Είναι για μας ο θάνατος πανάρχαιη μάνα,
η πρώτη μάνα μας, που μέσ' από τις άλλες
μας αγαπά, στους αιώνες των αιώνων,
και δε μας λησμονεί ποτέ, ποτέ.
μάνα που, αθάνατη, προβαίνει θησαυρίζοντας
-για τον καθένα από μας μονάχα-
της κάθε πεθαμένης μάνας την καρδιά.
που είναι τόσο περσότερο κοντά μας
όσο περσότερες μανάδες μας πεθαίνουν.
που κάθε μάνα είναι γι' αυτόν ένα σεντούκι
γεμάτο αγάπη για σπατάλεμα
-για τον καθέναν από μας μονάχα-.
μάνα που μας προσμένει στο τέρμα του δρόμου
με τα χέρια ανοιχτά σ' ένα απέραντο αγκάλιασμα
που, γρήγορο, θα κλείσει, και σκληρό, μια μέρα,
τριγύρω από τους ώμους μας, για πάντα.
ΠΕΤΡΟΣ Α. ΔΗΜΑΣ
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου