.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Ο Αριθμός του Πυθαγόρα – H. P. Blavatsky

Η σύγχρονη επιστήμη αναγνωρίζει πως όλοι οι ανώτεροι νόμοι της φύσης παίρνουν τη μορφή ποσοστιαίων αναλύσεων. Κάτι τέτοιο ίσως αντιπροσωπεύει μια πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία ή ακριβέστερη επιβεβαίωση του πυθαγόρειου δόγματος. Θεωρούσαν πως οι αριθμοί είναι τα καλύτερα σύμβολα των νόμων της αρμονίας που διέπουν τον κόσμο. Γνωρίζουμε επίσης από τη χημεία πως τα άτομα και οι νόμοι των ενώσεών τους καθορίζονται από τους αριθμούς. Οπως το διατύπωσε ο Γ. Αρτσερ Μπάτλερ (w. Archer Butler): «Ο κόσμος σε όλους τους τομείς είναι μια ζωντανή αριθμητική στην ανάπτυξή του, μια πραγματοποιημένη γεωμετρια στη γαλήνη του».
Το κλειδί των πυθαγορείων δοξασιών είναι ο γενικός κώδικας της ενότητας στην πολλαπλλότητα, το ένα που εξελίσσει και διέπει τα πολλά. Αυτό με λίγα λόγια είναι το αρχαίο δόγμα της εκπόρευσης. Ακόμη και ο Απόστολος Παύλος το δέχθηκε ως αληθινό. «Εξ αυτού, και δι’ αυτού και εις αυτόν τα πάντα». Από αυτόν και μέσω αυτού και σε αυτόν βρίσκονται τα πάντα. Κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται και πιο κάτω, είναι καθαρός Ινδουισμός και Μπραχμανισμός:
«Οταν η διάλυση (Πραλάγια) φθάσει στα όριά της, το μεγάλο Πλάσμα (Πάρα – Ατμα ή Παρα – Πουρούσα) ο κύριος που υπάρχει μέσω του εαυτού του, από τον οποίο και μέσω του οποίου καθετί υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει... αποφάσισε να εκπορεύσει από την ουσία του τα διάφορα πλάσματα». (Μανάβα-Ντάρμα-Σάστρα, βιβλίο Ι, σλοκα 6 και 7).
Ενας τρόπος να εκφραστεί τούτη η ιδέα είναι η μυστική Δεκάδα 1+2+3+4=10. Το Ενα είναι Θεός, το Δύο ύλη. Το Τρία που συνδύάζει τη Μονάδα και την Δυάδα και συμμετέεχει στη φύση των δύο είναι ο φαινομενικός κόσμος. Η Τετράδα ή μορφή τελειότητας εκφράζει την κενότητα των πάντων. Τέλος η Δεκάδα ή άθροισμα των πάντων εμπεριέχει ολόκληρο τον κόσμο. Το σύμπαν είναι ο συνδυασμός χιλίων στοιχείων και όμως εκφράζει ένα μοναδικό πνεύμα – ένα χάος για τις αισθήσεις, ένα σύμπαν για τη λογική.
Το σύνολο αυτού του συνδυασμού της προόδου των αριθμών στην ιδέα της δημιουργίας είναι ινδουιστικό. Το Ον που υπάρχει μέσω του εαυτού του, Σβαϊαμπού ή Σβαϊαμπούβα όπως ονομάζεται από κάποιους, είναι ένα. Εκπορεύει μέσω του εαυτού του τη δημιουργική ικανότητα, το Μπράχμα ή Πουρούσα, (το θείο αρσενικό). Το ένα γίνεται Δύο. Από αυτή τη Δυάδα, η ένωση της καθαρής διανοητικής αρχής με την αρχή της ύλης, εξελίσσεται μια Τρίτη, ο Βιράνντζ, ο φαινομενικός κόσμος. Από τούτη την αόρατη και ακατανόητη τριάδα, την μπραχμανική Τριμούρτι, εξελίσσεται η δεύτερη τριάδα που συμβολίζει τις τρεις ικανότητες – δημιουργική, συντηρητική και μεταμορφωτική. Αντιπροσωπεύονται από τον Μπράχμα, τον Σίβα και τον Βισνού, αλλά παντού και πάντα ενσωματώνονται σε ένα. Η Ενότητα, ο Μπράχμα ή Τριντάντι όπως τον αποκαλούν οι Βέδες, είναι ο τριπλά εκδηλωμένος θεός που έδωσε ύπαρξη στο συμβολικό Αούμ ή συγκεκομμένη τριμούρτι. Μόνο μέσω αυτής της τριάδας που επιδρά και γίνεται διαρκώς αντιληπτή από όλες τις αισθήσεις μας, μπορεί να εκδηλωθεί στον κόσμο των θνητών η αόρατη και άγνωστη Μονάδα. Οταν γίνεται Σαρίρα, ή εκείνη που ενδύεται ορατή μορφή, εμπεριέχει όλες τις αρχές της ύλης, όλους τους σπόρους της ζωής. Είναι ο Πουρούσα, ο θεός των τριών όψεων ή τριπλής δύναμης, η ουσία της βεντικής τριάδας. «Ας γνωρίζουν οι μπραχμανιστές την ιερή συλλαβή (Αούμ), τις τρεις λέξεις της Σαβίτρι και ας διαβάζουν καθημερινά τις Βέντα» (Μανού, βιβλίο IV, σλοκα 125).
«Μετά τη δημιουργία του σύμπαντος Αυτός που η δύναμή του είναι ασύλληπτη εξαφανίστηκε πάλι, απορροφήθηκε στην Υπέρτατη Ψυχή... Αποσυρμένη στο πρωτόγονο σκότος η μεγάλη Ψυχή παραμένει μέσα στο άγνωστο και στερείται κάθε μορφής...»
«Επανενώνοντας τις λεπτές στοιχειώδεις αρχές, εισέρχεται είτε σε φυτικούς είτε σε ζωικούς σπόρους παίρνοντας νέες μορφές».
«Με αυτόν τον τρόπο της εναλλασσόμενης αφύπνισης και ανάπαυσης, το Αμετακίνητο Ον παρέχει αιώνια τη ζωή και το θάνατο σε όλα τα πλάσματα που υπάρχουν, δραστήρια και αδρανή» (Μανού, βιβλιο Ι, σλόκα 5, κ.α.)
Οποιος μελέτησε τον Πυθαγόρα και τις θεωρίες του για τη Μονάδα, η οποία, αφού εκπόρευσε τη Δυάδα αποσύρεται στη σιωπή και το σκοτάδι και έτσι δημιουργέι την Τριάδα, μπορεί να καταλάβει από που προήλθε η φιλοσοφία του μεγάλου σάμιου σοφού και μετά απο αυτόν του Σωκράτη και του Πλάτωνα.

H. P. BLAVATSKY
ΙΣΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΜΜΕΝΗ
ΤΟΜΟΣ Α ΒΙΒΛΙΟ 1
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΙΑΦΑΡΙΚΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: