.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Ο Βοσκός με τα πολλά αρνάκια!!! - CAPITAL

Απο το site http://www.capital.gr/
Τετάρτη 02/09/2009 11:56

Αρνί; Κότα ή Τίγρης;
αφιερωμένο στην ωραία... φίλη (κολοκυθιά)
Μια φίλη Ρωσίδα (μην πάει το μυαλό σου αλλού) μου έλεγε πολύ συχνά αυτή την ιστορία...
Ένας βοσκός είχε πάρα πολλά αρνάκια. Τόσα που δεν φαντάζεσαι!!! Κάθε μέρα φυσικά έσφαζε και κάποια από αυτά (όπως συνηθίζεται από βοσκούς).
Αυτά τώρα, με το μυαλό που είχαν, προσπαθούσαν να ξεφύγουν, διότι όσο αρνάκια και αν ήταν, κάποιο στοιχειώδες μυαλό το είχαν.
Ο βοσκός λοιπόν παρατήρησε ότι πολλά από τα πρόβατά του χανόντουσαν, άλλα τρέμανε από τον φόβο τους και άλλα φεύγανε προς το δάσος όπου τα έτρωγαν άλλοι κακοί λύκοι.
Κατάλαβε λοιπόν ότι χρειαζότανε πολλούς υπηρέτες για να τα φυλάνε, πράγμα που θα ανέβαζε κατά πολύ τα έξοδα του.
ΤΟΤΕ σκέφτηκε κάτι πολύ απλό!!!
Υπνώτιζε τα αρνάκια του. Τους έδινε στο καθένα διαφορετικό μυαλό. Στο ένα έλεγε... Δεν είσαι αρνί εσύ, εσύ είσαι άνθρωπος. Στο άλλο έλεγε... Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για το αν θα σε φάνε, εσύ είσαι λιοντάρι. Σε κάποιο άλλο είπε... Δεν θα σε σκοτώσουν εσένα όπως τα άλλα, εσύ είσαι τίγρης. Και το ωραίο ήταν, ότι από εκείνη την ημέρα τα αρνάκια άρχισαν να συμπεριφέρονται, ανάλογα με το μυαλό που τους είχε δώσει.
Ο ΒΟΣΚΟΣ μας λοιπόν όχι μόνο ηρέμησε, διότι δεν έφευγε κανένα αρνάκι πλέον, αλλά μπορούσε και να σκοτώσει κάποια, χωρίς τα άλλα να ανησυχούνε, αφού πίστευαν πλέον πως το ένα ήταν λιοντάρι ή τίγρης.
Πολλά μάλιστα γελούσαν και λέγανε...χα χα κοίτα τι παθαίνουν τα αρνάκια!!!
Τώρα πια κανένα δεν δραπέτευε...
Μήπως το μυαλό μας, δεν είναι δικό μας;
Μήπως δεν εξυπηρετεί εμάς, αλλά άλλους;
Αφιερωμένο και στα άλλα αρνάκια!!!
Καλό μήνα,

Paris61
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΥ:

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ WWW.CAPITAL.GR
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΙΧΕ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΑΝΤΩΣ Η ΡΩΣΙΔΑ ΦΙΛΗ ΤΟΥ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΕΛΕΓΕ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ.

ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΒΑΘΟΣ ΑΠ’ ΟΣΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ  ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ.
ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ.
ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ. ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΟΣΚΟΣ (ΠΟΙΜΕΝΑΣ)?

1 σχόλιο:

flash είπε...

Και τώρα εσύ ψάχνεις να βρεις ποιος είναι ο βοσκός (ποιμένας)……. Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου και… ποιον εξυπηρετεί αυτό, σύμφωνα με την ιστορία πάντα… αλλά θα σου πω ότι το μυαλό είναι δικό σου. Αυτό είναι και το πιο τραγικό. Που είναι δικό μας το μυαλό…. Ίσως είμαι εγώ το αρνάκι, εγώ κι ο βοσκός…
Από την άλλη βέβαια, ίσως να είμαι εκείνο το αρνάκι που ο βοσκός κοίταξε στα μάτια και του είπε «Εσύ αρνάκι, εσύ είσαι Εγώ!» χαχαχαχα… μπορεί! :)
Και ο βοσκός; Γιατί να είναι βοσκός; (ουπς, μάλλον επηρεάστηκα από την κολοκυθιά, τι σημαίνει εκείνη η παρένθεση;;;) Μήπως τα άτιμα τα αρνάκια υπνώτισαν το βοσκό και του είπαν πως είναι βοσκός; Τον καημένο το βοσκό!!!
Μήπως στο τέλος τέλος γεννηθήκαμε όλοι με ένα ήδη ‘υπνωτισμένο’ μυαλό… επειδή θα έπρεπε να είναι χρηστικό, να εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, κάποιον ανώτερο σκοπό, ένα μεγάλο σχέδιο, ξέρεις… Χα! Λες;;; Έχει γούστο!!!!!
Και εγώ γιατί νιώθω να ελάφρυνα τώρα που αποποιήθηκα των ευθυνών;;
Τόσο βάρος έχει η ελευθερία;
Και μετά σου λέει, πέτα...
Τελικα τί να κάνω.. να συνεχίσω να παριστάνω τον αητό ή να τρέξω ξωπίσω από την ευθύνη μου, μήπως και την προλάβω;;;
Τόσα διλήμματα η ζωή και πώς να την παλέψεις με ένα μυαλό κι αυτό χιλιο-υπνωτισμένο... για αυτό στα σοβαρά σε ρωτώ, σου δίνω το δικαίωμα να με κοιτάξεις βαθιά στα μάτια (και εσύ! ) και να μου πεις:
Αρνάκι, είσαι αητός!

Αρνάκι, είσαι άνθρωπος!
... πες μου κάτι...
αν δεν μου πεις, θα μείνω αρνάκι...........
μπεεεεεεεεεεεε :)))