Το Μαστίγιο, το Στιλέτο και η Αλυσίδα αντιπροσωπεύουν τις τρεις αλχημικές αρχές του Θείου, του Υδραργύρου και του Αλατος.
Αυτές δεν έχουν σχέση με τις ομώνυμες ουσίες που ξέρουμε. Συμβολίζουν “αρχές”, των οποίων τη δράση οι χημικοί έχουν βρει πιο βολικό να εξηγούν με άλλους τρόπους. Το Θείο αντιπροσωπεύει την ενέργεια των πραγμάτων, ο Υδράργυρος τη ρευστότητα τους και το Αλας τη στερεότητά τους. Αναλογούν στη Φωτιά, τον Αέρα και το Νερό σημαίνουν όμως περισσότερα από αυτά, επειδή αντιπροσωπεύουν κάτι βαθύτερο, λεπτότερο και ταυτόχρονα, πιο αληθινά ενεργό.
Μια σχεδόν ακριβής αναλογία τους δίνεται από τις τρεις Γκούνα των Ινδουϊστών: Σάτβα, Ράτζας και τάμας. Σάτβα είναι ο Υδράργυρος, ισόμετρος, ήρεμος, καθαρός. Ράτζας είναι το Θείο, ενεργό, ευερέθιστο, ακόμη και άγριο. Τάμας είναι το Αλας, πυκνό, αδρανές, βαρύ, σκοτεινό. (Στην Μπαγκαβάντ Γκιτά υπάρχει εκτενής περιγραφή αυτών των τριών Γκούνα).
Η Ινδουϊστική φιλοσοφία, όμως, έχει καταληφθεί τόσο πολύ με την κύρια ιδέα ότι μόνο το Απόλυτο αξίζει, ώστε τείνει να θεωρεί αυτές τις γκούνα (ακόμη και τη Σάτβα) σαν κακές. Αυτή η άποψη είναι σωστή, αλλά μόνο αν την εξετάσουμε από επάνω. Και προτιμάμε, αν πραγματικά είμαστε σοφοί, να αποφύγουμε αυτό το διαρκή θρήνο που χαρακτηρίζει τη σκέψη της Ινδικής χερσονήσου: “Τα πάντα είναι θλίψη” κλπ. Αποδεχόμενοι τη διδασκαλία τους για τις δύο φάσεις του Απόλυτου, πρέπει, αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς, να κατατάξουμε τις δύο φάσεις μαζί, είτε σαν καλές, είτε σαν κακές. Εάν η μια είναι καλή και η άλλη κακή, τότε ξαναγυρίζουμε πίσω σε εκείνο το δυισμό, που για να τον αποφύγουμε επινοήσαμε το Απόλυτο.
Η Χριστιανική ιδέα ότι η αμαρτία αξίζει επειδή η σωτηρία αξίζει πολύ περισσότερο και ότι η λύτρωση είναι τόσο υπέροχη ώστε άξιζε να χαθεί η αθωότητα, είνα περισσότερο ικανοποιητική.
Ο Αγ. Παύλος λέει: “Όπου αφθονεί η αμαρτία, εκεί αφθονεί πολύ περισσότερο η χάρη. Θα κάνουμε λοιπόν το κακό, για να έρθει το καλό; Θεός φυλάξει”. Αλλά (είναι σαφές) αυτό ακριβώς έκανε ο Ιδιος ο Θεός. Διαφορετικά γιατί δημιούργησε το Σατανά με το σπέρμα της “πτώσης” μέσα του;
Αντί να καταδικάζουμε ολοκληρωτικά τις τρεις προαναφερθείσες αρχές, θα πρέπει να τις θεωρήσουμε σαν μέρη ενός ιερού μυστηρίου. Αυτή η θεώρηση του Μαστιγίου, του Στιλέτου και της Αλυσίδας υπαινίσσεται το μυστήριο της τιμωρίας.
Το Μαστίγιο είναι το Θείο: διεγείρει τη νωθρή μας φύση. Και μπορεί επιπλέον να χρησιμοποιηθεί σαν όργανο επανόρθωσης τιμωρώντας τις ανύπαρκτες ορέξεις μας. Εφαρμόζεται στη Νεφές, στη Ζωώδη Ψυχή, στις φυσικές επιθυμίες.
Το Στιλέτο είναι ο Υδράργυρος: χρησιμοποιείται για να ελαττώνει την πολύ υψηλή θερμοκρασία, με την πρόκληση αιμορραγίας. Και είναι αυτό το όπλο που βυθίζεται στο πλευρό ή την καρδιά του Μάγου, για να γεμίσει το Ιερό Κύπελλο. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζονται εκείνες οι δυνάμεις που βρίσκονται ανάμεσα στις ορέξεις και τη λογική μας.
Η Αλυσίδα είναι το Αλας: χρησιμεύει για να δένει τις περιπλανώμενες σκέψεις. Και γι' αυτό το λόγο τοποθετείται γύρω από το λαιμό του Μάγου, εκεί όπου βρίσκεται το Ντάατ.
Αυτά τα όργανα μας θυμίζουν πόνο, θάνατο και δουλεία. Οι μελετητές του ευαγγελίου ας θυμηθούν ότι αυτά τα τρία χρησιμοποιήθηκαν στα πάθη του Χριστού, όπου όμως το στιλέτο αντικαταστάθηκε με τα καρφιά.
Η λαβή του Μαστιγίου πρέπει να είναι σιδερένια. Πρέπει να έχει εννέα πλεξίδες από λεπτό χάλκινο σύρμα, όπου στην καθεμία είναι δεμένα κομματάκια μόλυβδου. Ο σίδηρος συμβολίζει την αυτστηρότητα, ο χαλκός την αγάπη και ο μόλυβδος τη σοβαρότητα.
Το Στιλέτο κατασκευάζεται από ατσάλι διάστικτο με χρυσό. Η λαβή του είναι επίσης από χρυσό.
Η αλυσίδα είναι από μαλακό σίδηρο. Έχει 333 κρίκους.
Είναι φανερός τώρα ο λόγος που αυτά τα τρία τοποθετούνται γύρω από τη φιάλη καθαρού κρυστάλλου, στην οποία φυλάσσεται το Ιερό Ελαιο.
Το Μαστίγιο διατηρεί σε εγρήγορση την πνευματική ανάταση. Το Στιλέτο εκφράζει την αποφασιστικότητα να θυσιαστούν τα πάντα. Και η Αλυσίδα εμποδίζει την απομάκρυνση από το σκοπό.
ALEISTER CROWLEY
ΒΙΒΛΙΟ ΤΕΣΣΕΡΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΟΝΤΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου