ΚΕΤΕΡ – ISRAEL REGARDIE

Για να συνειδητοποιήσει τον εαυτό του, ή για να αυτοπροσδιοριστεί, το Αϊν (βλέπε    ΑΪΝ – ISRAEL REGARDIE) γίνεται Αϊν Σοφ (Απειρο) και στη συνέχεια Αϊν Σοφ Αούρ, το Απόλυτο Απεριόριστο Φως (το Νταϊβαπρακρίτι των Βεντατιστών Βραχμάνων και το Αντι-Μπούντα ή Αμιτάμπα των βουδιστών) το οποίο τότε συστέλλεται (Τσιμτσούμ, σύμφωνα με το Ζοχάρ) και συγκεντρώνεεται σε ένα κεντρικό χωρίς διαστάσεις Σημείο – το Κέτερ, το Στέμμα, το οποίο αποτελεί την πρώτη Σεφίρα του Δέντρου της Ζωής.

Η ίδια ιδέα εκφράστηκε και με έναν άλλο τρόπο. Μέσα στην κατάσταση της αφηρημένης αρνητικότητας, οι Στροβιλιζόμενες Δυνάμεις (Ρασίς Χα Γκιλγκολίμ) προμηνύουν την πρώτη εκδήλωση του Αρχέγονου Σημείου (Νεκουντά Ρισονά), το οποίο γίνεται η πρωταρχική ρίζα από όπου εκπορεύεται καθετί άλλο. Το Κέτερ είναι η ανεξιχνίαστη Μονάδα, η ρίζα όλων των πραγμάτων, που οριζεται από τον Λάιμπνιτζ – αναφορικά με την τελική φύση των φυσικών πραγμάτων και την έσχατη ενότητα της συνείδησης – σαν ένα μεταφυσικό σημείο, ένα κέντρο πνευματικής ενέργειας, αόρατο και χωρίς έκταση, γεμάτο ακατάπαυστη ζωή, δραστηριότητα και δύναμη. Είναι το πρωτότυπο οτιδήποτε πνευματικού και πραγματικά, καθετί άλλου που υπάρχει στον κόσμο.

Σχετικά με αυτό ο αναγνώστης καλά θα κάνει να κρατήσει στο νου του το ακόλουθο απόσπασμα από το Μυστηριώδες Σύμπαν, όπου ο σερ Τζέιμς Τζινς γράφει:

«Τούτο αποδεικνύει πως ένα ηλεκτρόνιο θα πρέπει, κατά κάποιο τρόπο τουλάχιστον, να καταλαμβάνει όλο το διάστημα... Εκείνοι (ο Φαραντέι και ο Μάξγουελ) απεικόνισαν ένα ηλεκτρισμένο μόριο... το οποίο εξαπέστειλε... «γραμμές δύναμης» μέσα σε όλο το διάστημα.

Οι Καββαλιστές θεώρησαν δεδομένα δέκα Σεφιρόθ, επειδή γι’ αυτούς το δέκα ήταν τέλειος αριθμός, ο οποίος περιλάμβανε κάθε ψηφίο χωρίς επανάληψη και περιείχε τη συνολική ουσία όλων των αριθμών. Ο Ισαάκ Μάγιερς γράφει ότι το 0-1 καταλήγει στο 1-0 και ο Κορντοβέρο στο Παρντίς Ριμονίμ μονολογεί: «Ο αριθμός δέκα περικλείει όλους τους αριθμούς. Δεν υπάρχει άλλος αριθμός έξω από αυτόν, επειδή ό,τι είναι πέρα από το δέκα επιστρέφει ξανά στις μονάδες».

Το Κέτερ, το Στέμμα, είναι η πρώτη Σεφίρα. Σαν πρώτη Αιτία ή Δημιουργός αποκαλείται επίσης Μακροπρόσωπος, ή Μεγάλη Οψη, στο Ζοχάρ. Ο αριθμός Ενα έχει καθοριστεί από το Θέωνα το Σμυρναίο σαν «η αρχή και το στοιχείο των αριθμών, το οποίο – παρόλο που πολλαπλασιάζεται, ελαττώνεται με αφαίρεση, το ίδιο στερείται κάθε αριθμού – παραμένει σταθερό και καθορισμένο». Οι Πυθαγόριοι έλεγαν ότι η Μονάδα είναι η αρχή όλων των πραγμάτων, ενώ της απέδωσαν, σύμφωνα με τον Πλώτιο τα ονόματα του Θεού και τη θεώρησαν Πρώτη ανάμεσα σε όλα τα πράγματα, Δημιουργό όλων των πραγμάτων. Είναι η πηγή των Ιδεών.

Η δογματική Καββάλα αντιστοιχεί σε κάθε Σεφίρα διάφορες διάνοιες, που αποκαλούνται Θεοί, Ντγιαν Τσόχαν, Αγγελοι, Πνεύματα κλπ., επειδή όλο το σύμπαν, σύμφωνα με αυτή τη φιλοσοφία, καθοδηγείται και εμψυχώνεται από ολόκληρες ιεραρχίες αισθανόμενων όντων, καθένα από τα οποία έχει μια ιδιαίτερη λειτουργία και αποστολή και που διφέρουν ανάλογα με το βαθμό και την κατάσταση συνείδησης και διάνοιας. Δεν υπάρχει παρά μια αόρατη και απόλυτη συνείδηση που διαπερνάει κάθε μόριο και απειροστό σημείο του εκδηλωμένου σύμπαντος, του Διαστήματος. Αλλά η πρώτη του διαφοροποίηση, λόγω εκπόρευσης ή αντανάκλασης, είναι καθαρά πνευματική και εκδηλώνει έναν αριθμό «όντων» που μπορούμε να αποκαλέσουμε Θεούς, η συνείδηση των οποίων είναι τέτοιας απεριόριστης και μεγαλειώδους φύσης, ώστε υπερβαίνουν την αντίληψή μας. Κατά μια άποψη, οι «Θεοί» είναι οι δυνάμεις της Φύσης. Τα «Ονόματά» τους είναι οι νόμοι της φύσης. Κατά συνέπεια είναι αιώνιοι, πανταχού παρόντες και παντοδύναμοι – ωστόσο, μόνο για τον κύκλο του χρόνου, όσο άπειρος κι αν είναι αυτός, στον οποίο εκδηλώνονται ή προβάλλονται.

Τα ονόματα των Θεών είναι σημαντικά, επειδή, κατά τη μαγική διδασκαλία, η γνώση του ονόματος μια διάνοιας προσδίδει αυτόματα έναν ιδιαίτερο έλεγχο επάνω της. Ο καθηγητής Γ. Μ. Φλίντερς Πετριέ (W. M. Flinders Petrie), στη μικρή πραγματεία του σχετικά με τη Θρησκεία της Αρχαίας Αιγύπτου, δηλώνει ότι «η γνώση του ονόματος ήταν αιτία να παραδώσει τα όπλα ο κάτοχός του».

Στο Στέμμα, στο πρώτο ψηφίο, αποδίδεται το Θεϊκό όνομα ενεγιέχ, που μεταφράζεται «Εγώ θα είμαι», υποδηλώνοντας καθοριστικά ότι το σχήμα της Φύσης δεν είναι στατικό, ούτε είναι ένα σύστημα ύπαρξης όπου οι δημιουργικές πράξεις έχουν προ πολλού τελειώσει, αλλά είναι ζωντανό, προοδευτικό, συνε΄χως δημιουργούμενο. Εδώ αποδίδεται ο Αιγυπτιακός Θεός Φθα, ο οποίος – πάλι σύμφωνα με τον καθηγητή Φλίντερς Πετριέ – ήταν ένας από τους αφηρημένους Θεούς (σε αντιδιαστολή με τους ανθρώπινους ή κοσμικούς) και δημιουργός του κοσμικού αυγού. Ταιριάζει επίσης ο Αμων-Ρα (με τον οποίο ταυτίστηκε ο Οσιρις) ο βασιλιάς των Θεών και «Κύριος των Θρόνων του Κόσμου». Το ελληνικό αντίστοιχο είναι ο Ζευς – γνωστός στη Ρωμαϊκή Θεογονία σαν Γιούπιτερ (Jupiter) – ο μεγαλύτερος των Ολυμπίων Θεών, που γενικά παρουσιάζεται σαν Παντοδύναμος Πατέρας και βασιλιάς Θεών και Ανθρώπων. Οι Ρωμαίοι λάτρευαν το γιούπιτερ σαν Κύριο του Ουρανού, ανώτερο και δυνατότερο μεταξύ των Θεών και τον ονόμασαν Αριστο και Υψιστο. Στην ινδική παράδοση είναι ο Μπράχμα ο δημιουργός, από τον οποίο εκπορεύτηκαν οι επτά Πραγιαπάτι (Prajapati) – τα δικά μας επτά κατώτερα Σεφιρόθ – και που με δική του εντολή αποτελείωσαν τη δημιουργία του κόσμου.

Το διαμάντι αποδίδεται στο Κέτερ, επειδή είναι το πιο μόνιμο και ακτινοβόλο από τους πολύτιμους λίθους. Επίσης, για διάφορους λόγους, οι αρχαίοι αντιστοιχησαν τον Κύκνο σε αυτό τον αριθμό. Οι μύθοι όλου του κόσμου θεωρούν τον Κύκνο (Χάνσα) γάλα ανακατεμένο με νερό, εκείνος τα ξεχώριζε, πίνοντας το γάλα ανακατεμένο με νερό – ήθελαν προφανώς να δείξουν την υπερβατική σοφία του. Το Γεράκι αντιστοιχεί επίσης σε αυτή τη Σεφίρα. Αν σκεφτούμε ότι το Κέτερ είναι η Μονάδα, η ατομική θεώρηση, μπορούμε να καταλάβουμε ότι το Γεράκι αποδίδεται εεδώ λόγω της συνήθειάς του να παραμένει ακίνητο στον αέρα και να παρατηρεί τη γη από το γαλανό αιθέρα, βλέποντας τα πάντα με απόλυτα αποσπασμένο βλέμμα.

Το άμπαρο αυτό το σπανιότατο και πολυτιμότερο από όλα τα αρώματα – παρόλο που το ίδιο δεν έχει πολύ άρωμα, θεωρείται ανεκτίμητο σαν βάση σύνθεσης αρωμάτων, επειδή τα αναδεικνύει κατά τον καλύτερο τρόπο όταν αναμιχθεί μαζί τους – βρίσκει τη θέση του σε αυτή την κατηγορία ιδεών. Το χρώμα που αποδίδεται στο Κέτερ είναι το Λευκό και η αντιστοιχία στα Ταρώ είναι οι τέσσερις Ασοι. Στο Σέφερ Γετσιρά αποκαλείται: «Η Θαυμαστή ή Κρυμμένη Διάνοια».

Σύμφωμα με τα Σχόλια στα Δέκα Σεφιρόθ του ραβίνου Αζαριήλ, κάθε Σεφίρα έχει τρεις διακριτικές ποιότητες. Πρώτο, έχει τη δική της σεφιροθική λειτουργία, που ήδη περιγράφτηκε. Δεύτερο, είναι δεκτική ως προς τα προηγούμενα Σεφιρόθ, ή, στην περίπτωση του Κέτερ, ως προς το Ανεκδήλωτο. Και τρίτο, μεταβιβάζει τη δική της φύση και ό,τι δέχτηκε από επάνω στα κατώτερα Σεφιρόθ.

ISRAEL REGARDIE

Η ΚΑΒΒΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΗΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΝΤΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ