Ο Ερημίτης. – JESOEL. - BONUM. -
Η λυχνία, η χλαμύς και η ράβδος του μάγου. - Προφητεία και διαίσθησις. - Ασφάλεια και σταθερότης του μεμυημένου εν μέσω κινδύνων. - Ενάσκησις της μαγικής δυνάμεως. -
Μεμυημένος είναι εκείνος όστις κατέχει την λυχνίαν του Τρισμεγίστου, την χλαμύδα του Απολλωνίου και την ράβδον των πατριαρχών.
Η λυχνία του Τρισμεγίστου, είναι η λογική φωτιζομένη υπό της Επιστήμης, η χλαμύς του Απολλωνίου είναι η πλήρης και απόλυτος κυριαρχία του εαυτού μας, ήτις απομονώνει τον σοφόν από των ενστικτωδών ρευμάτων, η δε ράβδος των πατριαρχών, συμβολίζει την υποστήριξιν των αιωνίων και αποκρύφων δυνάμεων της φύσεως.
Η λυχνία του Τρισμεγίστου, φωτίζει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, καταδεικνύει άνευ πέπλου την εσωτέραν συνείδησιν των ανθρώπων. Η λυχνία λάμπει δια τριπλής φλογός, η χλαμύς διαπλούται εις τρία, και η ράβδος διαμοιράζεται εις τρία τεμάχια.
Ο αριθμός εννέα, απεικονίζει τας θείας ανακλάσεις: εκφράζει την θείαν ιδέαν εν όλη αυτής τη αφηρημένη εννοία, αλλ' εκφαζει ωσαύτως και την πολυτέλειαν εν τη πίστει και συνεπώς την δεισιδαιμονίαν και την ειδωλολατρείαν.
Δια τούτο ο ερμής εχαρακτήρηασε τον αριθμόν τούτον ως αναγόμενον εις την μύησιν, διότι ο μεμυημένος είναι κυρίαρχος της δεισιδιαμονίας και μόνος αυτός δύναται να βαδίση εν τη σκοτία στηριζόμενος επί της ράβδου του, περιβεβλημένος την χλαμύδαν του και φωτιζόμενος δια της λυχνίας του.
Η λογική εδόθη εις όλους τους ανθρώπους, αλλ' όλοι δεν γνωρίζουν να κάμουν χρήσιν αυτής, είναι ολόκληρος επιστήμη την οποίαν δέον να εκμάθη τις. Η ελευθερία είναι δώρον δι' όλους, αλλ' όλοι δεν είναι ελεύθεροι, είναι δικαίωμα το οποίον πρέπει να αποκτήσωσι. Η δύναμις προσφέρεται εις όλους, αλλ' όλοι δεν γνωρίζουν να βασίσωσιν επ' αυτής τας ενεργείας των, είναι μια ικανότης της οποίας δέον να καταστώσι κύριοι.
Εις ουδέν αποτέλεσμα φθάνωμεν εάν δεν καταβάλωμεν προσπαθείας πλείονας της μιας. Πεπρωμένον του ανθρώπου είναι να πλουτίζη εξ εκείνου το οποίον δια του κόπου του κερδίζει. Να αποκτά είτα την δόξαν και την χαράν να διαμοιράζη.
Η μαγιακή επιστήμη εκαλείτο άλλοτε ιερατική τέχνη και βασιλική τέχνη, διότι η μύησις προσέδιδεν εις τον σοφόν το μέσον δια να ηγεμονεύη επί των ψυχών και των θελήσεων.
Η μαντική είναι ωσαύτως εν των προνομίων του μύστου, αποτελεί δε την γνώσιν των αποτελεσμάτων εκ των αιτίων και την επιστήμην της εφαρμογής του παγκοσμίου δόγματος της αναλογίας.
Αι ανθρώπιναι πράξεις δεν καταγράφονται μόνον εν τω αστρικώ φωτί, αλλ' αφήνουσι επίσης τα ίχνη των επί του προσώπου, μεταβάλλουσι την στάσιν και το βάδισμα, τον ήχον της φωνής και το βλέμμα. Εκαστος λοιπόν άνθρωπος φέρει μεθ' εαυτού την ιστορίαν του, ευκόλως αναγνώσιμον δια τον μεμυημένον. Αλλά το μέλλον δεν είναι παρά συνέπεια και αποτέλεσμα του παρελθόντος, αι δε απροσδόκητοι περιστάσεις κατ' ουδέν μεταβάλλουσι τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Είναι δυνατόν επομένως να προείπη τις το μέλλον ενός ανθρώπου. Δύναται να κρίνη περί ολοκλήρου βίου, εκ μιας απλής κινήσεως, μία δε μόνη αδεξιότης προλέγει σειράν ολόκληρον ατυχημάτων. Ο Καίσαρ εδολοφονήθη διότι εκοκκίνιζε επειδή ήτο φαλακρός, ο Ναπολέων απέθανεν εις την Αγ. Ελένην διότι ηγάπα την ποίησιν του OSSIAN, ο Λουδοβίκος – Φίλιππος έχασε τον θρόνον διότι έφερε μιαν ομβρέλλαν! Ταύτα είναι παράδοξα δια τον πολύν κόσμον, ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται τας αποκρύφους σχέσεις των πραγμάτων, αλλ' είναι λογικώτατα δια τον μεμυημένον, όστις τα πάντα αντιλαμβάνεται και επ' ουδενός εκπλήσσεται.
Η μύησις προασπίζει τον άνθρωπον από τα σφαλερά φώτα της μυστικοπαθείας, δίδει εις την ανθρωπίνην λογίκήν την σχετικήν τάυτης αξίαν και την ατίστοιχον δόσιν αλάθητου, ανάγουσα αυτήν εις την υπερτάτην λογικήν δια της αλύσσου της αναλογίας.
Ο μεμυημένος λοιπόν δεν κατέχεται ούτε από ματαίας ελπίδας, ούτε από φόβους παραλόγους, διότι δεν πιστεύει εις τα παράλογα πράγματα, γνωρει το τι δύναται και ουδέν τω στοιχίζει να τολμήση. Ενεκα τούτου δι' αυτόν τολμάν ισοδυναμεί τω δύνασθαι.
Ιδού λοιπόν μια νέα εξήγησις των χαρακτηριστικών αντικειμένων του μεμυημένου: η λυχνία του παριστά την γνώσιν, η χλαμύς ήτις τον περιβάλλει συμβολίζει την εχεμύθειαν, η δε ράβδος του είναι έμβλημα της δυνάμεως και της τόλμης του. Γνωρίζει, τολμά και σιγά! Γνωρίζει τα απόρρητα του μέλλοντος, τολμά εν τω παρόντι και σιγά επί του παρελθόντος. Γιγνώσκει τας αδυναμίας της ανθρωπίνης καρδίας, τολμά να τας χρησιμοποιήση δια το έργον του και σιωπά επί των διαλογισμών του.
Γνωρίζει την γλώσσαν όλων των συμβολισμών και των θρησκειών, τολμά να τας εφαρμόση ή να απέχη αυτών άνευ υποκρισίας και ασεβείας και σιγά επί του ενιαίου δόγματος της υψηλής μυήσεως.
Γιγνώσκει την ύπαρξιν και την φύσιν του Μεγάλου μαγικού Παράγοντος, τολμά να επιτελέση τα έργα εκείνα και να προφέρη τας λέξεις αίτινες τον καθυποτάσσουν εις την ανθρωπίνην θέλησιν και σιγά επί των μυστηρίων του μεγάλου Απορρήτου.
Κατά ταύτα δυνάμεθα να τον ίδωμεν συχνάκις τεθλιμμένον, ουδέποτε όμως απογοητευμένον ή αποκαρδιωμένον, συχνάκις πτωχόν ουδέποτε όμως άθλιον, συχνάκις δοκιμαζόμενον, ουδέποτε όμως ανακοπτώμενον εν τη πορεία του ή δαμαζόμενον. Αναμιμνήσκεται της χηρείας και του θανάτου του Ορφέως, της εξορίας και του θανάτου του Μωυσέως, του μαρτυρίου των προφήτών, των δοκιμασιών του Απολλωνίου, του σταυρού του Σωτήρος, γωνρίζει με ποίαν εγκατάλειψιν απέθανε ο Αγρίππας, του οποίου ακόμη η μνήμη βεβηλούται, γνωρίζει εις ποίας ταλαιπωρίας υπέκυψεν ο Παράκελσος και το τι υπέφερεν ο Ραϋμονδος Λούλος μέχρις ότου φθάση εις τον αιματηρόν του θάνατον. Αναμιμνήσκεται τον Σβέτεμποργκ προσποιουμένου τον παράφρονα ή και τον χάνοντα πραγματικώς την λογικήν του ινα τω συγχωρηθή η επιστήμη του, του Σαιν-Μαρτέν, όστις έζησεν ολόκληρον την ζωήν του κρυπτόμενος, του Καλλιόστρο, όστις απέθανεν εγκαταλελειμμένος εις τα υπόγεια της Ιεράς Εξετάσεως, του Καζώτ όστις ανήλθεν επί της λαιμητόμου. Διάδοχος λοιπόν τόσων θαυμάτων, δεν παύει μεν να τολμά, αλλ' αντιλαμβάνεται κάλλιον την ανάγκην του σιγάν.
Ας μιμηθώμεν το παραδειγμά του και ας μανθάνωμεν υπομονητικώς: όταν δε γνωρίσωμεν, ας τολμώμεν αλλά και ας σιγώμεν.-
ΕΛΙΦΑΣ ΛΕΥΙ
ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΥΨΗΛΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Π. ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΜΕΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου