις ωρισμένον συγκεντρωμένον σημείον, ως θα ήτο εάν η Γη ήτο στερεά, αλλ' εξαπλούται καθ' όλην την περιφέρειαν του κοιλώδους ανοίγματος, με αποτέλεσμα, όταν θελήση τις να πετάξη κατ' ευθείαν άνωθεν των Πόλεων, όταν φθάση εις το σημείον των 82 μοιρών γεωγραφικού πλάτους, η πηξίς χάνει την ισορροπίαν της, τανταλίζεται, γίνεται εκκεντρική και στρέφει προς τα κάτω. Ο εροπόρος τότε, είτε αλλάσσει κατεύθυνσιν, έως ότου η πηξίς του ευθυγραμμίσει ή εάν προχωρήση, ανεξαρτήτως της πηξίδος, χωρίς να το γνωρίζη, εισέρχεται εις το Κοίλον της Γης. Τούτο συνέβη εις τον Byrd. (Τα εμπορικά αεροσκάφη διέρχονται πέριξ του πολικού ανοίγματος και όχι κατ' ευθείαν άνωθεν αυτού, ανεξαρτήτως του τι διαφημίζουσιν ή νομίζουσι).
3.Οτι εις το κοίλον της Γης, υπάρχει κεντρικός ήλιος όστις φωτίζει διαρκώς με αποτέλεσμα εκεί να μην υπάρχει νυξ.
4.Εκ του ηλίου τούτου προέρχεται η θερμότης ήτις παρουσιάζεται εις τους αρκτικούς ανέμους, πέραν των 70 μοιρών γεωγραφικού πλάτους.
5.Πέριξ του χείλους του πολικού ανοίγματος, ως τα ύδατα ποταμών, εκ του εσωτερικού της Γης εκβάλλουσι, σχηματίζουσι τους “icebergs”, (επιπλέοντας όγκους πάγου) οίτινες, όταν αποσπώνται, δημιουργούσι τας πολικάς παλιρροίας.
6.Οτι το κλίμα εις το κοίλωμα τούτο της Γης είναι υποτροπικόν και παντός είδους βλάστησις φύεται εκεί. Τούτο ενδεικνύεται και εκ των έξω, όπου απέραντοι εκτάσεις πάγου σκεπάζονται από απορριφθέντα φύλλα ανθέων, εκ των ένδω.
7.Οτι άνθρωποι της επιφανείας της Γης εισήλθον εις το κοίλον της Γης, παρέμεινον εκεί, επ' αρκετόν διάστημα και αργότερον επιστρέψαντες διηγήθησαν το τι είδον.
8.το κοίλωμα τούτο της Γης υπολογίζεται εις διάμετρον 5.800 μιλίων ή και περισσότερον.
Εν όψει των τοιούτων γνώσεων, και της κοσμο-ιστορικής αυτών σπουδαιότητος, ο αναγνώστης, δικαίως διερωτάται: “Διατί η επιστήμη ήτις τόσον ανυπομονεί να ανακαλύψη το άγνωστον και το υπεκφεύγον αδρανεί ως προς την εξακρίβωσιν και αποδοχήν των ανωτέρω; Διατί η Κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών, κατόπιν όλης της δημοσιότητος ήτις εγένετο, δεν έδειξε το προσήκον προς αυτά ενδιαφέρον: Ησαν αι ανακαλύψεις του Ναυάρχου Byrd χιμαιρικαί – ανάξιαι προσοχής, ή η Κυβέρνησις, δια λόγους ουσιαστικής σκοπιμότητος τας αποσιωπά;”
Ως προς τον Byrd θα επανέλθωμεν. Το δεύτερον όμως, αν και αληθές, εν τούτοις υστερεί λογικής πειστικότητος και τούτο διότι οι Ρώσοι, πολύ πριν του Byrd, είχον επιληφθή του προκειμένου. Ο Aruoldo de Azevedo, εις την “Φυσικήν Γεωγραφίαν” του, λέγει ότι κάτωθεν των ποδών μας υπάρχει μυστηριώδης κόσμος, η ακτίς του οποίου εκτείνεται εις 6.290 χιλιόμετρα και ο οποίος κόσμος “τελείως άγνωστος, προκαλεί την έπαρσιν και ικανότητα των επιστημόνων”. Επι πλέον, προηγούμεναι ρωσικαί εξερευνήσεις, ως και αι ανακαλύψεις του Wilkins τω 1929, ως και του Bunger τω 1947, εις τον Νότιον Πόλον, έδωσαν εις αυτούς όλας τας αναγκαιούσας προς τούτο γνώσεις. Προς τι λοιπόν η αποσιώπησις αύτη; Η ταπεινή γνώμη του γράφοντος είναι ότι αύτη προέρχεται από ανάγκην πλέον ή σκοπιμότητα και αμφότεραι Αμερική και Ρωσία, ως πιθανώς, και άλλαι κυβερνήσεις επελήφθησαν ενεργώς του έργου της εξερευνήσεως και, αναμφιβόλως, εν πάση μυστικότητι, αλλά τα αποσταλλέντα αεροπλάνα είτε απέτυχον του σκοπού των, τη επεμβάσει υπερπλανητικών Δυνάμεων, ή εάν τανάπαλιν δεν επέστρεψαν.
(Είναι εν πράγμα του να ανακαλύψη τις τυχαίως μιαν απόκρυφον περιοχήν ή άλλο τι, και ακόμη να το εξερευνήση ανιδιοτελώς. Κάτι πολύ διάφορον, όμως, όταν, εν τη ανακαλύψει του, η ανθρωπίνη ιδιοτέλεια και πλεονεξία εισβάλλουσι, και με βλέμμα εκμεταλλεύσεως διορώσι τα ενδεχόμενα εξ αυτού πλεονεκτήματα και κέρδη.
Τούτο εξηγεί το πολλάκις επαναληφθέν, ως “μυστήριον”, παρ' ιδιωτών οίτινες, αφού ανεκάλυψαν όλως τυχαίως “κεκρυμμένους” θησαυρούς ή “απωλεσθέντα” μεταλωρυχεία, με πλουσίας “φλέβας” πολυτίμων μετάλλων, ιδίως χρυσού, όταν επιστρέψωσι εις αυτό με σκοπόν εκμεταλλεύσεως, η τοποθεσία του είτε έχει απωλεσθή και δεν ευρίσκεται, ή άλλως είναι όλως διάφορος απ' ό,τι πρότερον επαρουσιάζετο)
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ Σ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ
Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου