«Ο Ηράκλειτος περί το 500 π. Χ. επρέσβευεν ότι το ον δεν έχει περισσοτέραν σημασίαν και αξίαν από το μη ον. Προς γέννησιν, δημιουργίαν και διατήρησιν του κόσμου είνε απαραίτητα και το ον και το μη ον. Ο κόσμος είνε η αρμονική σύνθεσις των δύο αυτών στοιχείων, του όντος και του μη όντος, και υπερέχει μόνον διότι μεταβάλλεται. Δια να υπάρξει αρμονία πρέπει να υπάρξουν αντιμαχόμενα στοιχεία οία είνε ο θάνατος και η ζωή, ο ύπνος και η εγρήγορσις, ο υψηλος και χαμηλός τόνος. Μία και η αυτή οδός, οδηγεί και προς την ζωήν και προς τον θάνατον. Εις ημάς και μόνον εμφανίζεται διπλή διότι σκεφτόμεθα χρονικώς. Ζωή και θάνατος είνε δύο όψεις ενός και του αυτού όντος. Εκ του ενός στοιχείου η φύσις μεθίσταται εις το άλλο και εν τη μεταστάσει ταύτη συνίσταται η ουσία αυτής. Δια τούτο και η φύσις ως τοιαύτη είνε αόρατος. Υπάρχει μόνον ως ενέργεια και ως εναλλαγή μορφών.»
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ ΤΕΚ:.
ΥΠΟ ΝΕΣΤΟΡΟΣ ΛΑΣΚΑΡΙ (Αθήνα 1951)
Για τον αγαπητό φίλο (και όχι μόνο) Γιώργο Μ. που είπε ότι θα περάσει από το blog.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου