ΤΣΕΣΛΑΦ ΜΙΛΟΣ Μετά το ταξίδι

Πόσο παράξενη είναι η ζωή! Πόσο ακατανόητη!

Σαν να είχα επιστρέψει από αυτήν όπως από μακρινό ταξίδι

και προσπαθούσα να θυμηθώ τα μέρη που είχα επισκεφτεί

και όσα είχα κάνει.

Δεν νομίζω πως θα το καταφέρω,

και το πιο δύσκολο είναι

να προσπαθήσω να δω τον εαυτό μου εκεί.

Είχα προθέσεις, κίνητρα.

Πήρα αποφάσεις, ενήργησα.

Όμως από εδώ που στέκομαι ο άνθρωπος εκείνος

φαντάζει τόσο παράλογος και γελοίος.

Σαν να μην ήταν αυτός που είχε ενεργήσει,

αλλά δυνάμεις ξένες

που τον χρησιμοποίησαν ως πειθήνιο όργανό τους.

Γιατί στο κάτω κάτω,

έγραψα πολλά βιβλία,

νάτα εδώ είναι,

κι εκεί βρίσκεται αυτός.

Πως ν’ ανιχνεύσεις μια συγγένεια ανάμεσα σ’ αυτόν και κείνα;

Τόσο αδιαφανής για τον εαυτό μου,

θα ΄θελα να ΄ξερα ποιος ήμουνα για άλλους,

ιδιαίτερα για τις γυναίκες

με τις οποίες δέθηκα με αγάπη ή φιλία.

Πολύ αργά.

Είμαστε σαν κουκλοθέατρο που το ΄βαλαν για ύπνο.

Οι κούκλες, ένα κουβάρι με τους σπάγκους τους,

δεν έχουν καμία άποψη για το θέαμα.