ΒΑΛΠΟΥΡΓΕΙΑ ΝΥΧΤΑ – ALEISTER CROWLEY

Ο ανεμοστρόβιλος του Αετού και του Λέοντα!

Το Δένδρο πάνω στο Βουνό της Σιών!

Ο γάμος της Αστρακτίδας και του Τρελού!

Το μυστικό Σαμπάθ των Αγίων του Θεού!

Ιππευσε το Σκουπόξυλο που είναι ο Θεός-στον-Ανθρωπο!

Σπιρούνισε τον αγριο Τράγο που το μυστικό όνομά του είναι Παν!

Μπροστά σ' αυτή τη ράβδο ο Ουρανός είναι μικρός.

Κάτω απ' τις οπλές αυτές τ' άστρα είναι της σκόνης οι πνοές!

Ξύπνα ψυχή μου! Ενα βήμα και ο χώρος γεφυρώνεται.

Ο χρόνος, σαν πεταλούδα, συνθλίβεται στο αριστερό σου χέρι,

Ενώ με το δεξί σου απλώνεις για ν' αδράξεις

Το δισκοπότηρο του Θεού, γέρνοντάς το στα χείλη σου;

Ιδέ! Όλες οι περιδινούμενες ακτίδες Φωτός ένας ιστός

Οπου οι παλίρροιες του Χρόνου υποχωρούν κι ανέρχονται,

Μια καρδιά που κτυπά την Αιώνια ένταση,

Τα άκρα που εξουδετερώνονται στο Τίποτα.

Το φως ριγεί μέσω του Φωτός, το αδράχτι της επιθυμίας,

Σταυρός πάνω σε Σταυρό Στοιχειακής Φωτιάς.

Η Ζωή κυκλώνει τη Ζωή, το Ρόδο ανθίζει ψηλά,

Και στο γάμο τους γίνονται Αγάπη.

Ιδέ! Σε κάθε δόρυ της Λαμπρότητας καίγεται ένας κόσομος

Περιστρεφόμενος, περιδινούμενος, κλαίγοντας δυνατά. Και συσπειρωμένος

Γύρω από κάθε κόσμο, περικλείοντας στην πορεία του,

Ο Ιερός Οφις, ο πατέρας της δύναμής του,

Ενεργός, ενεργοποιών, αυτοσυντήρητος,

Ανθρωπόκαρδος, Αετόφτερος, με χάιτη Λιονταριού,

Θριαμβεύοντας στην λαμπρότητα του καθώς τινάζει

Τα του Φοίνικα φτερά του σ' αθάνατες στάχτες

Εκ των οποίων μια νιφάδα, ένας σπόρος του πνεύματος που έχει υφανθεί,

Περιστεφει τον εαυτό της μπροστά, και δημιουργεί έναν ήλιο.

Φως που διαχέεται σε Φως, ένας απαστράπτων σπασμός

Της λαμπρότητας του Ουρανίου Τόξου που γεφυρώνει το κοσμικό χάσμα.

Το φώς κρυσταλλώνεται στη Ζωή και η Ζωή τελειοποιείται

Στο Φως, η άισθηση της μαγείας τους καταναλώνοντας

Το θαύμα της Αγάπης, και όλο το δέος

Της Ανάγκης ενοποιείται με τον ένα νόμο της Ελευθερίας.

Ενα τετράφυλλο λουλούδι Θεότητας, φύλο και καρπός

Και σπόρος και μπουμπούκι μιας λαμπρής ρίζας,

Διαλύοντας όλη την ουσία του ανθίσματός του

Στην έκσταση του ίδιου του του αρώματος.

Κάθε ίνα αυτού του φωτός μια αστρο-δέσμη

Οπου όλη η ύπαρξη αστράφτει στην πορεία της!

Ολα τα πράγματα που ζουν, μια μουσική και μια χορωδία,

Γελούν με τα σκιρτήματα εκείνης της διάπυρης φωτιάς.

Λαμπρά σημεία εκείνου του ηλιόφωτος, είναι μεθυσμένα απ'

Το κρασί της ίδιας τους της ενέργειας της αγάπης.

Τίποτα τόσο μικρό, τόσο βασικό, τόσο ατελές,

Μα να που χορεύει με μαγεμένα πόδια.

Κι όπου το Φως συναντά το Φως, όλες οι αγάπες συνδυάζονται:

Ιδού ο Θεός, οι πιστοί, ο βωμός.

Καθένας περιέχοντας τη μοναδική ψυχή του

Και συνάμα κέντρο και πηγή του όλου.

Καθένας τελειοποιείται στο δικό του παθιασμένο ρόλο,

Καθένας η περιφέρεια, και καθείς η καρδία!

Πάντοτε το τρία στο ένα είναι πλεγμένα,

Πάντοε το Ενα στα Τρία ανυπέρβλητα δεμένο

Η ουσία τους στο Κεντρικό Πνεύμα εξακοντίζεται

Κι έτσι εκσφενδονίζεται ένας αδιάφθορος κόσμος,

Από Εκείνο που, κατανοώντας σε μια ενότητα

Την Συμπαντική έκσταση της ψυχής Του,

Κατοικεί πέρα από τη δική Του φωτεινότητα

Μακριά από την άφθαρτη θέση Του,

Υποστηρίζοντάς το παν, με χέρι που το ξίφος του λαμπυρίζει.

Με κάθε λάμψη μια νέα φτερωτή Ψυχή των Πραγμάτων.

Παρατηρώντας το παν, με μάτια που οι λάμψεις τους πλημμυρίζουν

Μ' αίμα τις φλέβες του ίδιου τους του σύμπαντος.

Απορροφώντας το παν, καθ' ένα από τα μυριάδες στόματα διάπυρο

Για να προφέρει το άρρητο Όνομα

Που καλεί όλες τις ψυχές, μεγάλες και μικρές,

Στην αφάνταστη γαμήλια γιορτή.

Και στην ίδα την μετάληψη αφυπνίζεται

Η ουσία τους με μια μονάχα Λέξη.

Αυτό το Παν, αυτός ο Κύριος του Παντός, κατοικεί

Πίσω από τον απεριόριστο χείμαρρο των ρευμάτων Του,

Στη σιγή κάθε πράξης, ή λέξης, ή σκέψης

Ωστε είτε δεν το ονομάζουμε είτε Το λέμε Τίποτα.

Αυτή είναι η Αλήθεια πίσω από το ψέμα που καλείται Θεός.

Αυτό κηλιδώνει τους ουρανούς και ζει μέσα στον τρελό.

Αυτό είναι το κέντρο όλων των σφαιρών, η φλόγα

Στους ανθρώπους και τα άστρα, η ψυχή πίσω απ' το Όνομα,

Η πηγή της Ζωής, ο Αξονας του Τροχού

Που τα πάντα κινεί κι όμως είναι το Ενα που είναι ακίνητο.

Μην Το λατρεύεις, γιατί σε λατρεύει Εκείνο,

Τη σκιώδη μορφή της αιωνιότητάς Του.

Ανόρθωσε τον εαυτό σου! Εσο δυνατός για να σπάσεις τα δεσμά σου!

Ιδέ! Το αναστημά σου θα ξεπεράσει τ' άστρα.

ALEISTER CROWLEY

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΡΑΘΙΑ

ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ