Η ΙΣΧΥΣ – ALBERT PIKE

John Zorn / Electric Masada perform Karaim. 

ΜΙΑ ΒΑΘΕΙΑ ΥΠΟΚΛΙΣΗ!!!

Η ισχύς όταν είναι ανεξέλεγκτη ή βρίσκεται υπό πλημμελή έλεγχο, όχι μόνο εξαντλείται άσκοπα στο κενό όπως η πυρίτιδα που καίγεται στον αέρα ή όπως ο ατμός που δεν τιθασεύεται από την επιστήμη, αλλά μαχόμενη στα τυφλά και αφού τα χτυπήματά της συναντούν μόνο το κενό, επιστρέφουν και πλήττουν αυτή την ίδια. Είναι ερωση και καταστροφή. Είναι το ηφαίστειο, ο σεισμός και ο κυκλώνας – όχι η ανάπτυξη και η πρόοδος. Είναι ο τυφλωμένος Πολύφημος που χτυπά στην τύχη και πέφτει με το κεφάλι στα αιχμηρά βράχια από τη δύναμη των ίδιων των χτυπημάτων του.

Η τυφλή Ισχύς των ανθρώπων είναι μια δύναμη η οποία πρέπει να αποταμιεύεται και να χειραγωγείται, όπως η τυφλή δύναμη του ατμού, που ενώ ανυψώνει τεράστια σιδερένια έμβολα και κινεί μεγάλους τροχούς, μπορεί επίσης, να συνδράμει στη κατασκευή του σωλήνα ενός πυροβόλου ή στην ύφανση της πιο λεπτής δαντέλας. Θα πρέπει να καθοδηγείται από την Διάνοια. Η Διάνοια είναι για τους ανθρώπους και για την Ισχύ τους, ό,τι ακριβώς η λεπτή βελόνα της πυξίδας για ένα πλοίο – η ψυχή του, που καθοδηγεί την τεράστια μάζα ξύλου και σιδήρου δείχνοντας πάντοτε προς τον Βορρά. Για να επιτεθούμε στα οχυρά που έχουν οικοδομήσει οι προλήψεις, η τυραννία και οι προκαταλήψεις, οι οποίες περιστοιχίζουν το ανθρώπινο γένος, η Ισχύς θα πρέπει να αποκτήσει εγκέφαλο (σκέψη) και νόμο. Τότε μόνον τα πεπραγμένα της παράγουν μόνιμα αποτελέσματα και υπάρχει πραγματική πρόοδος. Τότε υπάρχουν και οι υψηλές κατακτήσεις. Η σκέψη είναι μια ισχύς ενώ η φιλοσοφία θα πρέπει να είναι η ενέργεια που να έχει ως σκοπό την βελτίωση του ανθρωπίνου γένους. Τα δύο μεγάλα κινητήρια μέσα είανι η Αλήθεια και η Αγάπη. Οταν όλες αυτές οι Δυνάμεις συνδυαστούν και καθοδηγηθούν από την Διάνοια, ρυθμιζόμενες από τον ΚΑΝΟΝΑ του Νόμου και της Δικαιοσύνης, καθώς και από μία συνδυασμένη και συστηματική δράση και προσπάθεια, τότε, η μεγάλη επανάσταση που προετοιμάζεται από την ανακύκληση και την εναλλαγή των αιώνων θα αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Η ΔΥΝΑΜΙΣ της ίδιας της Θεότητος βρίσκεται σε ισορροπία με την ΣΟΦΙΑ της. Συνεπώς το αποτέλεσμα θα είναι η ΑΡΜΟΝΙΑ.

Η αιτία που οι επαναστάσεις αποτυγχάνουν είναι επειδή δεν ρυθμίζεται σωστά η ΙΣΧΥΣ. Γι' αυτό τον λόγο οι εξεγέρσεις προέρχονται από τα υψηλά όρη που δεσπόζουν στον ηθικό ορίζοντα. Η Δικαιοσύνη, η Σοφία, η Λογική και ο Νόμος, πλασμένα από το αγνότερο χιόνι του ιδεώδους, μετά από μια μακρά πτώση από βράχο σε βράχο, και αρχικά αντικατοπτρίζοντας τον ουρανό στη διάφανη επιφάνειά τους, αφού στη συνέχεια συνενωθούν μυριάδες κατά την διάρκεια του μεγαλειώδους δρόμου του θριάμβου, ξαφνικά χάνονται στους βάλτους, όπως'ενας ποταμός της Καλιφόρνια που χάνεται στην άμμο.

Η εξελικτική πορεία του ανθρωπίνου γένους απαιτεί, πως τα ύψη που το περιβάλλουν θα πρέπει να λάμπουν με ευγενικά και αιώνια διδάγματα θάρρους. Πράξεις θάρρους λάμπουν μέσα στην Ιστορία και δημιουργούν ένα από τε είδη του φωτός που οδηγεί τους ανθρώπους. Είναι τ' αστέρια και οι σπινθήρες που προέρχονται από αυτόν τον μεγάλο ωκεανό του ηλεκτρισμού την Ισχύ, που αφυπνίσθηκε εντός των ανθρώπων. Να αγωνίζεσαι, να αντιμετωπίζεις όλους τους κινδύνους, να υποκύπτεις στη φθορά, να συνεχίζεις να παλεύεις σώμα με σώμα με τη μοίρα, ν' αντιμετωπίζεις την ήττα χωρίς φόβο και να ελέγχεις την υπερβολική δύναμη, να παραβλέπεις την μέθη του θριάμβου – αυτά είναι τα παραδείγματα που χρειάζονται τα έθνη, καθώς και το φως το οποίο τα ηλεκτρίζει.

Υπάρχουν τεράστιες Δυνάμεις στα μεγάλα σπήλαια του κακού που βρίσκονται στον πυθμένα της κοινωνίας. Ο τρομερός εκφυλισμός, η αθλιότητα, η δυστυχία, η ένδεια, ελαττώματα και εγκλήματα που αναδίδουν δυσοσμία στο σκοτάδι, προερχόμενα από έναν πληθυσμό που βρίσκεται κάτω από το επίπεδο των πραγματικών ανθρώπων και ζει μέσα στις μεγάλες πόλεις. Εκεί το ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο εξαφανίζεται, ο καθένας ουρλιάζει, ψάχνει, αρπάζει και ξεσκίζει για τον εαυτό του. Οι ιδέες αγνοούνται και κανείς δεν σκέφτεται την πρόοδο. Αυτός ο πληθυσμός εει δύο μετέρες. Και οι δύο όμως είναι μητριές – η Αγνοια και η Δυστυχία. Τα “θέλω” είναι ο μοναδικός οδηγός τους – ζητούν την ικανοποίηση μόνο για να κορέσουν την όρεξή τους. Ομως, ακόμη κι αυτοί μπορούν να στρατολογηθούν. Η ταπεινή άμμος που πατάμε, εάν τη ρίξουμε στο καμίνι, την λιώσουμε και την εξαγνίσουμε με τη φωτιά, μπορεί να γίνει ένα λαμπερό κρύσταλλο. Αυτοί έχουν την άγρια και αχαλιναγώγητη δύναμη της ΣΦΥΡΑΣ, τα χτυπήματα τους όμως βοηθούν στον μεγάλο σκοπό, όταν οριοθετηρθούν εντός των γραμμών που χαράσσει ο ΚΑΝΟΝΑΣ τον οποίον βαστούν η σοφία και η φρόνηση.

Ομως, είναι αυτή η ίδια η Ισχύς των ανθρώπων, αυτή η Τιτάνια δύναμη των γιγάντων που χτίζει τα οχυρά των τυράννων και ενσωματώνεται στα στρατεύματά τους. Αρα λοιπόν υπάρχει και η πιθανότητα εμφάνισης περιόδων τυραννίας σαν και εκείνες για τις οποίες έχει λεχθεί, ότι “η Ρώμη ανέδυε περισσότερη δυσοσμία όταν άρχων ήταν ο Βιτέλιος παρά όταν ήταν ο Σύλλας. Υπό τον Κλαύδιο και τον Δομητιανό υπάρχει μια πρόστυχη παραμόρφωση που αναλογεί στην ασχήμια της τυραννίας. Η αγριότητα των σκλάβων είναι το άμεσο αποτέλεσμα της ακραίας χυδαιότητας του δεσπότη. Ενα μίασμα αναδύεται από αυτές τις φοβισμένες συνειδήσεις που αντικατοπτρίζουν τον κύριό τους. Οι δημόσιες αρχές είναι μυαρές, οι καρδιές έχουν σταματήσει, οι συνειδήσεις έχουν αλωθεί, οι ψυχές είναι αδύναμες. Αυτό συνέβη και όταν βασίλευε ο Καρακάλας, το ίδιο συνέβη και με τον Κόμοδο, το ίδιο και με τον Ηλιογάβαλο, ενώ η Ρωμαϊκή Γερουσία υπό τον Καίσαρα ανέδυε την οσμή που προέρχεται από την φωλιά του αετού”.

Πολλές φορές είναι η ισχύς των ανθρώπων που υποστηρίζει όλους αυτούς τους δεσποτισμούς, ανεξαρτήτως αν είναι οι καλύτεροι ή οι χειρότεροι. Αυτή η ισχύς λειτουργεί και μέσω των στρατών, που πιο συχνά υποδουλώνουν παρά απελευθερώνουν. Εκεί ο δεσποτισμός χρησιμοποιεί τον ΚΑΝΟΝΑ. Η ισχύς είναι το σιδερένιο ΡΟΠΑΛΟ που κρέμεται στην σέλα του ιππότη του μεσαίωνα ή του επισκόπου που φορά πανοπλία. Η καταναγκαστική παθητική υπακοή υποστηρίζει θρόνους και ολιγαρχίες, Ισπανούς βασιλείς και Ενετικές γερουσίες. Η δύναμη ενός στρατού που χρησιμοποιείται από την τυραννία αποτελεί το απερίγραπτο αποτέλεσμα της ακραίας αδυναμίας της. Ετσι, η Ανθρωπότητα πολεμά την ίδια την Ανθρωπότητα παρά τον ισχυρισμό της ότι πρεσβεύει τον Ανθρωπισμό. Με αυτόν τον τρόπο, ένας λαός υποτάσσεται στο δεσποτισμό με τη θέλησή του, οι εργάτες του υποτάσσονται στην περιφρόνηση και οι στρατιώτες του στην μαστίγωση. Συνεπώς, όταν ένα έθνος χάνει μάχες, πολύ συχνά προοδεύει. Λιγότερη δόξα σημαίνει περισσότερη ελευθερία. Οταν το τύμπανο του πολέμου σιγεί, μερικές φορές επικρατεί η λογική.

Οι τύραννοι χρησιμοποιούν την δύναμη του λαού για να αλυσοδέσουν και να υποτάξουν, δηλαδή, για να σκλαβώσουν τον λαό. Και μετά οργώνουν μαζί του όπως οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τα βόδια για να σύρουν το υνί. Ετσι, το πνεύμα της ελευθερίας και της ανανεώσεως συρρικνώνεται από τις ξιφολόγχες, οι αξίες βουβαίνονται απότις βολές των κανονιών, ενώ οι μοναχοί κάνουν παρέα με τους στρατιώτες, και η εκκλησία, χαρούμενη και συστρατευμένη, Καθολική ή Προτεσταντική, υμνεί με Te Deum (δοξολογίες), προσευχόμενη για νίκες εναντίον της επαναστάσεωσ.

Η στρατιωτική δύναμη που δεν υπάγεται στην πολιτική δύναμη, όπως και η ΣΦΥΡΑ ή το ΡΟΠΑΛΟ της ΔΥΝΑΜΕΩΣ, που δεν οριοθετείται από τον ΚΑΝΟΝΑ, είναι μια ένοπλη τυραννία, γεννημένη πάνοπλη, όπως γεννήθηκε η Αθηνά από την κεφαλή του Διός. Αυτή η δύναμη γεννά μια δυναστεία αρχίζοντας από τον Καίσαρα για να καταλήξει στην αποσύνθεση του Βιτέλιου και του Κόμοδου. Την σημερινή εποχή αρχίζει, εκεί που οι προηγούμενες δυναστείες τελείωσαν.

Οι άνθρωποι εξασκούν συνεχώς μια τεράστια δύναμη για να καταλήξουν τελικά σε τεράστια αδυναμία. Η δύναμη των ανθρώπων εξαντλείται συνεχώς σε καταστάσεις που χρονίζουν και που είναι νεκρές εδώ και πολύ καιρό. Αναλώνεται στην διακυβέρνηση των ανθρώπων με τις νεκρές και μουμιοποιημένες τυραννίες της Πίστεως, επαναφέροντας κατακρημνισμένα δόγματα. Αναλώνεται αναστηλώνοντας και βάφοντας με χρυσά χρώματα βωμούς που έχουν φθαρεί και καταστραφεί από τον χρόνο, καλλωπίζοντας επιφανειακά αρχαίες και κενές προλήψεις, παρατείνοντας την υπάρχουσα κοινωνική δομή με τον πολλαπλασιασμό των παρασίτων της, διαιωνίζοντας απηρχαιωμένους θεσμούς, και τέλος, επιβάλλοντας την λατρεία συμβόλων ωσαν να ήταν τα πραγματικά μέσα για την σωτηριά, ενώ δένει το νεκρό σώμα του Παρελθόντος, στόμα με στόμα, με το ζωντανό Παρόν. Αποτελεί λοιπόν ένα από τα πεπρωμένα της Ανθρωπότητας να βρίσκεται καταδικασμένη σε αιώνιους αγώνες με φαντάσματα, με προλήψεις, με φανατισμούς, υποκρισίες, προκαταλήψεις στερεότυπα λάθη και τυραννίες. Οι δεσποτισμοί που υφίσταντο στο παρελθόν γίνονται σεβαστοί, όπως το βουνό που είναι γεμάτο με ηφαιστειακούς βράχους, απόκρημνο και τρομερό, που όμως από μακριά μοιάζει ομαλό και όμορφο. Το να συνειδητοποιήσουμε έστω κι ένα μέρος της τυραννίας αξίζει περισσότερο – ώστε να ξεκαθαρίσει τις αυταπάτες, να δημιουργήσει ένα ιερό μίσος εναντίον του δεσποτισμού και να κατευθύνει σωστά την ΙΣΧΥ – απ' ότι ο εύγλωττος ρήτορας. Οι Γάλλοι θα έπρεπε να διατηρήσουν την Βαστίλη ως ένα αιώνιο μάθημα. Οι Ιταλοί δεν θα έπρεπε να καταστρέψουν τις φυλακές της Ιεράς Εξετάσεως. Η Ισχύς των ανθρώπων διατήρησε τη Δύναμη που έκτισε αυτά τα ανήλια κελιά, τοποθετώντας τους ανθρώπους, ζωντανούς, στους γρανιτένιους τάφους τους.

Η ΙΣΧΥΣ των ανθρώπων δεν μπορεί, λόγω της αχαλιναγώγητης και αιφνίδιας ενέργειάς της, να διατηρήσει και να υποστηρίξει την δράση και την ύπαρξη μιας νεοσύστατης ελεύθερης Κυβερνήσεως. Η ΙΣΧΥΣ αυτού του είδους πρέπει να έχει όρια, να χαλιναγωγείται και να διανέμεται σε διαφορετικούς αγωγούς, και μέσω περιφεριακών διαδρομών να φθάνει σε εξόδους, όπου θα εκδηλώνεται ως νόμος, δράση και απόφαση από την Πολιτεία, όπως οι αρχαίοι σοφοί Αιγύπτιοι βασιλείς, με διάφορους αγωγούς κατένεμαν τα ορμητικά νερά του Νείλου, και τα ανάγκαζαν να ποτίζουν καθιστώντας εύφορη τη γη χωρίς να την καταστρέφουν. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχει το jus et norma, το Δίκαιο και ο Κανών, ή το Μέτρο, του συντάγματος και του νόμου, στα πλαίσια του οποίου θα πρέπει να δρα η λαϊκή δύναμη. Εάν σε οποιοδήποτε από αυτά τα δύο γίνει μια ρωγμή, τότε, όπως ακριβώσ και σε μια μηχανή ατμού, η τεράστια σφύρα με γρήγορα και τρομερά χτυπήματα συνθλίβει όλα τα μέλη της μηχανής και στο τέλος, αφού αποσπαστεί, πέφτει στο έδαφος και παραμένει εκεί ακίνητη και νεκρή, ανάμεσα στα ερείπια που η ίδια έχει δημιουργήσει.

Η ΙΣΧΥΣ του λαού, ή η λαϊκή θέληση, εν δράσει και ασκούμενη, συμβολιζόμενη από την ΣΦΥΡΑ, ρυθμιζόμενη, καθοδηγούμενη και ενεργώντας μέσα στα όρια του ΝΟΜΟΥ και της ΤΑΞΕΩΣ, που συμβολίζεται από τον ΚΑΝΟΝΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΙΝΤΣΩΝ, έχει καρπό της την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την ΙΣΟΤΗΤΑ και την ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, - ελευθερία ρυθμιζόμενη από τον νόμο, ισότητα δικαιωμάτων υπό το βλέμμα του νόμου, αδελφότητα που θεσπίζει όχι μόνο καθήκοντα και υποχρεώσεις αλλά και οφέλη.

ALBERT PIKE

ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΩΝ

ΤΟΥ

ΑΡΧΑΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΟΥ

ΣΚΩΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ

MORALS AND DOGMA

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

Η ΣΤΟΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Μέρος Πρώτο

ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Ι. ΜΟΥΡΙΚΗΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ